woensdag 29 december 2010

Paddestoel....??

Nog een kleine anekdote...

Gisteren ging ik met de kinderen naar buiten. Eerst natuurlijk alle sneeuwpakken aan, mutsen op, sjaals om, handschoenen aan. Eén jongetje (S.) wilde nog even binnen spelen. Dat kon, mijn collega was binnen een observatieverslag aan het schrijven en kon dus ook even op hem letten.
Buiten ging ik met de anderen even rondlopen in de tuin. Bekijken wat er te bekijken was. Mooie ijspegels. Eén jongetje vond dat ook een mooi woord: "ijs-pege" herhaalde hij een heel aantal keren, alsof hij het woord aan het 'proeven' was. Twee andere kinderen wilden even met de blote handen voelen.

Even later keken we naar de vogeltjes die van de vetbollen kwamen eten. Eén meisje vind vogels (o.a., ook andere dieren of onverwachte geluiden) eng. Ze schrikt er erg van. Nu dus ook. Bangig zei ze: "het...piept!! Ik ... wil... binne!" Ik nam haar op schoot en probeerde haar gerust te stellen - wat maar deels lukte, ze bleef argwanend naar die 'piepende beesten' kijken.

En ineens kwam het jongetje dat nog binnen speelde tòch naar buiten. Mijn collega had zijn sneeuwpak en muts enzo aangedaan/opgedaan. Zijn muts was rood, met witte stippen.
Omdat we nog naar de vogeltjes keken, waren we wat aan het turen door de tuin. Ineens zei een jongetje: "paddestoel!" Ik zocht naar waar hij naar keek. Ah! Hij bedoelde S. met zijn rood-met-witte-stippen-muts. Hahaha!

Op naar 2011!

Na 2 heerlijke kerstdagen is het nu aftellen naar het volgende kalenderjaar: 2011!
Een periode om terug te kijken op afgelopen jaar, evt. goede voornemens alvast te overdenken voor het komende jaar....
Wat het laatste betreft: ik heb niet vaak goede voornemens aan het begin van een nieuw jaar. Meer voor specifieke onderdelen in mijn leven, zoals bijv. voornemens voor mijn werk (doelen) die ik opstel tijdens functioneringsgesprek... Of andere doelen die ik voor mezelf op bepaalde momenten stel. Maar niet juist aan het begin van een nieuw jaar.
Maar terugkijken op het jaar, dat doe ik wel. Ik vind het eigenlijk ook een heel mooie traditie - dat terugkijken. Even stilstaan bij hoe mijn leven nu is, hoe het vorig jaar was....

In 2009 kocht ik mijn eerste huis, of ehm... appartement. Dit was voor mij een enorm grote stap. Ik had ook niet helemaal voor ogen hoe mijn financiële situatie erna zou zijn. De hypotheekadviseur had mij vertelt dat ik qua woonlasten ongeveer hetzelfde per maand kwijt zou zijn t.o.v. de huur. Alleen er zouden ook nog servicekosten (V.v.E.) afgeschreven worden.
Deze toch best spannende stap in mijn leven... daar heb ik zeker geen spijt van!
Het heeft heel goed uitgepakt. Ik kom prima rond, en ik heb nu een veel groter woonoppervlak.
Dat ik nu goed rondkom, heeft ook zeker te maken met mijn uitgavenpatroon. Mede dankzij het consuminderen, en vele tips die ik erover heb opgezocht en opgevolgd, heb ik nu goed overzicht over alle uitgaven. En lukt het om per maand meer te sparen dan ik ervoor deed.
Door zuinig met energie om te gaan is het voorschotbedrag voor gas en stroom met 30 euro p/maand verlaagt. De buffer groeit gestaag verder, ik ben daar erg blij om. Het geeft rust te weten dat er iets achter de hand is - "voor het geval dat...". Daarnaast is er gelukkig ook nog budget om leuke dingen te doen. Ik heb vorige week een paar daagjes Engeland gepland en geboekt, in februari zal dat gebeuren. En in maart of april een weekend naar een waddeneiland. Heerlijk, om ernaar uit te kijken!!

Deze kerst- en nieuwjaarsperiode werk ik gewoon door. Hetzelfde aantal uren als gewoonlijk. Gelukkig zijn de groepen kleiner - en is er ook wel een soort "vakantiesfeertje" in de groep. Dat maakt het extra gezellig. Ook fijn om wat extra tijd te hebben om een kindje extra aandacht te geven - of voor een gesprekje met een ouder of collega.
Het is alleen wat jammer dat er nog steeds zoveel sneeuw ligt op de straten en vooral ook de fietspaden. Ik ben nogal een "angsthaas" - ik vind valpartijen echt heel naar, en met de hoeveelheid sneeuw en ijs op straat is de kans toch vrij groot dat je valt (vooral als je probeert te fietsen). Dus nu loop ik of ik ga met de bus. De eerste paar dagen vond ik het niet echt erg. Maar inmiddels verlang ik echt naar het fietsen op ijs- en sneeuwvrije fietspaden. Gewoon lekker door kunnen fietsen!! Of weer lekker hard te lopen zonder de kans op een blessure vanwege een val.
Wat wel weer heerlijk is - is lekker film/t.v. kijken 's avonds. Onder een dekentje op de bank, kaarsjes aan, warme thee of chocomelk, stuk chocola... Mmmmm!
En dan de gezellige feestdagen in de weekends ertussendoor. Familie en vrienden zien.

