zondag 31 juli 2011

Rompstabiliteit

Tja... 'rompstabiliteit' of zoals mijn looptrainer zegt: 'core stability'. Het is iets dat ik liever vergeet - want hierbij gaat het vooral over: buik-spier-oefeningen! Ai.... ik vind het zo vreselijk. Maar 't schijnt wel het hardlopen veel makkelijker te maken, als je romp sterk is. Bovendien heeft een fysiotherapeut mij ook uitgelegd dat kans op rugpijn minder wordt als de romp sterk is. Het heeft dus veel voordelen om die buikspieren te trainen.
En gisteren had ik het tijdens het etentje met mijn trainer erover hoe het lopen beter zou kunnen gaan. Door o.a. het versterken van de buikspieren, zei hij. Toen ik hardop nadacht over buikspieroefeningen doen a.d.h.v. een pilates-video, zei hij dat dat een heel goed idee was. Het moest dan wel een video zijn waarbij ze goed uitleggen waar je op moet letten, zodat je het niet verkeerd aanleert.
Na even zoeken op internet kwam ik bij een goede video uit, en die duurt maar liefst 30 minuten! Dus vanochtend in de woonkamer op het vloerkleed was ik bezig met mijn 'work-out'. Dagdromend over sterke spieren en het moeiteloos doen van de vele oefeningen lag ik daar met rood hoofd te puffen... En mij te verbazen hoe de mevrouw op de video zo stralend glimlachend en op rustige toon te oefeningen kon uitleggen... terwijl zij ze zelf ook nog deed!
Maar na het halve uur was ik erg trots op mezelf. Ik heb alle oefeningen meegedaan. Het ging nog niet echt soepel, maar dat komt hopelijk wel.

En gisteren was het etentje met de hardloopgroep. Het was echt ontzettend gezellig! Wat een leuke groep mensen toch... En als je 19 hardlopers aan één tafel hebt zitten, dan gaan de gesprekken over.... hardlopen natuurlijk. ;-) Maar ook over muziek, films, lekker eten, en nog veel meer.

zaterdag 30 juli 2011

Zwaan kleef aan

Ook afgelopen week had ik de vraag in de loopgroep gegooid: wie wil er dit weekend mee hardlopen in het bos. En waren we vorige week nog met z'n 2en, nu waren we met 5 lopers. We zouden dit keer om 9 uur elkaar ontmoeten. Omdat ik niet vlak vantevoren kan ontbijten - door het hardlopen is de kans te groot dat het ontbijt weer naarboven komt - moest de wekker wel erg vroeg worden gezet (7 uur). En dat op de vrije zaterdag!
Meestal denk ik voor het begin van een training: "moet dit nou echt? Wil ik dit echt?" En dit was ook mijn gedachte toen ik door de frisse miezerregen de 6km naar het beginpunt fietste. Stiekem denk ik dan al aan warme koffie en een warme douche na afloop.
We hebben een mooie route gelopen. En moesten wel regelmatig stoppen, op het kaartje kijken, nadenken, en op goed geluk weer verder lopen... Helemaal toen we van de paaltjesroute afweken!
Maar weer goed aangekomen bij het beginpunt. En wat is het toch mooi, daar. Nederland heeft zo ontzettend veel prachtige plekken!
Gisterochtend op weg naar mijn werk zag ik ook iets moois. Ik fietste over het fietspad langs veel bomen. En ineens hoorde ik links van me een vreemd geluid. Zaten 2 eekhoorntjes (prachtig rode) elkaar achterna, en renden rondjes over de boomstam. Omhoog en omlaag.

En nu lekker de hele middag niets. Even boodschappen doen. Ook nog wat slapen - ik ben een aantal weken heel moe geweest, en ik heb de goede hoop dat de energie weer terugkomt maar extra slaap is nog wel nodig.
En vanavond uit eten met de hardloopgroep. Zo'n etentje is ongeveer 1x per jaar. Het zal vast erg gezellig worden!
Ik wens jullie een fijn weekend!

vrijdag 29 juli 2011

Glimlach

Vandaag had ik weer regelmatig momenten dat ik moest glimlachen terwijl ik luisterde naar de kinderen.
Ik zal 2 van die momenten delen met jullie.
Als eerste over een meisje van 3,5 jaar: L. Toen we vanmiddag klaar waren met de broodmaaltijd, en de monden en handen van de kinderen weer schoon waren, stormden de kinderen van tafel. De deur stond open, en iedereen ging even lekker rennen. Tja, soms krijg je van aan-tafel-zitten zùlke 'beweegkriebels', dan mòet je even uitrazen! L. kwam al snel weer binnen en riep: "kijk! Zij is op sokken naar buiten geliept!"
Ik vond het zo'n mooie verspreking. Die werkwoorden zijn ook zo lastig om op de juiste manier om te buigen... .

