donderdag 30 juni 2011

Tijd, en het gebrek eraan

Allereerst begin ik met een linkje naar de site waar ik mijn hardloopschema heb gevonden. Je kan het hier vinden.
Zonet heb ik de 4e keer trainen gehad. Afgelopen week heb ik (verdeeld over 3 trainingen) 20,5km gelopen. Dat is heel wat meer dan dat ik telkens deed. Ik ben blij dat het mij lukt, maar o, o, o.... wat moest ik mij er vandaag toe zetten! Ik was erg moe. Nu nog steeds moe, maar ik hoop dat het met een nacht goed slapen weer beter gaat.
Het verbaasde mij eigenlijk dat ik toch nog die 8km, die vandaag op het programma stond, kon lopen!
Straks lekker douchen, en eten koken. Een heel makkelijke maaltijd dit keer: groenteburger, rijst en een kant-en-klare salade (koop ik heel weinig, kant-en-klare salades... het was ook ontzettend duur - ik geloof dat ik het zelf voor misschien wel een derde van de prijs kan maken).

Maar nu de titel van dit blogstukjes: "Tijd, en het gebrek eraan".
Ik kwam erop toen ik dacht aan mijn werk. Heel vaak kom ik (en komen collega's) tijd tekort. Nu merkte ik dat vandaag ook. Morgen heb ik een gesprek met een ouder. En ik was het nog wat aan het voorbereiden. Er zijn een aantal aandachtspunten die ik graag wil bespreken. Voor een gesprekje staan 20 minuten. In het gesprek moet aan bod komen: natuurlijk welkom heten en voorzien van koffie/thee (maar ik zorg dat koffie/thee klaarstaat), de gegevens controleren (klopt het allemaal nog: adres/ telefoonnummers, etc.), vragen naar hoe het thuis gaat en of er bijzonderheden zijn, doornemen van de observatielijst (ik noem het maar even zo - voor een gesprek observeren wij de kinderen a.d.h.v. een ongeveer 7 pagina's tellend observatiepuntenschema.... hiermee kijk je heel gericht naar o.a. hoe het welbevinden van het kind is in het algemeen en in verschillende situaties, en ook hoe het kind zich ontwikkelt op verschillende gebieden). Daarnaast probeer ik meestal een paar punten uit deze observatie te halen, waar wij ons de komende tijd op kunnen gaan richten. Mocht een kindje bijvoorbeeld moeite hebben met het kiezen van een spel/activiteit, dat wij het kindje daarin meer gaan begeleiden. Dit bespreek ik dus ook met de ouder. Vervolgens worden er dus afspraken gemaakt, en stemmen we de opvoeding thuis en op het kinderdagverblijf goed op elkaar af. En daarnaast is er nog een formulier dat ingevuld dient te worden, en waarop wij alle gegevens m.b.t. voeding, slapen, en evt. zindelijkheid schrijven. Ik bespreek ook nog indien nodig het formulier dat de ouder vantevoren heeft ingevuld, over hoe de ouder de opvang en ook de overdrachten ervaart. Dan nog ruimte geven aan de ouder voor evt. vragen of opmerkingen. En het afronden van het gesprek.
Dit alles... lukt naar mijn mening niet binnen 20 minuten. Dus het is telkens: concentreren op het gesprek, maar ook regelmatig een blik op de klok werpen want de tijd tijdens zo'n gesprek vliegt voorbij.

Hoewel ik dus af en toe kamp met tijdgebrek, tijdens het uitvoeren van de taken op mijn werk, ben ik ook erg trots op het werk dat wij doen. Kwalitatief gezien is het zó goed!! We werken er met zijn allen ook hard aan om die kwaliteit zo hoog te houden.
Ik vind het dan ook soms erg jammer als er zoveel media-aandacht gaat naar een paar kinderdagverblijven of organisaties waar het werk niet zorgvuldig wordt gedaan.
Waarom richt de media zich niet meer op àl het goede dat er gebeurt binnen de kinderopvang??