Ik wil jullie alvast een heel fijne jaarwisseling wensen, en een bijzonder goed 2011!!

dinsdag 21 december 2010

Wintersport in Nederland

Het winterse weer blijft aanhouden, en hoewel het voor het verkeer (auto-, fiets- maar ook loop-verkeer) echt niet fijn is..... ik vind het ook wel heel bijzonder.
Afgelopen weekend belde ik op zaterdag met een vriend. Ik vertelde hem dat ik het zo mooi vond buiten, zo lekker gewandeld had van werk naar huis, en dat het me deed verlangen naar langlaufen.... Nu had hij vorig jaar in Nederland gelanglauft. En ikzelf wist ook dat dat mogelijk was, ik had er vorig jaar naar geïnformeerd en het bleek vlakbij mij mogelijk te zijn om latten en schoenen te huren.
We bedachten dat we de volgende dag samen zouden langlaufen.
En dat hebben we dus ook gedaan. Voor de zekerheid had ik nog even de uitrusting alvast gereserveerd, wat achteraf gezien een goed plan was... want er kwamen ook mensen en die moesten helaas horen dat alles al verhuurd was.
Na koffie en oliebollen bij mij (oliebollen waren een - leuk!-  kadootje van hem), zijn we richting het "langlaufgebied" vertrokken. Op slechts een kwartier rijden - jaja, we konden gelukkig met zijn auto die richting op, fietsen was met al die sneeuw natuurlijk bijna niet te doen - kwamen we aan.
Na even wachten op de ski's en schoenen (zo heel stipt kwam al het materiaal niet weer terug naar de verhuur) konden wij de schoenen aandoen en de ski's en stokken meenemen. De huur voor 2 uur bedroeg 14 euro p.p. En aangezien het materiaal wat te laat terug was, werd er ook niet moeilijk over gedaan dat wij dus ook een half uur later zouden terugkeren.
Aangezien wij 2 uur ipv 1 uur de uitrusting hadden gehuurd, konden we ook een iets langere tocht maken. Erg mooi, door de bossen en langs heidevelden gelanglauft. Het was echt genieten!! En vooral ook omdat het zo bijzonder is dit in Nederland te kunnen doen, en niet eerst minstens 6 uur te moeten reizen.
Uiteraard na de langlauftocht warme chocomelk met slagroom :-), en ook nog een appelflap. Mmmmmm!
En even later bij mij thuis nog soep met baguettes-met-kaas/ui/spekjes (uit de oven).
Een zeer geslaagde middag!!

En gisteren weer gewerkt. Ik had alleen de middag dienst. Ik zou om 13 uur beginnen. En ik bedacht om weer lopend te gaan. Fietsen was nog niet mogelijk - veel te veel sneeuw. En met de bus... tja, daar wordt ik vaak wat ongedurig van. De bus rijdt nl. erg "om". Eerst naar het station, dan via wijken aan de andere kant van de stad uiteindelijk wel richting waar ik moet zijn. Ik doe er maar heel iets korter over met de bus dan dat ik lopend ga.
In 5 kwartier kon ik mijn werkplek bereiken. Het was echt stralend weer!! Alle sneeuw, en dan die blauwe hemel erboven. Prachtig! Eerst ging de tocht langs een grote heuvel waar kinderen aan het sleeën waren. Later langs veel bomen/bos. En ook open veld. Langs woonwijken.... Langs een wat drukkere weg waar iedereen net ietsje harder dan stapvoets reed...
En dus na 5 kwartier goed aangekomen. Op het werk was het rustig. Slechts 9 kinderen, en 1 voelde zich niet lekker. Na gebeld te hebben met de vader van het kindje, kwam de vader hem ophalen. Dus toen nog maar 8.
Na het werk ben ik eerst naar de bushalte gelopen. Het zou nog een kwartier duren voor de bus kwam. Het was vrij koud, en ik besloot beter te kunnen lopen dan een kwartier koukleumend bij die halte te staan.
Dus daar begon weer een wandeltocht.
Later bedacht ik dat ik dus 2,5 uur had gewandeld op die dag!! Best veel.
Maar nu heb ik al even niet hardgelopen, dus dit is een mooie vervangende "sport". ;-)

Vandaag een dagje vrij. Er komt iemand eten vanavond, en ik ga vanmiddag al koken. Stoofpot - 1 van mijn favoriete recepten. Tijdens het stoven kan ik mooi nog wat studeren, want dat zal komende dagen (kerst, etc.) even niet echt lukken.
Maar eerst even boodschappen doen.

zaterdag 18 december 2010

Witte wereld

Normaal gesproken hou ik niet zo van extreme weersomstandigheden als ik mij per fiets of lopend zal verplaatsen.... Alleen gisteren, was het heel anders. Het was zo aan het sneeuwen de hele dag - ik waan me dan in een Scandinavisch land. En dat vind ik heerlijk - ik hou wel van de witte wereld in de lange winter van Scandinavische landen! (de vele donkere dagen even buiten beschouwing gelaten ;-) )
Gisterochtend begon mijn dienst om 7:30 uur. Aangezien de fietspaden langs een ringweg erg goed gestrooid en sneeuwvrij waren de afgelopen weken, dacht ik wel stukjes te kunnen fietsen. Dus ik vertrok 3 kwartier van te voren - ik dacht (en hoopte) in 3 kwartier mijn werkplek wel te kunnen bereiken. Maar al snel merkte ik dat dat niet zou lukken. Wàt een sneeuw, zeg! Er leek wel gestrooid te zijn, en ook geveegd, maar er lag alweer een laag sneeuw. Ik ben toen maar gaan lopen. Af en toe zenuwachtig op het klokje van mijn mobiel kijkend.... In gedachten zag ik een aantal ouders en hun kinderen voor de deur van het dagverblijf staan te wachten, in de kou. (en als ik te laat zou zijn, zouden ouders natuurlijk ook weer te laat op hun werk komen) Ik probeerde wat sneller te lopen, wat een beetje lukte. Uiteindelijk slechts 10 minuten te laat, en mij aan slechts 1 vader met zijn kinderen verontschuldigt. Ze waren er gelukkig nog maar net. En hadden natuurlijk ook wel begrip.