's Middags keek een meisje van 1,5 jaar gefascineerd naar een hoepel. Ik bedacht om de hoepel proberen te laten rollen. Dit ging redelijk goed, en zij volgde telkens de hoepel. Heel wat meters rolde de hoepel vooruit, en zij liep ernaast mee.
Meer kinderen vonden het leuk, en de oudere kinderen wilden het zelf proberen. Dus ik besloot meer hoepels uit de schuur te pakken.
F., 3,5 jaar: "wat ga je doen? O, leuk! Je pakt meer huppels!"

zaterdag 23 juli 2011

Een heel goedkope sportschool!

De sportschool waar ik naartoe ga is echt ideaal. Het is er niet zo klam en zweterig, integendeel: er is voldoende frisse lucht. Het is er zeker niet eentonig. Geen harde muziek. Geen spiegels waarbij je continu met je eigen spiegelbeeld wordt geconfronteerd. Geen strakke peperdure sportschooltenues worden er gedragen. Geen gedoe met dure abonnementen waarbij je dient te kiezen uit hoeveel keren per week/maand je wilt sporten, en waarbij het dan nog de vraag is of dat aantal haalbaar is.
En: de reisafstand naar de sportschool kan je kiezen.
'Mijn' sportschool is namelijk overal: sporten in de buitenlucht.

Vanochtend had ik afgesproken met een loopmaatje om in het bos te gaan hardlopen.
Dus ik stapte rond half 10 op de fiets richting een mooi landgoed hier in de buurt. Een halfuurtje later was ik er. En de warmingup had ik op de fiets al gehad.
Zij kwam ook net aangefietst. En we vertrokken voor onze duurloop. Het weer zat mee: we hadden lekker zonnig weer, het was niet te koud en gelukkig ook niet te warm.
We hebben een uur gelopen - door bos en over heide. Een prachtig gebied!
We vonden het zeker voor herhaling vatbaar - om in dit gebied een duurloop te lopen.
Moe maar voldaan stapte ik weer op de fiets richting huis. Heerlijk 2 uurtjes buiten geweest.

donderdag 21 juli 2011

Een vakantiedagje

Gisteren was een heerlijk 'vakantiedagje' - ook al heb ik officieel pas in september vakantie.
Doordat ik deze week slechts 2 dagen werk (ik heb een flexibel rooster, met een gemiddeld aantal uren dat ik per week werk), waren er dus 3 doordeweekse-vrije-dagen! En ik had met mijn vader afgesproken dat het leuk zou zijn als hij en zijn vrouw op woensdag bij mij zouden komen. Dan konden we meteen alsnog zijn verjaardag vieren (hij was vorige week jarig).
Iets na elven kwamen ze aan. Na koffie en heerlijke taart zijn we eerst een stuk gaan rijden. We hebben een wandeling gemaakt in Montferland, nadat we eerst bij een restaurantje geluncht hadden. We hadden echt geluk met het weer - het was lekker zonnig en warm. Regenkleding was gelukkig niet nodig, en een jas eigenlijk ook niet. Het was een mooie wandeling door een glooiend bos, en telkens kwamen we erg mooie uitzichtpunten tegen.
Na de wandeling zijn we nog naar een kasteel gereden. En vervolgens nog naar Hoch-Elten. Vanaf daar kan je ook mooi uitkijken.
Toen nog een stuk langs de Rijn gereden. En op een terrasje met uitzicht over de Rijn, met alle schepen die langsgleden, gegeten.
Het was een erg leuk dagje!

En nu pak ik de draad weer op van mijn huiswerk. Ik ben bezig met een portfolio in elkaar te zetten: alle opdrachten en reflectieverslagen, studieresultaten, etc. mooi gebundeld in het zgn. 'portfolio'.
Daarnaast nog werken aan een opdracht. Dus nog genoeg te doen.

De hardlooptrainingen liggen even stil, i.v.m. de zomerperiode. Toch had ik veel zin om een duurloop te doen, aankomend weekend. En ik heb een mailtje gestuurd naar de loopgroep. Natuurlijk zijn er een heel aantal op vakantie, maar tot nog toe meldde 1 persoon zich aan voor de gezamenlijke duurloop. Ik ben benieuwd of er nog meer reacties komen. Dan gaan we zaterdag lekker lopen in het bos! Nu nog hopen op mooi loopweer.

donderdag 14 juli 2011

Ontspan!

