Bloemetjes & liedjes

Gisteren was ik weer aan het werk, dus omringd door de kinderen. En op de één of andere manier was het weer eens een dag vol heel originele uitspraken. Die lieverds zeiden het ene ongelooflijk grappige zinnetje na het andere, en ze hadden het zelf helemaal niet door. Door dat laatste probeer ik er meestal heel gewoontjes op te reageren - want, het is natuurlijk niet leuk als je op serieuze manier (de kinderen, dus) iets vertelt, en je "juf" begint heel hard te lachen. Maar sóms, kan ik mijn lach niet inhouden.

Gisterochtend zaten we met de hele groep aan tafel, en we zongen liedjes. Na een tijdje merkte ik dat het rondom mij heel erg stonk. Kennelijk had er iemand gepoept. Bij ons op de groep is de vraag: "wie heeft er gepoept??" heel normaal. Zo'n vraag stellen scheelt soms enorm in tijd - want het duurt echt wel even voordat je 16 kinderen hebt gecheckt. Dus ik vroeg: "wie heeft er gepoept?" Eén jongetje, J. (3 jaar), wees naar een ander. "Hij geloof ik" zei J. Dus ik rook bij het andere kindje. Ik: "nee, hoor. Hij ruikt naar bloemetjes!" (ook een uitspraak die wij vaker gebruiken ;-) ). J: "vieze bloemetjes!" Hahaha, op zo'n moment heb ik even moeite mijn lach in te houden.

Even later, toen de poepluier gelokaliseerd was en inmiddels ook verschoond, zongen wij verder. Een collega zong een engels liedje. J. liet weten òòk in het engels te kunnen zingen. Het klonk indrukwekkend! Weliswaar geen echte engelse woorden, maar hij kon de klanken wel goed nadoen.
Toen wij 's middags liedjes zongen, dacht J. terug aan zijn engelse liedjes. Hij vertelde aan de groep: "ik kan een engels liedje zingen!". "Laat eens horen dan!" zei mijn collega. Daar kwam het, met een mooie melodie erbij:

Engels liedje.... engels liedje,
engels liehiehieiedje,
Engels liedje

Prachtig!!
E. (meisje, ook 3 jaar) kon een ècht Hebreeuws liedje zingen (familie komt uit Israël). 's Ochtends zong ze het 2 keer. En 's middags ook nog een keer. Het klonk echt heel mooi, en ik kon horen dat deze woorden ook echt betekenis hebben (wat het precies betekent weet ik dus niet). Een ander kindje wilde het ook wel leren, en probeerde haar telkens na te zingen. Alleen E. zong te snel. Ik vroeg of ze het langzamer wilde zingen, zodat het andere kindje het van haar kon leren. Ze zuchtte diep, en zei: "nee, ik wil het niet meer zingen....". Toen dacht ze even na, en zag waarschijnlijk dat het kindje en ik wat teleurgesteld waren. Om het goed te maken zei ze: "morgen ga ik het wel weer zingen, als ik weer wakker ben na het slapen".