Na een gezellig dagje werken - in kerstsfeer met de boom met lichtjes, en ook in verjaardagssfeer door de 3jarige verjaardag die we vierden van een meisje - kwam natuurlijk het moment dat mijn collega's en ik weer terug naar huis zouden gaan. Door de sneeuw. Het had de hele dag flink gesneeuwd. Mijn collega had de avond ervoor in de spits 3 auto's zien botsen en zelf was ze over een kruizing gegleden met auto en al. Ze vond het dus behoorlijk spannend om dat ritje terug te maken. Ikzelf ook, maar ik besloot weer te gaan lopen. Dat vind ik toch een stuk minder eng.
Het was weer donker, inmiddels. En die wandeling terug was supermooi!!! Ik heb echt genoten! Het was zo stil, alle bomen bedekt onder een witte laag sneeuw.... Alle geluiden gedempt, maar omdat het al "etenstijd" ;-) was zaten de meeste mensen al binnen (of op de snelweg vast in een lange file...). Ik liep rustig met de fiets aan de hand te genieten van de omgeving, de stilte, de mooie sneeuw. Het mooie plaatje waar ik door liep. En toen ik bijna halverwege was reed mijn collega in haar autootje voorbij. Ze zwaaide. Ik was blij dat ze het tot dusver goed had gered, die tocht naar huis. Even later zag ik iemand op het fietspad... Bleek het mijn collega te zijn! Ze was gestopt, uitgestapt, naar me toegelopen en vroeg of het ging. Of ik niet toch een lift van haar wilde en mijn fiets zou laten staan? Ik vond het zo lief! Maar nee, ik vertelde eigenlijk te genieten van de wandeling. Dat begreep ze wel, ze wilde ook wel wandelen... maar ja, om de auto aan je hand mee te nemen?? Haha.
Toen ik eenmaal in mijn wijk was aangekomen genoot ik daar nog van alle lichtjes. Zelfs kerstmannetjes of hertjes verlicht in de voortuintjes! Normaal gesproken vind ik dat "too much". Maar nu, nu was het eigenlijk heel mooi.

Ik hoop dat het de komende dagen nog veel gaat sneeuwen - of dat in elk geval de sneeuw blijft liggen. Zo mooi, deze witte wereld. En als ik dan naar mijn werk ga, tja... dan maar lopend.

dinsdag 14 december 2010

Feestdagen gaan door....

Hier weer een blogstukje dat ik nu begin te schrijven.
Buiten vriest het weer, na een weekend met dooi.
Afgelopen weekend vierde ik mijn verjaardag. Inmiddels ben ik dus 33. Ik moet nog even wennen aan het getal ;-)
Het verjaarsweekend was erg gezellig. Omdat ik niet zo van grote feesten houd, heb ik slechts een paar familie- (of eigenlijk gezins-, met aanhang-) leden uitgenodigd. Dat vind ik het gezelligst. Niet dat anderen niet welkom zijn.... Maar als iedereen tegelijk komt heb ik zelf het idee dat ik alleen maar aan het rennen en vliegen ben om iedereen te voorzien van hapje en drankje. En ik heb dan ook het gevoel de gasten niet echt te kunnen spreken. Dat vind ik jammer, helemaal omdat veel vrienden van ver moeten komen.

Op mijn verjaardag ben ik erg verwend. O.a. kreeg ik van mijn moeder een geldbedrag. Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing - ik had echt niet zo'n groot kado verwacht. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik dan geen schuld meer bij haar zou hebben (zij heeft me vorig jaar financieel bijgestaan toen bij de koop van het appartement o.a. de kosten voor montage van de keuken veel hoger uitvielen dan verwacht). Maar... inmiddels had ik de lening al afgelost (in september al). En nu kan ik dit bedrag dus gebruiken voor het opbouwen van de buffer. Ook gebruik ik een deel voor het sparen voor een nieuwe fiets.
Mijn buffer is inmiddels zo ver opgebouwd dat ik 1/3 van de "Nibud-norm" (om het maar zo te noemen) heb gespaard. Via Nibud heb ik nl. een berekeningetje gemaakt, en daaruit bleek dat ik in mijn situatie het beste 3500 euro minimaal als buffer kon hebben. Voor het geval er spullen kapot gaan, of dat ik iets moet laten repareren in huis, o.i.d. Of... als er bijv. ineens iets in mijn werksituatie zou veranderen waardoor ik minder zou verdienen. (kortom, voor je-weet-maar-nooit-welke-situaties)

Steeds weer bedenk ik mij hoe fijn het is om te consuminderen. Om een soort van balans te vinden in de hoeveelheid die je werkt en dus ook verdient, en het leven (en ook de vrije tijd, en vrijheid) dat je leidt.
Dat je niet krom hoeft te liggen om je levensstijl te kunnen betalen. Dat je geen geldzorgen hoeft te hebben, omdat je levensstijl volledig past bij wat je verdient.
Ik ben er nog niet helemaal, want het zou echt veel fijner zijn als die buffer bij elkaar gespaard is.... Maar, het geeft me al wel een heel vrij gevoel om geen schulden te hebben. En een "eigen" huis (nouja, eigen?? Ik heb natuurlijk een hypotheek).

Feestdagen worden vaak geassocieerd met "duur". En misschien ook wel met "boven budget", en in januari "nauwelijks rond kunnen komen". Ik vind dat eigenlijk geen feest! En dat het alleen om kado's zou draaien vind ik ook geen feest!
Als gezin hadden wij vroeger geen kado's met kerst. Wel vaak 1 kado voor het gezin, nl. een gezelschapsspel. Maar het draaide vooral om gezellig samen zijn. Samen lekker eten. Muziek luisteren, spelletjes spelen, lezen, kletsen....