Het wil even niet zo lukken met het volgen van mijn hardloopschema. Dat is frustrerend! Mentaal gezien wil ik zo graag vooruit - conditie opbouwen, verbetering merken.... Maar het lichaam doet even niet mee. Behalve last van de vermoeidheid speelt nu ook een oude blessure in mijn heup op. Een zgn. slijmbeursontsteking. Tijdens het lopen merk ik er vrijwel niets van, maar midden in de nacht doet het heel erge pijn. Of als ik op mijn werk even bij de kinderen op de vloer of mat zit,... ai! Pijnlijk.
En dan kom ik terug bij 'mijn aloude les': leren accepteren dat het is zoals het is. Dat is niet altijd even makkelijk. Maar goed, ik doe mijn best ;-)
Gisteren pakte ik er een boek over hardlopen bij. En begon te lezen. Ik kwam bij een hoofdstuk over "ontspannen". Er werd geschreven over dat bij hardloopwedstrijden de meeste coaches aan de kant schreeuwen: "ontspannen! Ontspannen! Niet verkrampen!" Wat een tegenstelling is dat - een hardloper die zo hard mogelijk wil lopen en zich daarvoor ontzettend inspant, en tegelijkertijd zich 'moet' ontspannen.
In het boek werd ook het volgende geschreven: "Lopen volgt vaak de principes van de Japanse sport aikido: de weg van de minste weerstand leidt vaak naar een indrukwekkender en doeltreffender resultaat".
Over die zin zat ik een tijdje na te denken.
Laatst vertelde een hardloopmaatje mij dat ik zo relaxt loop. Dat was leuk te horen. Ik loop al tijdenlang zonder doel. Gewoon lopen omdat het leuk is. Mijn houding is ontspannen, en dat viel mijn loopmaatje dus ook op. Maar nu stel ik mij een doel, en nu protesteert mijn lichaam!
Als ik denk aan die zin uit het hardloopboek - dat geldt ook voor andere aspecten van het leven.
Omgaan met tegenslagen bijvoorbeeld. Als je erg in de weerstand schiet, en bijvoorbeeld het niet accepteert hoe het leven (of een bepaalde situatie) loopt, dan kost dit vaak veel energie. En het levert weinig op.

Hoe gaan jullie om met jezelf doelen stellen? En de momenten dat die doelen bijgesteld moeten worden?

dinsdag 12 juli 2011

Luxe

Vandaag ben ik vrij. Dat is en blijft een luxe, vind ik... Op een doordeweekse dag vrij zijn. Nu staan er wel genoeg dingen op mijn "to do"- lijstje - dus het is niet een vakantie-achtige vrije dag... Maar, ik heb wel genoten van een ochtendje uitslapen. Dat was ook nodig, ik ben alweer een tijdje erg moe. Daarover, en vooral wat het nieuwe herstelplan is, later meer.
Toen ik dus wakker werd, opstond, en mijn ontbijtje wilde klaarmaken... Leek het alsof de waterkoker het niet meer deed. Want toen ik die aanzette gebeurde er helemaal niets. En vervolgens bij het weer uitzetten, gebeurde er nog steeds niets. Ik zette de stekkerdoos bij mijn laptop aan, en daar gebeurde ook niets. De ketel bleek ook uit. Hmm... Dan zal het dus aan de electriciteit liggen, dacht ik. En net op dat moment zag ik mensen op het balkon tegenover mijn huis staan, en met verontrustende blik de straat inkijken. Onze straat ligt al een tijdje 'overhoop' - er wordt druk gewerkt aan o.a. nieuwe rioleringsbuizen, etc. Toen ik nog aan het nadenken was over de mogelijke oorzaak van het probleem, kwamen er al 2 busjes de straat inrijden. Op het busje stond de naam van het electriciteitsbedrijf.
Nog geen 2 uur later was er weer stroom! Prachtig, toch??
Natuurlijk is het wel even vervelend, maar als ik mij bedenk dat het zo snel is opgelost nog zonder dat ik er ook maar enige actie voor heb ondernomen.... Ik vind dat luxe! We leven in een luxe wereld. En juist dit soort probleempjes zorgen bij mij voor het besef dat het ook wel een enorme luxe is dat er op elk moment van de dag warm water uit de kraan kan lopen, om een voorbeeld te noemen. Of met een druk op de knop staat de televisie aan en zien we beelden vanuit Den Haag, of Amerika, of China, of waar dan ook. Soms zelfs nog live-beelden ook!

