dinsdag 26 februari 2013

Consuminderen met z'n tweeën....?

Inmiddels wonen mijn lief en ik alweer ruim 2 maanden samen. En nog steeds bevalt het ons hardstikke goed. Afgelopen weekend hadden we geen plannen, behalve dat we beiden aan onze studies tijd wilden besteden. Al vóór het weekend hadden we veel zin in zo'n rustig weekendje samen.
Vrijdagmiddag was ik na een drukke week bekaf. Ik lag uitgeteld op de bank - en was al ver weg naar dromenland gedreven (onder een dikke slaapzak en fleecedeken, omdat ik het door vermoeidheid niet meer warm kon krijgen). Ik hoorde mijn liefje niet eens binnenkomen. Toen ik wakker werd hoorde ik wel wat gestommel in de keuken en op de gang. Hij was dus al thuis. Dat is fijn wakker worden :-).

Zaterdagochtend maakte hij een ontbijtje, en hebben we eerst (na uitslapen) heerlijk samen ontbeten. Mijn liefje wilde nog even boodschappen doen, en kwam met een heel lekkere taart terug. Dus onder genot van taart en koffie begonnen we aan de studie. De hele middag doorgewerkt. Klassiek muziekje op de achtergrond... Af en toe een pauze ingelast om even wat te eten en te kletsen.
's Avonds zelf pizza gemaakt (vind ik véél lekkerder dan kant-en-klare).
De volgende dag ook weer lekker rustig, met z'n 2en.
's Middags nog een vrij lange wandeling gemaakt. Gewoon vanuit huis - we hebben het geluk in een mooie omgeving te wonen met veel bos en mooie vergezichten.
En bij thuiskomst een hartige zalmtaart gemaakt.
Tevreden bedacht ik: wat heb je eigenlijk nog meer te wensen.... wanneer je zo'n fijn weekend hebt?

Nu is het natuurlijk wel heel fijn dat mijn lief en ik ongeveer dezelfde weekends prefereren - we houden beiden van rust, natuur, soms een aantal goede vrienden en familie om ons heen... We houden beiden niet van drukte, en zoeken de drukte het liefst dan ook niet op.

Waarin we wel verschillen is in uitgavenpatroon. Dat komt vooral omdat mijn lief heel wat meer verdient dan ik. Ik werk gemiddeld 25 uur p/w, hij 40. Hij werkt binnen een sector waarin het bijvoorbeeld normaal is om te onderhandelen over je salaris, en waarin je ieder jaar toch wel mag verwachten iets meer te verdienen.
Wat ik vooral merk is dat mijn gedachten over salaris iets anders zijn. Dat is ook wel 'noodgedwongen' - ik kan nu eenmaal niet zonder na te denken bedragen uitgeven. Ik heb het idee: met dat wat ik verdien daarmee moet ik het zien te doen. En dat lukt. Maar dat is veelal keuzes maken, en mijn uitgavenpatroon kritisch bekijken en zo inrichten zodat ik dat kan doen wat ik het liefste doe. Aan het einde van de maand is er vrijwel nooit geld 'over' -dat ben ik zo gewend.

Ik was al een tijd bezig met 'consuminderen', en heb in de laatste jaren mijn uitgaven telkens heel kritisch bekeken en daar waar volgens mij nodig was bijgeschaafd. Bijvoorbeeld: ik koop in de supermarkt precies datgene wat ik nodig heb om de maaltijden voor 1 week te kunnen bereiden (en natuurlijk de extra's - zoals wat lekkers, koffie/ thee, etc.). Mijn lief was, vanwege het feit dat hij meer verdient en dus niet zo 'zuinig' hoeft te doen, gewend te kopen waar hij zin in had en was niet zo bezig met de prijzen van produkten en of hij dan wel binnen een bepaald budget zou blijven.
Ik was gewend om bijvoorbeeld erg rekening te houden met wat ik verbruik aan energie. De was spaarde ik telkens op - ik waste nooit een wasmachinelading die maar halfvol was. En ik probeerde maximaal 2 wassen per week te wassen. Hooguit 3. Ook de afwas spaarde ik op, zodat ik 1x per dag met 1 teiltje sop de hele afwas deed. En niet een paar keer een teiltje vullen voor een klein afwasje.
Dit heeft ook veel te maken met mijn voorkeur om milieubewust te leven.

Al die dingen veranderen nu, nu wij samenwonen. We zoeken een middenweg. Het aantal wassen is natuurlijk meer - omdat we met z'n 2en meer was 'produceren'. Het is soms ook handiger om toch een extra keer overdag af te wassen, zodat het 's avonds niet zo veel is...
Maar aangezien we willen sparen voor de toekomst (veranderende wensen, op den duur 1 van onze woningen verkopen, een evt. restschuld meerekenend...), zijn we nu beiden min of meer aan het 'consuminderen'.
Dat is voor beiden wennen. Ik moet leren ietsje minder 'zuinig' te leven. (bijv. tòch die extra was laten draaien - maar het voelt voor mij dan toch goed wanneer 't op de 'ecostand' is en er dus wat minder water en electriciteit voor die was nodig is), en mijn liefje leert nu bijv. om in de supermarkt door zijn knieën te gaan ;-). De eerste keer toen wij 'prijsbewust' samen boodschappen deden pakte mijn lief van werkelijk ieder produkt de 'eigen-merk-variant'. Nu zien wij beiden aan de kassabonnen hoeveel dat scheelt. En tja... we moeten nu wèl lezen wat er op de verpakkingen in de kast staat - want iedere verpakking is hetzelfde...!