woensdag 29 juni 2011

Schema

Ik ben van de schema's.... En van het plannen. Het klinkt niet echt "cool", maar het is nu eenmaal zo. Als ik de planning op papier heb, of in mijn agenda, en als ik dus weet wat ik ga doen volgt er rust in mijn hoofd. En dat is wel zo fijn.
Een hele tijd geleden had ik telkens het gevoel dat ik het alsmaar druk had - nooit eens een tijdje rust/niks. Ik was alsmaar moe, en verlangde ontzettend naar die rust.
Toen ik de diagnose CVS (chronisch vermoeidheids- syndroom) "kreeg" (ja, tussen aanhalingstekens.... alsof het een kadootje was... haha), volgde ik in de periode erna een therapie om ermee om te leren gaan. Om te leren leven met de gevolgen van CVS. En in die therapie leerde ik o.a. om planningen te maken. Per dag schreef ik precies van uur tot uur op wat ik ging doen. En... het gekke was.... ik kreeg meer rust, en zag veel meer tijden waarop ik kon niksen/rusten of gewoon kon doen wat ik wilde.
Ik heb eerst die dagplanningen telkens bijgehouden. Het gaf mij enorm veel structuur en dus ook rust. Er kwam meer balans in activiteiten en rust.
Maar op een gegeven moment maakte ik alleen nog een planning als ik het gevoel had niet meer "aan mezelf" toe te komen. Als er teveel taken waren, voor mijn gevoel. Of als ik een periode erg moe was.

De afgelopen weken had ik het ook even wat drukker. En heb ik dus ook regelmatig planningen gemaakt op stukken papier. Regelmatig een middag rust om bij te tanken... En na zo'n bijtankmiddag kan ik er dan weer tegenaan. En krijg ik gelukkig weer veel gedaan - wat tot een voldaan gevoel leidt.

De komende periode heb ik even geen opleidingsdagen - pas eind augustus weer. Ik zal meer gaan werken. En daarnaast wil ik ook wat meer tijd inruimen voor het hardlopen. Ik zou heel graag naar een doel toe willen werken, om het gevoel te hebben dat mijn conditie verbetert (i.p.v. hetzelfde blijft of verslechtert).
Nog steeds heb ik perioden dat ik erg moe ben. En ik geloof er echt in dat als mijn basisconditie goed is, dat ik sneller herstel van die "terugvallen".
Op internet heb ik een hardloopschema gevonden. En dit probeer ik sinds deze week te volgen. Inmiddels heb ik 3x getraind in de afgelopen week. En maandag zelfs bijna een half uur langer dan dat ik normaalgesproken loop.
Ik vind het erg spannend of ik dit ga volhouden. Dus ik hou nu goed in de gaten of mijn lichaam dit "trekt". Gelukkig kan je in zo'n schema ook logboeknotities maken - en kan ik zien hoe het lichamelijk gezien gaat. (door op te schrijven hoe de training ging, of evt. bijzonderheden).

woensdag 22 juni 2011

Muesli

Als ontbijt eet ik graag muesli - met yoghurt of melk (of kwark). En nu zijn er in de supermarkt echt prachtige muesli's te vinden - met ook heel aanlokkende plaatjes op de voorkant van bijvoorbeeld erg blije, en o zo gezonde mensen. Aan deze geweldige muesli hangt natuurlijk een prijskaartje. En daar schrik ik toch vaak van. Mede daardoor pak ik toch meestal het meest eenvoudige pak van de plank (en ook omdat er aan veel soorten muesli naar mijn smaak erg veel suiker is toegevoegd).
Gewone 'basismuesli' wordt het dus voor mij. Zelf voeg ik daar dan noten en rozijnen aan toe. Alleen nu bedacht ik - nadat ik een reclame had gezien in een hardlooptijdschrift over zelf samen te stellen muesli - dat ik er zelf natuurlijk allerlei lekkers door kon mengen. Dus... ik op zoek naar al dat lekkers - en vooral: op zoek naar het schap waar dat zou staan. Al snel gevonden; bij de bakspullen. Sesamzaad, pistachenoten, vijgen, cranberries, walnoten, blanke rozijnen, zonnebloempitten, etc. Ik heb nu meegenomen: basismuesli, vijgen, gemengde noten, rozijnen en zonnebloempitten. Thuis alles gemengd - de vijgen kleingesneden. De ingrediënten nog even in een apart zakje, naast de basismuesli. En... dat wordt heerlijk ontbijten, de komende tijd!!