Maar goed, dat electriciteitsprobleem was dus snel verholpen. Maar mijn eigen energie-probleem nog niet! Kòn ik daar maar een bedrijf voor bellen, dat een busje stuurt en met nog geen 2 uurtjes werk loopt alles in mijn lichaam weer correct. Nee, zo gaat dat niet.
De afgelopen weken had ik het op mijn werk vrij druk. Te druk, eigenlijk. Maar ik wilde graag deze weken iets meer werken, zodat ik in de herfst iets minder kan werken (en voldoende energie overhoudt voor de opleiding). Sinds een paar weken ben ik ook bezig met een nieuw hardloop-trainingsschema. Dat ging erg goed. Maar... nu is de energie ineens op. En ik baal ervan!
Afgelopen zaterdag nog getraind, met de loopgroep. Hoewel ik moe was, ging het toch goed. Maar de rest van het weekend ontzettend moe.
Ik pakte de adviezen van de orthomoleculair arts (die ik een paar jaar geleden heb bezocht) erbij. Ik las de voedingsadviezen en ook de adviezen m.b.t. voedingssupplementen door. En ik besloot een doosje multivitamine en vitamine C te bestellen. Daarnaast ook beter letten op wat ik eet; meer eiwitrijke voeding (vis, noten, kip, kwark, yoghurt, etc.). Ik let al erg op wat ik eet - in de loop der jaren merkte ik steeds beter dat dat voor mij erg belangrijk schijnt te zijn: gezond eten, voldoende bewegen, goed slapen - maar nu dus weer een beetje extra.
Naast het letten op voeding is er naar mijn idee ook even een aanpassing nodig in wat ik doe. Even meer rusten, en het hardlopen op een iets lager pitje. Tot het weer beter gaat. Nu stond er op het programma voor deze week: 1x 5km interval, 1x 5km dribbelen, en daarnaast wilde ik met de loopgroep meedoen. Het word nu: 2x 5km dribbelen, en mee met de loopgroep. Ik hoop dat het haalbaar is!

En verder: geduld.... En genieten van dat wat er wèl is - zoals deze mooie zomerdag.

woensdag 6 juli 2011

Bezoekje uit Canada

Na overdag niet echt erg opgeschoten te zijn met de dingen die ik voor mijn opleiding wilde doen, besloot ik gisteren op een gegeven moment om te gaan koken en eten en erna nog wat te doen.
Maar hoe anders is dat gelopen....
Rond 19 uur ging de telefoon. Het was een vriendin die in Canada woont. "Ik ben heel dichtbij je in de buurt... Vind je het leuk als ik even langs kom?" vroeg ze.
Ik wist dat ze op vakantie zou zijn in Nederland, en we hadden hierover mailcontact gehad. Maar ik had nog niet van haar gelezen of gehoord wanneer we elkaar zouden kunnen zien, en òf het zou lukken. Want zij was al 3,5 jaar niet in Nederland geweest, en daardoor was er een hele lijst met mensen die ze graag wilde zien. Zij en haar man hadden slechts 12 dagen hier in Nederland.
Toen ze dus vroeg of ze langs zou komen zei ik: "ja!! Leuk!" En het huiswerk maken zal dan op een ander moment gebeuren ;-)

We rekenden uit... dat we elkaar zo'n jaar of 11 niet hebben gezien. En, nadat het even onwennig was om elkaar weer te zien ("hee, jij bent nog helemaal zoals je was!!" "onee, toch niet, je praat anders" "je bent weliswaar ouder, maar echt nog zoals je was" ), voelde het al snel weer heel vertrouwd.
En waar begin je dan, met bijpraten?? We wilden in de korte tijd die er was ongelooflijk veel vertellen. Ik wilde natuurlijk heel veel weten over haar leven in Canada, over hoe het was om te emigreren, of ze haar "sociale kring" heeft gevonden daar, hoe het is om weer in Nederland te zijn.... etc. etc. En zij wilde natuurlijk ook veel weten over hoe het mij was vergaan in de tussentijd.