Na de leuke verjaardag van afgelopen weekend, kijk ik nu uit naar de gezellige kerstdagen....
En eerst nog het werken op de groep. Dat vind ik zo vlak voor kerst ook heel fijn! Gisterochtend hebben mijn collega's en de kinderen de groep in kerstsfeer gebracht. Een mooie boom, veel sfeervolle lichtjes, en al een aantal kerstknutselwerkjes. Heerlijk om te knutselen met glitters enzo...
En mochten er ruzietjes ontstaan, dan even de kinderen helpen te herinneren: "vrede op aarde!" Haha.
Mijn collega heeft gisteren het kerstverhaal gespeeld met de duplo-poppetjes, de boerderij, en de andere poppetjes en beesten. De kinderen vinden het prachtig! Ikzelf ook, trouwens.

dinsdag 7 december 2010

Fietsen

Brrrr... het is nog steeds winters weer. Koud, nat, ijzig...
Toch vind ik de winter ook iets heel moois hebben. Dan moet ik wel warme kleding aan hebben hoor! Zodra ik bijv. handschoenen met een gat erin draag, gaat al mijn aandacht daar naartoe. En blijven de woorden in mijn hoofd zich herhalen: "oh, zo koud! Oh, zo koud! Oh, zo koud!" (of iets soortgelijks)
Ja, warme kleding is wel nodig. Ook tijdens het hardlopen, trouwens. Voldoende laagjes, thermokleding, etc. Een fleecemuts voor tijdens het hardlopen vind ik echt heerlijk. En bij het fietsen en wandelen een muts met een "windstopper"- laagje.
Consuminderen op warme kleding vind ik onzin. Het moet wel uitnodigend zijn en blijven - om naar buiten gaan.

Nu is het ook erg fijn als fietsen ook in de winter nog mogelijk is. Helemaal als je zoals ik geen auto bezit.
Als ik iets langer over die wens nadenk, dat fietsen mogelijk blijft in de winter, vind ik het een klein beetje een verwende gedachte. Dat heeft er vooral mee te maken met dat ik bijv. een jaar in Noorwegen heb gewoond. En ook eens een vakantie in de winter in Estland, en ook in Fins Lapland, heb doorgebracht. Ik merkte dat daar lang niet zo veel wordt gestrooid. Wel met steentjes, die in het ijs blijven vastvriezen. Die zorgen voor een beetje grip. De stoep was er soms spiegelglad... In Noorwegen was het ongeveer 6 maanden een kwestie van voorzichtig lopen. Fietsen heb ik er helemaal niet gedaan.

Toch wil ik in Nederland wel èrg graag blijven fietsen. En hier wordt dus wel gestrooid (en hopen we gewoon dat de winter niet 6 maanden gaat duren ;-) ), en geschoven en geveegd. Alleen, wat blijkt het geval in mijn stad....??? Er is voor gekozen om de fietspaden maar zo weinig mogelijk ijsvrij te houden!! Waarom? Omdat de sneeuw en het ijs naar de zijkanten wordt geschoven. Dan komt het terecht op de rijbaan en de stoep. En dat is 'niet wenselijk'.
Wat is het commentaar van het raadslid? "Voor de fietsers is het een kwestie van gokken, hopen en overleven".
Fijn! (Niet dus...)

Straks ga ik maar weer eens op 'survivaltocht' - op mijn fiets, richting werk.

donderdag 2 december 2010

Echt winters weer... en even aandacht voor India

Dag bloglezers!
Het is alweer ruim 3 maanden dat ik begon met bloggen. En ik vind het nog steeds leuk om te schrijven, en nog leuker dat jullie mijn blogjes lezen :-)
Op dit moment is het buiten erg koud. Eigenlijk weet ik helemaal niet hoe koud - want ik blijf vandaag gewoon lekker binnen. Ik heb vrij, en voor mezelf een studiedagje ingepland. En nu ben ik dus op mijn blog aan het schrijven... jaja, dat studeren schiet lekker op, haha.
Gisterochtend heb ik gewerkt. En het was buiten zó ontzettend koud, dat we besloten om maar binnen te blijven met de kinderen. Helaas hebben we geen gymzaaltje ofzo, want op een gegeven moment merk je wel dat de energie er even uit moet worden gerend/gesprongen (of een andere manier bewogen). Eén 2jarig jongetje stond voor het raam, en dacht waarschijnlijk: "en toch... toch heb ik zin om naar buiten te gaan!" Toen hij dat aangaf, zei mijn collega: "dat is goed, doe maar je jas aan.. muts op, sjaal om, handschoenen aan". Met wat hulp had hij even later alles aan. Hij ging in zijn eentje naar buiten, die stoere bikkel!! Hij stond vlakbij de deur, en mijn collega en ik keken vanuit ons warme lokaal naar hem. Zijn haren die onder de muts vandaan kwamen waaiden strak naar achteren. Zijn ogen kneep hij samen, vanwege de wind. Na welgeteld 1 minuut kwam hij weer binnen. Nee, dit was toch niet 'fijn buitenspelen'. Toch bleef 'buiten' hem lokken. Een half uur later vroeg hij weer: "buiten?" Hahaha.
Eigenlijk zijn we de rest van het jaar iedere dag veel buiten te vinden. Vrijwel alle kinderen vinden het heerlijk. En we, mijn collega's en ik, prijzen onszelf erg gelukkig met een mooie grote tuin waar wij op ieder moment van de dag gebruik van mogen maken.
Dit is wel anders op sommige plekken. In Den Haag waar ik een tijd heb gewerkt waren dagverblijven waar de groepen om beurten naar buiten mochten. En dan bijv niet langer dan 20 minuten of een half uur ofzo. Ook werd het soms beperkt, omdat buren last hadden van het geluid. Ergens vind ik dat triest. Kinderen leren nl. zoveel van buitenspelen. In onze tuin bijv. zijn volop uitdagingen te vinden voor de kinderen, en mogelijkheden om zich te ontwikkelen. Veel kinderen doen bijv. uit zichzelf oefeningetjes om hun evenwicht te leren bewaren. Ze klimmen op verhoginkjes, proberen grenzen te verleggen. Zelfs heel jonge kinderen (nog jonger dan 1 jaar) leren uit zichzelf om naar de zandbak te kruipen en over het randje te klimmen. Prachtig om te zien!!