zondag 19 juni 2011

Weer binnen budget

Na een weekje vakantievieren - vorige week - heb ik deze week weer meer zicht op mijn uitgaven. Kennen jullie dat? Dat je tijdens een vakantie meer moeite hebt met binnen budget blijven? Zelfs al bedenk ik vantevoren nauwkeurig hoeveel ik waar aan kwijt zal zijn.
Maar ik ben weer thuis, en ik probeer me weer netjes aan mijn budget te houden. En dat is tijdens het boodschappen doen gelukt! Deze week heb ik 31,65 euro aan boodschappen uitgegeven. Niet slecht, al zeg ik het zelf...
Nog steeds probeer ik zoveel als mogelijk is biologische producten te kopen. En groenten - daarbij probeer ik te letten op waar het vandaan komt. Soms vind ik het echt onbegrijpelijk hoeveel groente er in de winkel ligt dat uit bijvoorbeeld Marokko, Israël of Egypte komt. Zó ver weg!! Gek toch? En is dat zo, omdat er in Nederland helemaal geen groente te vinden is? Nee.
Goed, ik ben blij dat ik mij weer een beetje aan mijn budget kan houden. En hopelijk ook weer iets kan sparen. Dat lag wat stil, door o.a. het aanschaffen van mijn fiets en verschillende kampeerspullen.

Dit weekend ook weer aan mijn opleiding gewerkt. Nog niet het gevoel dat ik erg opgeschoten ben. Maar... al doende kom ik toch steeds een stapje verder. En het blijft boeiend, de dingen die ik leer. Daardoor is het niet erg om in de studieboeken te duiken, of aan opdrachten te werken.
En wat een regen, dit weekend!! Gelukkig de hardlooptraining zonder regen kunnen doen.

dinsdag 14 juni 2011

Cursusweekend

Afgelopen weekend ben ik op cursusweekend geweest. Een basiscursus fietstechniek. Het was al lange tijd een wens van me om meer te leren over het repareren van mijn fiets.
Deze cursus bestond uit 2 dagen waarin je les kreeg - zowel theorie, als ook het oefenen in de praktijk (het zelf sleutelen dus). Overnachten kon in je eigen tentje in de boomgaard naast de boerderij waar de cursus was.
Dus.. eigenlijk was het meteen een soort mini-vakantie - zo voelde het tenminste.
Alleen ben ik er dit weekend achter gekomen dat mijn slaapzak echt te dun aan het worden is. Overdag was het af en toe heerlijk zonnig weer, en op een plekje uit de wind kon je dan ook heerlijk zitten. Maar 's nachts vond ik het erg koud. En ik kon daardoor moeilijk in slaap komen.
Dus op mijn wensenlijstje staat nu: een warme slaapzak. Dat wordt even sparen...! En het wordt ook: zoeken naar een goede warme lichte klein-op-te-bergen slaapzak. En: een niet al te dure.

Ik vond het erg leuk om een weekend mee te maken waar zoveel fietsers bij elkaar zijn. Zoveel fietsreizigers. Veel werd er gesproken over fietsplannen (reizen maken per fiets), fietsdromen... Maar ook werden er fietsverhalen verteld.
Ook werd er veel gekeken naar elkaars materiaal. De meeste fietsreizigers willen graag (of hebben al) duurzaam materiaal met een laag gewicht.

Het was een erg leuk en leerzaam weekend. En na afloop ben ik op de fiets gestapt en naar het station gereden - vanuit het dorpje waar de cursus was. Het was ongeveer 25km fietsen naar het station. Ik kwam door mooie dorpjes en over mooie heidevelden. Het weer was goed. En het vakantiegevoel bleef :-). Nog bij mijn zusje gelogeerd. Erg gezellig. En de volgende dag bracht mijn zusje me met mijn fiets naar een knooppunt. En heb ik van het knooppunt tot een volgend station gefietst. Toen nog een deel met de trein, en vervolgens het laatste deel naar huis door de bossen en over heidevelden gefietst. Prachtig!

Tip: op de website van de Fietsersbond zijn 2 fietsrouteplanners te vinden. Als je rechtstreeks van a naar b wilt fietsen kun je de route opvragen. Maar ook voor een mooie route, die weliswaar niet rechtstreeks gaat maar wel langs mooie plekjes komt, kan je de route opvragen. De route kan je printen met tekst en alleen de overzichtskaart, of ook nog met deelkaartjes. In vrijwel heel Nederland vind je nu "knooppunten" en bij elk "knooppunt" staat een kaartje.

