donderdag 5 januari 2012

Gewoon een heel fijne gewone dag...

Ja, ik kan soms zó genieten van de gewone dagelijkse dingen.... Lekker slapen, en dan pas om half tien op mijn vrije dagje wakker worden. Rustigaan opstaan. Heerlijk ontbijtje: muesli met extra noten en melk erover, een bakje met stukjes fruit (banaan en kiwi) en een glas water, en kop koffie. Of pot koffie eigenlijk - meteen maar een pot gezet.
Erna even wat internetten. En aan de studie, terwijl buiten de regen tegen de ramen klettert en de wind om het huis raast.

Rond 14:30 uur kon ik 1 van mijn opdrachten inleveren. Meteen ook maar aan mijn manager gestuurd - het is nl. de bedoeling dat de visualisatie van een protocol uit het kwaliteitshandboek ook op de locatie waar ik werk gebruikt wordt. Mijn manager mailde niet lang erna terug, ze zou het gaan lezen en wellicht was het ook iets voor een avond rondom het onderwerp. Dan zou de visualisatie meteen gepresenteerd worden aan 3 teams, i.p.v. alleen mijn eigen teampje. Nou, dat zou mooi zijn!

Erna even op internet gekeken wanneer de volgende bui zou aankomen boven mijn woonomgeving... Mooi! Nog een uurtje zou het droog zijn, volgens de radarbeelden. Snel de hardloopkleding aangetrokken en een rondje hardgelopen. Meteen het aanmeldingsformulier voor de opleiding die ik in september wil starten op de bus gedaan.
Lekker hardgelopen! Alleen de bui kwam nèt iets eerder dan voorspelt. Dus toch behoorlijk nat... Dan is de warme douche achteraf extra verdiend.

En nu net heerlijk gegeten: spaghetti met stukjes zalm, en een salade (ijsbergsla, fêta, cherrytomaatjes, ei, olijven).

En van mijn werk kreeg ik een telefoontje: morgen komen er weinig kinderen en kan ik om 9:30 uur beginnen. Wat een luxe!
Doordat er weinig kinderen zijn, kunnen we ook meer tijd besteden aan administratie en gespreksvoorbereiding (observatieverslagen). En natuurlijk gewoon wat extra tijd voor de individuele kinderen... Zoals voor het babietje (6 maanden oud) dat sinds deze week hardop aan het schaterlachen is! Gisteren kwam ik even op de slaapkamer waar hij lag te slapen. Even kijken of hij nog lekker aan het slapen was... Hij legt altijd zijn knuffeltje precies op zijn gezicht. Dus die lag daar nu ook. Ik liep naar het raam om dat iets te sluiten want ik vond het wat te fris. Hoor ik ineens achter mij schaterlachen!! Hij keek mij met een grote grijns aan, en had zijn knuffeltje nu in zijn hand. Ik moest ook erg lachen, waardoor hij alleen maar nóg harder ging lachen...
Dit soort momenten, zijn de parels in mijn werk :-)

2 opmerkingen:

  1. Lekker dat alles zo goed loopt... kan me voorstellen dat je geniet van een schaterlachend baby'tje!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk dat je zo'n postief verhaal opschrijft. Daar knapt een mens van op.

    BeantwoordenVerwijderen