Hoe anders is dat in Bhopal. In India ligt dat. Ik zag een kort filmpje via Youtube over Bhopal. Hier heeft 26 jaar geleden een gaslek plaatsgevonden. Er is heel veel gif ontsnapt. En echt ontzettend veel mensen zijn heel ziek geworden (het aantal van 120.000 mensen werd genoemd). Kregen allerlei handicaps en ziekten. Zelfs worden de ziektes doorgegeven aan de kinderen - dus de kinderen van ouders die blootgesteld waren aan het gif.
 De plek waar die gasexplosie heeft plaatsgevonden is nooit opgeruimd. De veroorzakers zijn weggegaan. En het gif is nog altijd aanwezig. Een filmpje over de "children of Bhopal" laat zien dat vlak naast die plek (waar dus nog steeds volop gif aanwezig is) kinderen cricket spelen. De kinderen die hier 'fijn' aan het buitenspelen zijn, zijn zich niet bewust van de verontreiniging van deze grond. Er zijn onderzoeken gedaan naar de mate van verontreiniging van de grond van die speelplekken.... En het blijkt dat je door het gif dat daar in de grond zit ziekten kunt oplopen als kanker en verschillende ziekten aan ik geloof de luchtwegen. (Er werden nog meer ziekten en handicaps genoemd.) Er is niemand die een hek plaatst om dit gebied. Er is niemand die deze kinderen beschermd.
En de hoge baas van het bedrijf van waar uit de gasexplosie plaatsvondt...? Die heeft het geloof ik heel goed, woont nu in Long Island - heeft inmiddels een hoge leeftijd bereikt.

Zoiets raakt mij enorm. Vandaar dat ik het nu schrijf, hier.
Kinderen hebben recht op veiligheid en bescherming. Volwassenen trouwens ook.

zaterdag 27 november 2010

Goed genoeg

Waar ik me soms over verbaas - is de cultuur/samenleving waarin we leven... En hoe we de manier waarop we leven in stand houden.
Nu begrijp je er natuurlijk niets van, want je weet niet waar ik het precies over heb.
Ik bedoel, het lijkt alsof het nooit genoeg is. Alsmaar willen we meer, maar ook beter. Hogere prestaties.
De beste zijn. Als je het één onder de knie hebt, moet je toch eigenlijk al hard op weg zijn naar hetvolgende doel dat behaald moet worden. Ook de kinderen in onze maatschappij ondervinden al op jonge leeftijd deze prestatiedrang, om het maar even zo te noemen. Nu is er niets mis met prestatie, hoor. Alleen ik heb soms het idee dat 'we' er een beetje teveel op gefocust zijn. Dat we de lat voor onszelf en ook misschien elkaar (en onze kinderen?) erg hoog leggen.
Daarnaast zijn we het in deze nederlandse samenleving ook niet echt gewend om complimenten te geven. Om jezelf en anderen 'schouderklopjes' te geven. Er word dan vaak een beetje gek over gedaan, zo van: "jaja... het zal wel.... ".
Toen ik in Amerika woonde, hadden we binnen de instelling waar ik werkte een intern krantje. Met allerlei nieuwtjes etc. over de organisatie. Er was daarin ook een gedeelte met "kudos". Hierin konden medewerkers elkaar complimenten geven. Met zorgvuldig gekozen woorden stond in het blaadje waarom de ene collega de andere zo waardeerde. Mensen die dag in dag uit "gewoon" hun werk deden werden even als het ware in het zonnetje gezet. Ik las zelf die "kudos" met plezier, en ik merkte zelf ook nog meer extra waardering te voelen voor de personen in kwestie. Het enthousiasme dat de sportinstructeur telkens meebracht terwijl hij met alle kinderen, en ook staff trouwens, American Football speelde in de weekends. (ik werkte in een instelling voor kinderen en "jonge jongeren"  met ernstige gedrags- en psychische problemen en veelal hadden deze kinderen te maken gehad met verwaarlozing). De warmte en positiviteit die de supervisor in de verschillende leefgroepen bracht, als hij een rondje maakte langs de groepen... De gezelligheid en grapjes die de medewerker van de "knutselclub" aan de kinderen "gaf".
Die "kudos", dat is iets wat mij erg is bijgebleven. Naast de "kudos" was er ook de "employee of the month". Dat is misschien wel erg amerikaans. En ik vind het ergens jammer dat slechts één persoon dan in het zonnetje wordt gezet. Wel weer mooi dat diegene erg veel waardering krijgt, maar het lijkt naar mijn idee dan toch meer op een soort wedstrijd. Wie o wie is "de beste"? Nee, dan ben ik meer voor de complimenten.
Ik denk zelf dat complimenten juist ervoor zorgen dat je op een ontspannen manier goed (of beter?) presteert. Je krijgt bevestiging en gaat dan op een ontspannen manier verder met wat je doet.

Bij de kinderen in mijn groep zie ik dat zij - ik werk met kinderen tussen 0 en 4 jaar - heel veel bevestiging zoeken. Even oogcontact. Het zgn. "vraagkijken". Alsof ze willen zeggen: "doe ik het goed?" Een klein knikje, of een glimlach is dan al genoeg om ze te laten weten dat het goed is. Dat zij goed zijn. Dat ik hen waardeer. Dat ze er mógen zijn. Dat wat ze doen goed is, ook al gaat het even mis. Dat ze fouten mogen maken, dat dat niet erg is. Dat ze hoe dan ook heel lief zijn en blijven. Dat ze mogen proberen in hun gedrag en hun activiteiten.