Het viel/valt mij op dat als je met de fietst reist per trein, je vrijwel de hele reis in gesprek kan zijn met "vreemden". Dat kan natuurlijk ook zonder fiets. Maar ik merkte dat dat nu wel heel automatisch ging. Eerst met een man uit Amsterdam een lange tijd gepraat. Hij had een tocht van 2 dagen op de racefiets (door Noord- Duitsland) gemaakt. Het gesprek ging voornamelijk over het fietsen, maar ook over verschillen tussen Nederland en Duitsland. Tijdens een andere treinrit sprak ik de moeder van een gezin dat met het hele gezin per fiets naar een camping ging. Ze vond het best een gedoe, om met 4 personen en 4 fietsen per trein te reizen.... Maar ondanks het gedoe is het ook erg fijn dat het mogelijk is om met je fiets per trein te kunnen reizen.

Door dit cursusweekend heb ik meer vertrouwen gekregen - ik ben iets minder bang voor fietspech. Bij de meest voorkomende reparaties hoop ik mij te kunnen redden. Ik weet inmiddels hoe ik mijn wiel uit mijn fiets haal, om bijv. de band te plakken. Ik kan me denk ik ook redden met het vervangen van remblokjes. Het derailleur afstellen lukt mij hopelijk ook. Spaken spannen, heb ik nu ook gezien hoe dat gaat.

vrijdag 10 juni 2011

Engeland

Gisteren ben ik teruggekomen uit Engeland. Heerlijk gehad daar! Helemaal uitgerust. Ik was de weken voor vertrek behoorlijk druk met o.a. de opleiding. En ik was ook erg toe aan vakantie. Ik vind het dan erg fijn om er even helemaal tussenuit te zijn. Andere omgeving, ver weg van alles dat "moet".
Allereerst was ik 2 nachten en 1 volle dag in Londen, bij mijn "oud-au-pair-gezin". Erg leuk om hen weer te zien. Al bij de deur zei m'n "au pair mamma": "oh.. I haven't tidied up yet, we were too busy". Maar eigenlijk is het daar altijd een gezellige rommel, en daarin voel ik me prima thuis ;-). Ze hebben een heel groot huis - helemaal vergeleken met mijn appartementje. Behalve de woonkamer, is er ook nog een woonkamer waar een grote eettafel in staat, en dan is er nog de woonkeuken waarin ook een eettafel staat. In het souterrain is een ruime studeerkamer. En ik geloof ook nog een kamer wat vroeger de speelkamer van de kinderen was (ik ben niet in dit huis au pair geweest, en heb nooit de gehele "kelderverdieping" gezien). Boven zijn 3 slaapkamers en een badkamer. En op de 2e verdieping zijn 2 logeerkamers en een badkamer, en een grote zolderruimte.
Zaterdagavond wilde de familie graag "Britain's got talent" (t.v. programma) zien - en ik vond het prima mee te kijken. De 15jarige dochter was ook thuis - normaalgesproken zijn hun 2 dochters ongeveer 2 weken naar 'boarding school' en vervolgens een weekend thuis. Ze gaan ieder naar een andere 'boarding school'. De oudste dochter, bijna 18 jaar, is nu bezig met haar examens. Helaas kon ik haar daardoor niet zien. Volgende keer dan.
M'n "au pair ouders" vroegen me wat ik wilde doen, de volgende dag. Ik zei: "eigenlijk... heb ik nog helemaal geen plannen... Het lijkt me leuk om even in de buurt rond te lopen." We bedachten om gewoon een rustige dag te hebben. Hopelijk in de tuin. Maar... de volgende dag heeft het heel veel geregend!
Ik heb wel wat rondgelopen, tussen de grootste buien door. Erg leuk om rond te lopen door de buurten waar ik op 17/18 jarige leeftijd zoveel heb gelopen. Er is veel verandert. In de parken - de 'commons' zoals ze daar worden genoemd - zijn nu véél meer fietsers en hardlopers. Op straat zijn ook veel meer fietsers, en dus ook veel meer fietsbordjes. Ik kwam een bordje tegen met daarop: "city - 45 mins". In Londen fietsen lijkt me wel een hele uitdaging. Zó veel verkeer, overal om je heen. En dan nog de verwarring die het geeft dat je linksrijdt.
M'n oude buurtje is ook erg verandert. 't Is veel hipper geworden, met overal leuke cafeetjes en plekken om thee/koffie te drinken.
Zondagavond met de familie heerlijk gegeten. M'n "au pair mamma" kan goed koken. Ze had kip klaargemaakt in de oven, met een zoete marinade van o.a. gember, chili pepers, suiker. De vader en dochter aten snel hun bord leeg, want de dochter moest weer richting 'boarding school'.