En toen ik naar haar zat te luisteren, werd ik alsmaar trotser op haar!! Als 27-jarige ging ze met haar man naar Canada. Ze werkte eerst o.a. als office manager, en dus in dat "nieuwe land". Maar inmiddels hebben zij hun eigen bedrijf - in huizenbouw! En in het begin werkte zij (fysiek) ook heel hard mee. Ze kochten stukken grond, en bouwden er een huis op, en verkochten het dan. Of ze renoveerden huizen. Inmiddels coördineert zij de hele boel. En hij verkoopt een soort van beschermingsplaten die tegen de (houten) huizen aan worden bevestigd. Hij is daardoor veel onderweg. En hij gaat er de komende tijd nog een flinke studie bij doen.
Ze liet me vele foto's zien. En ze ziet er zo gelukkig en stralend uit op de foto's. "Ja" zei ze, toen ik haar dat vertelde, "we hebben het goed".
Ook hebben ze heel wat vrienden - echt goede vrienden. Vrienden waarmee ze op vakantie gaan, of weekendjes gaan kamperen.
Ik vind het zo goed van haar (en haar man) dat ze deze stap hebben gezet, er de schouders onder hebben gezet, en het nu zo goed hebben! Het is zeker niet altijd makkelijk geweest, en iedereen gaat anders om met bijv. het emigratieproces - zo ook bij hen.... Maar het is ze gelukt! Ze hebben zich erdoor heen geslagen!

Het was wel een beetje raar om weer afscheid te nemen. Net nu we de draad weer hadden opgepakt, en ik het liefst bijv. volgende week gezellig met haar weer wilde bijkletsen, koffie drinken, en dat soort dingen. Maar goed, zij gaat met haar man maandag weer terug. En ik hoop haar over niet al te lange tijd of hier of daar weer eens te zien. Eén ding is zeker: we houden contact.

zaterdag 2 juli 2011

Wortel schieten

Het is zaterdagmiddag... Ik zit onderuitgezakt op de bank, te genieten van een kop koffie en lekker broodje, en uit te rusten van de hardlooptraining. Het was weer gezellig vanochtend! Hoewel het ook even minder gezellig was - het was op een gegeven moment wat spannend. Tijdens een zgn. "fartlek" (dat is een Scandinavisch woord - betekent vaartspel), dat dit keer een soort tikkertje was, viel één van de lopers uit de groep. Hij kwam ongelukkig terecht, op zijn heup. Hij had behoorlijke pijn, en moest stoppen met de training. De trainer vond het erg vervelend dat dit was gebeurt. Ikzelf dacht: "wat vervelend voor die man... Maar wat goed dat dit soort ongelukjes dus echt vrijwel nooit gebeuren." (je begrijpt... dit klop ik nu even af op een stuk ongeverfd hout)

Het weekend is nu begonnen. En ik ga... wortel schieten! Haha, ik weet niet precies of deze uitdrukking wel op zijn plaats is. Maar ik ben dus van plan om lekker thuis aan te rommelen. De uitdrukking "ergens wortel schieten" heeft wel te maken met je ergens thuis voelen en er lang blijven. Nou, dat klopt. Ik voel mij in mijn huisje zéér thuis! De afgelopen maand ben ik in weekenden en tijdens mijn vakantie veel weggeweest. En ik mis dan het "thuis-zijn".
Vroeger voelde dat "thuis" alleen maar zo op de plek bij mijn familie. Ik zei ook nog nadat ik op mezelf ging wonen dat ik "naar huis ging" wanneer ik naar mijn moeder of vader ging. Maar dat is al een tijd niet meer zo. Mijn eigen huisje is mijn "thuis". Hier heb ik "wortel geschoten" ;-)

Ruim anderhalf jaar geleden kocht ik mijn appartement. Eén van de meest serieuze beslissingen in mijn leven. Ik viel vrij snel voor het appartement. Het had zoveel ontzettend positieve punten voor mij: een prachtig uitzicht, veel licht, veel mooie natuur vlakbij, een groene omgeving en toch dichtbij "de stad", winkels in de buurt, goed bereikbaar met openbaar vervoer en op fietsafstand van mijn werk. Daarnaast was het een betaalbaar appartement. En voldoende ruimte, en ook een balkon (zelfs twee!).

Behalve dat ik dit weekend ga aanrommelen in mijn huisje zijn er wel dingen die moeten gebeuren. O.a. huiswerk maken voor de opleiding, en mijn huisje opruimen en schoonmaken. En dat laatste... iets grondiger dan dat ik de afgelopen weken heb gedaan. Door drukte had ik weinig tijd en ook weinig puf om te gaan schoonmaken. Maar eens moet zoiets toch gebeuren...! ;-)

Fijn weekend allemaal!