Afgelopen week had ik een, voor mijn doen, erg drukke week. Vanwege de chronische vermoeidheid moet ik altijd goed plannen wat ik zoal doe. En voldoende rust nemen. Ook al had ik geprobeerd alles zo goed mogelijk te plannen - toch was ik gisteravond totallos. Ik lag uitgeteld op de bank. En ik had het gevoel "het niet goed te hebben gedaan". Wat niet?? Eigenlijk van alles... Ik kon hele waslijsten opnoemen wat mijna inziens beter had gekund.
Op zo'n moment zou ik mezelf geloof ik een "kudo" moeten geven. Of een glimlach of knikje - zoals ik overdag wèl bij de kinderen doe. ;-)

maandag 22 november 2010

Sinterklaas

Jaja, de Goedheiligman is alweer even in het land.
En het duurt ook niet meer zo erg lang voordat het Sinterklaas-avond is. Nu kijkt "Mosterdzaadje" ook erg uit naar Sinterklaas-avond. Zo gezellig!!
Al sinds een heleboel jaren hebben wij - een fijne combi van familie en vrienden (in totaal zijn we telkens met ongeveer 10 mensen waarvan 3 kinderen) - dezelfde manier waarop we het vieren. Ter voorbereiding trekken we lootjes (of via internet of zoals dit keer per post), iedere persoon krijgt 2 lootjes. De kinderen die nog geloven doen hierbij niet mee, maar krijgen wel kadootjes natuurlijk, mèt gedichten. De bedoeling is dat je voor max. 5 euro voor elk persoon een kadootje koopt. Dit kadootje moet "consumabel" zijn. Nu sjoemelen sommigen weleens - want wat dacht je van een heerlijke wollen sok om .... op te eten??! ;-)
Bij dit kadootje wordt een gedicht geschreven. En er zijn soms echt heel mooie poëtische gedichten. Vele bewaar ik dan ook, na afloop.
Het gaat er dus vooral om, om gezellig een avond samen door te brengen.
We beginnen met samen boerenkoolstamppot eten. Omdat we elkaar - in deze samenstelling dan - soms al een hele tijd niet hebben gezien, vind ik het altijd heel gezellig om weer bij te kletsen. Vervolgens is de spanning bijna voelbaar... "zou er misschien een Zwarte Piet op straat rondlopen....??" Dan gaan we na de maaltijd uit volle borst liedjes zingen. En... gelukkig gaan Sint en Piet dit huisje niet voorbij ;-)

Onder het genot van heel wat lekkers lezen we elkaar de gedichten voor. De kinderen zitten vaak met rode konen van de spanning :-)
Ik vind het zelf erg mooi dat we dus niet op het materiële gericht zijn, maar vooral op het samen-zijn.

zaterdag 20 november 2010

Afwegingen

Volgende week wordt als het goed is mijn salaris weer op mijn rekening gestort. Vandaag had ik de boodschappen gedaan voor komende week. En nu kon ik dus ook uitrekenen hoeveel ik gemiddeld heb uitgegeven aan voeding de afgelopen maand. Dat is 31,40 euro, gemiddeld per week. Aangezien ik voor mezelf een budget heb vastgesteld van 30 euro per week, ben ik er dus wel ietsje overheen gegaan. Maar....: ik kocht heel veel biologisch. Melk, eieren, vlees, aardappels, sommige groente, .... allemaal bio!
En ik merk dat ik vooral de melk erg lekker vind.

Nadat ik wat filmpjes van The Story of Stuff zag, ben ik hard gaan nadenken over de verzorgingsproducten in mijn badkamertje. Eigenlijk wil ik het liefst ook overstappen op meer biologische producten. Beter voor mezelf en ook beter voor het milieu. Ik heb besloten eerst op te maken wat ik heb - en vervolgens over te stappen op de biologische producten. Omdat mijn shampoo en facewash (tja, ik gebruik altijd het engelse woord...) al redelijk "op" waren heb ik bio-shampoo en - facewash al besteld. Jaja, bestèld. Soms kies ik ervoor om lekker makkelijk te doen. Ik zocht laatst in 1 van de natuurwinkels naar een natuurlijke shampoo... maar kon niet iets vinden wat mij geschikt leek. Nu kost het mij soms erg veel energie om winkel in en winkel uit te gaan, dus bestellen via internet is voor mij ideaal!

Daarnaast heeft o.a. het boek "No Impact Man" - ik schreef een aantal logjes terug hierover - mij over meerdere zaken laten nadenken. O.a. over papierverspilling - of "bomenmoord" zoals de schrijver van het boek het waarschijnlijk zou noemen. Op mijn brievenbus heb ik al een hele tijd terug de "nee-nee"-sticker geplakt. En dat scheelt enórm veel papier, dus ook enorm veel "dooie bomen" ;-) Geen reclamefolders meer (waarom zou je die ook allemaal laten bezorgen?? Via internet kun je ook reclames doorzoeken). Geen papier-rotzooi.
Nu lees ik zelf ook geen krant - scheelt ook in de papiermassa. Alleen ik had deze maand wel een proefabonnement op een tv-gids. Die heb ik nl niet - en mis ik eigenlijk ook niet echt. Deze gids werd dus keurig iedere week bezorgd. En een paar dagen terug belde een mevrouw met de vraag of ik blijvend lid wil worden. Nou, nee.... Ik merk er toch te weinig in te lezen - het krantje staat boordevol artikelen en die verdwijnen ongelezen bij het oud papier. Als ik wil weten wat er op tv komt, dan doe ik de tv aan of ik kijk op internet. Dus eigenlijk vind ik het zonde - al dat papier dat grotendeels ongelezen weer weggegooid wordt.

Voor een deel van mijn "oud papier" heb ik afgelopen week weer 15 euro verdiend! Ik had een jaargang van een tijdschrift, en via MP heb ik het verkocht.
Eerder al had ik ook een jaargang verkocht, ook voor 15 euro.

donderdag 18 november 2010

Koud

Brrrr.... het begint nu toch echt winters te worden!
Deze week heb ik voor het eerst mijn muts weer op, als ik fiets. De handschoenen, sjaal en warme jas had ik al langere tijd aan.
Vroeger vond ik een muts echt vréselijk. Vooral tijdens mijn puberteit. Dan maar half-afgevroren oren - nee, een muts was "not-done". Gelukkig zijn er de laatste tijd erg veel leuke mutsen te koop - en zelfs als je er toch heel hip uit wilt (blijven) zien, dan kan dat òòk met muts.