En de volgende dag nam ik afscheid - en afgesproken te mailen en elkaar weer te zien - en ging ik met de 'tube' (metro) naar Liverpool Street Station. Ik was er veel te vroeg, en heb op mijn gemak koffie gedronken en voorbijgangers bekeken. Ook leuk om te doen, terwijl je wacht :-).
En vervolgens in de trein gestapt richting Cambridge. Bij een stationnetje ervoor moest ik uitstappen. Helaas vertraging. "Signalling problems", waardoor iedereen de trein moest verlaten en moest wachten op een volgende. En ook die volgende had vertraging....
Voor mij maakte het niet veel uit, maar de man van mijn vriendin zou me ophalen en zijn werk daarvoor onderbreken. Ai.... Maar goed, ik kon weinig aan de situatie veranderen. Gelukkig leven we in het tijdperk van de mobiele telefoons, en is het dus mogelijk om te laten weten wat er aan de hand is.

De volgende dagen bracht ik door bij mijn vriendin, haar man, en hun 3 maanden oude baby. Voor het eerst zag ik de baby - wat een lief, mooi meisje! - en zag ik mijn vriendin als "mamma". Heel speciaal!
Bijgekletst met mijn vriendin. En meegeholpen met o.a. baby in badje doen.
Verder heel rustigaan gedaan. In de tuin gezeten, gelezen, lekker uitgeslapen, etc.

Gisteren ben ik weer teruggekomen uit Engeland. En vanavond ga ik weer weg. Naar een zgn. 'fietsreparatieweekend'. Het is al heel lang een wens van mij om meer te weten te komen over fietstechniek. Ik fiets graag, en ik zou graag regelmatig op de fiets erop uit trekken... maar ik wil bij evt. fietspech me kunnen redden. Deze cursus is een basiscursus.
Dus... nu even inpakken en klaarmaken voor komend weekend.
Fijn Pinksterweekend allemaal!  

donderdag 2 juni 2011

Vrienden

Even een blogstukje over mijn vrienden. Want net in het zonnetje op het balkon dacht ik aan ze. En ook aan mijn familie.
Mijn vrienden en familie zijn echt geweldig!! Ik ben zo dankbaar dat er zoveel lieve mensen in mijn leven zijn. En met deze mensen veel mooie momenten beleefd. En deze week had ik het even wat moeilijk - dat heb je soms.... Het leven bestaat niet alleen maar uit zonnestralen, dartelende vlinders en klaprozen ;-)
En toen ik dat aan een paar vrienden mailde (veel vrienden wonen verder weg, vandaar mailen... En mailen is ook wel handig, want dan kan degene die het leest de mail openen op een moment dat het uitkomt voor diegene. Erg handig voor bijv. mijn vriendin die 2 kleine kinderen heeft), kwamen er zulke lieve reacties terug. Dat doet mij zo goed!!

Ook met collega's heb ik een heel goede band. We werken erg nauw samen. We kunnen erg lachen met elkaar, en als het nodig is kunnen we ook bij elkaar terecht. Je leeft met elkaar mee, en dat komt de samenwerking zeker ten goede.

Al deze mensen waarover ik schrijf zijn me erg dierbaar.
Aankomende week ga ik vrienden bezoeken in Engeland. Veel zin in! Eerst naar mijn oud- au pair gezin. 16 jaar geleden kwam ik bij hen voor een jaar in huis wonen. Toen waren de kinderen nog heel jong. Inmiddels zijn het tieners. De oudste gaat zelfs binnenkort studeren!! De ouders zijn echt schatten van mensen. Heel gastvrij, warm, hartelijk. Toen ik eens langskwam (een jaar of 10 geleden) en bij hen logeerde, was het net alsof ik er weer woonde. Ik vroeg toen overdag of ik iets te drinken mocht pakken (wist even niet zo goed of ik moest wachten tot het aangeboden werd... of wat er van mij verwacht werd). Mijn "au-pair-mamma" lachtte en zei: "Oh... please help yourself! Your extended family!" Ik vond het zó lief, de manier waarop ze dat zei.
Nadat ik komende week bij mijn oud- au pair gezin heb gelogeerd, vertrek ik naar Cambridgeshire. Daar bezoek ik nederlandse vrienden. Ook een heerlijk vooruitzicht om hen weer te zien!!