Vorige winter hield ik de thermostaat op maximaal 18 graden. Sommige mensen vinden dat koud - ik ook soms! - maar met warme kleding en een dekentje voor op de bank kan het heel goed. Ik merk wel dat de temperatuur in de woonkamer een halve graad hoger is als ik de deur goed dicht houd, en als ik kaarsen brand. Van een kaars komt toch blijkbaar een hoop warmte af.
Ik ben eigenlijk een enorme koukleum - dus misschien (of eigenlijk: zeker) zal het comfortabeler zijn als ik de thermostaat op 20 graden zou zetten. Maar goed, ik ben geen rìjke koukleum ;-) Daarnaast wil ik het milieu ook sparen door niet teveel te stoken.

Doordat ik zo'n koukleum ben, heb ik heel vaak een kruik mee naar bed. Dit was telkens een "echte" kruik. Zo'n rubberen. Maar ik merkte dat deze exemplaren toch niet zo'n lange levensduur hebben als ik zou willen/verwachten. Toen ben ik overgestapt naar een plastic 1/2 liter flesje. Wel een stevig flesje, trouwens. En ik gebruik nu alweer zo'n anderhalf jaar hetzelfde flesje. 'n Prima kruik! Het is alleen wel opletten dat je er niet te heet water in doet, want ik vrees dat òf het flesje dan smelt òf je benen/voeten brandblaren krijgen.

Om de "innerlijke" kachel aan te zwengelen werkt beweging erg goed bij mij. Hardlopen, fietsen, wandelen... Het zorgt er allemaal voor dat de bloedsomloop goed werkt.

Daarnaast probeer ik wel iedere dag m'n huisje flink te luchten. Even de ramen tegenover elkaar open zetten.
Heerlijk dat er in 2010 toch nog frisse lucht bestaat!!
Okee, niet overal - maar ik heb gelukkig redelijk frisse lucht om me heen.
In grote steden is dat weleens anders. Ik heb ongeveer 7 jaar in verschillende grote steden gewoond. Het lag er maar net aan wat voor weertype het was, maar ik heb weleens een soort "smog"- lucht opgesnoven terwijl ik aan het fietsen was. Bah, wat vies!! Het idee alleen al dat er kinderen zijn die alleen maar de mogelijkheid hebben om in "smog"- lucht buiten te spelen....! Geen wonder dat er zoveel kinderen astma krijgen, of andere luchtwegproblemen, door vieze lucht.

Oohh! Terwijl ik nu aan het schrijven ben, komt er weer een koolmeesje op de balustrade van mijn balkon zitten! Jullie denken nu misschien: "So... what?" (dit denken jullie waarschijnlijk in het nederlands, maar in het engels vind ik het wat treffender overkomen ;-) ) Dit koolmeesje maakt me heel blij! Vorig jaar hoopte ik dat de kleine vogeltjes naar m'n balkon op 4-hoog zouden vliegen. Dit gebeurde jammergenoeg niet. Maar nu dus wel!! Zouden koolmezen de tijd nodig hebben om een plekje te "vinden"?
Het moment werd nog mooier: er kwam nóg een koolmeesje.... en deze ging even op het stokje bij de "voordeur" van het vogelhuisje zitten! Prachtig!!! Ik hoop dat een mezenpaar hier komende lente wil gaan nestelen. Lijkt me heel gezellig, om vanuit mijn huisje die vogeltjes te zien.

zaterdag 13 november 2010

Spullen

Ik hou van spullen met historie.
Bijv. 1 van mijn handdoeken.... Bij mijn geboorte gaf mijn oma een handdoek (of eigenlijk badlakentje) met een "mutsje" eraan. Deze handdoek gebruik ik nog steeds! Die is dus bijna 33 jaar oud. Okee, er zitten inmiddels een paar gaatjes in... Maar 't doet nog wat het moet doen: nl. afdrogen.
Als ik zo rondkijk in mijn huis zie ik dat ongeveer de helft van mijn spullen 2e hands zijn, en de helft nieuw. Via Marktplaats of anderszins 2e hands: eettafel, 4 stoelen, kastje, 2 tafeltjes, en nogmaals 2 kleinere tafeltjes, en 2 stoelen in de woonkamer. Ook een oude dekenkist, nog van mijn overgrootmoeder. En een oude stoel van mijn opa op de slaapkamer. Gordijnen in de woonkamer zijn ook 2e hands, nl van mijn tante en oom geweest.
Nieuw: mijn bed, bankstel en kleinere spulletjes.

Als ik iets kwijt wil probeer ik het op marktplaats of via andere weg te verkopen of weggeven.
Op die manier belanden spullen niet zomaar op de vuilstort. ;-)
Ik schrok laatst erg van een item op het nieuws. Het ging over alle oude electronica die wij - de westerse wereld - weggooien. Wij blijken dit te dumpen in een land als Oeganda!!! Op het nieuws was een filmpje te zien van een soort vijver vól met oude computers etc. En allerlei jonge mensen en zelfs kinderen die hierin zaten te zoeken naar nog iets van waarde. Maar deze mensen worden op die manier blootgesteld aan heel veel schadelijke stoffen - met alle nare gevolgen van dien.... Afschuwelijk!!! En als ik zoiets zie schaam ik me diep - voor onze manier van leven. Wij, hier in de westerse wereld, willen telkens maar nieuwer en mooier en beter.... Walkman wordt discman, wordt MP3 wordt MP4 en verder weet ik het ook niet meer (ik "loop achter" ;-) ) en alles wat we niet meer nodig hebben dumpen wij in een land dat sowieso al genoeg moeilijkheden heeft. Ja, òns straatje is schoon - maar is ons geweten ook schoon??
Je merkt, ik kan me daar erg over kan opwinden.

Maar goed, over de spullen had ik het. Toen ik ongeveer 10 jaar geleden een jaar in San Francisco woonde, deed ik naast mijn reguliere baan vrijwilligerswerk voor een milieu-organisatie. Het was een heel kleine organisatie. Een piepklein kantoortje, waarin we met 3 of 4 mensen werkten. Ikzelf zorgde ervoor dat alle boeken en artikelen in een soort database op de computer terechtkwamen. Anderen waren bijv. aan het schrijven. Ook hielp ik weleens met de mailing.
Ik merkte daar op dat deze mensen echt meesters waren in recyclen! Ansichtkaarten werden hergebruikt, door middels van de geschreven tekst af te plakken, en zo naar de leden verstuurd. De meubels in het kantoortje waren heel oud en sommige ook krakkemikkig. Maar je kon nog prima zitten op zo'n oud stoeltje. De stapel handdoekjes op de toilet zal ik niet vergeten. Heel oud, gerafeld, sommigen met gaatjes erin... maar ze waren schoon en je kon ze nog prima gebruiken.

vrijdag 12 november 2010

Regen, wind... storm!

Hehe, ik ben blij dat die storm is gaan liggen. Ik werd er zelf vanbinnen onrustig door, merkte ik.
De kinderen ook. Gisteren waren ze toch een stuk drukker dan vandaag.
Hoewel we vandaag ook regelmatig "noodgedwongen" hebben staan uitwaaien buiten. Een aantal kinderen heeft dat gewoon zó sterk nodig. Dan kunnen ze hun drukte binnen niet kwijt en mòeten even uitrazen....
Hard rennen of met de fietsjes over de paden rijden, of het bultje af. Even hard roepen, of rondjes draaien, huppelen, van alles eigenlijk.
Ikzelf vind het ook heerlijk. Als ik te lang binnen zit heb ik het echt nodig - even frisse lucht opsnuiven. Ben dan ook erg blij met dit soort werk. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan dènken om hele dagen in een gebouw te zitten waarvan de ramen gesloten blijven maar een airco-apparaat zgn. frisse lucht door het gebouw heen circuleert.

Normaalgesproken vind ik ook het fietsen naar en van mijn werk erg fijn. Ook even lekker in de buitenlucht - hoofd leegmaken, of juist wat dingen overdenken. Alleen als het regent, of stormt zoals gisteren en vanochtend, dan zie ik tegen het fietsen op. En gek genoeg valt het juist dan hèèl erg mee. Gewoon het regenpak aan en gaan. Misschien ook wel fijner als je je helemaal hebt voorbereidt op regen en storm. Want halverwege een fietstocht een enorme plensbui over je heen krijgen..... Ooohhh, da's echt niet fijn!!

dinsdag 9 november 2010

No impact week

Het laatste blogje ging over de eetgroep - nou, afgelopen dagen kon ik even nauwelijks aan eten denken.... Ik had buikgriep. Gelukkig niet erg langdurig.
Ik vertrok zaterdag naar mijn moeder, en we hadden een leuk middagje High Tea-en op zondag gepland. Maar.... zondagochtend werd ik wakker met een heel misselijk gevoel. Elke beweging leek alsof ik op een boot stond met hoge golven, en dan ook nog zeeziek. Na uren stilgelegen en gezeten te hebben probeerde ik toch iets te eten en drinken. Maar dat had ik beter niet kunnen doen - het kwam er meteen weer uit :-(

Deze dagen wel eindelijk het boek "No Impact Man" kunnen uitlezen! Wat een fijn boek!! Iemand die op een positieve/optimistische manier schrijft over consuminderen en vooral over je CO2 uitstoot verminderen.
Veel ideeën ook - soms wat te extreme. Zonder wasmachine leven gaat in deze maatschappij toch echt iets te ver....
Hoewel, gaat het ècht te ver?? Als ik terugdenk aan de tijd dat ik in San Francisco woonde (heb daar een jaar gewerkt en gewoond)... Ik had toen geen wasmachine, geen afwasmachine (heb ik nog steeds niet), geen koffiezetapparaat (heb ik nu ook niet) en geen keukenmachines e.d. De was deed ik 1x per week in de wasserette. Tijdschrift mee of even koffiedrinken in het koffiebarretje in de buurt (nog erg gezellig ook, ik werd goede vrienden met de eigenaar). Koffiedrinken deed ik in dat koffiebarretje. Of oploskoffie thuis.

Toen ik gisteren keek op Facebook, en zocht naar "No Impact"-groepen, kwam ik o.a. op een nederlandse No Impact groep. En... deze week blijkt het de No Impact Week te zijn! De groep heet "No Impact Week NL". Er worden allerlei ideeën uitgewisseld, erg leuk!
Ook erg fijn te merken dat zoveel mensen graag milieuverantwoord willen leven. En er ook veel voor over hebben. Zoals een vrouw die op de "No Garbage Day" van oude lakens zakdoeken naait, zodat ze geen wegwerpzakdoekjes hoeft te gebruiken. Of een ander die bedenkt dat een broodbakje toch wel erg handig is als je geen wegwerpzakjes wilt gebruiken.
Het laat mij ook nadenken over de vraag: "wat zou ìk voor tip hebben voor anderen, om milieuvriendelijker te leven/ CO2 uitstoot te verminderen?" Eén van mijn tips zou zijn: zorg iedere avond ervoor dat alle apparaten echt uit zijn, dus niet op standby. Hiervoor gebruik ik de stekkers met schakelaar. In het donker zie ik dan ook makkelijk of er in een ruimte nog een rood lampje brandt. Je pc/laptop kan je ook zo instellen dat die na een x-tal minuten zichzelf in een soort slaapstand zet.

Hebben jullie ook tips? Welke?

donderdag 4 november 2010

Eetgroep

Sinds kort ben ik "lid" van een eetgroep. Die groep bestaat uit 5 vrouwen. We eten eens in de zoveel tijd (6 weken/2 maanden ongeveer) samen bij 1 van de leden thuis. Erg gezellig, en een verrassing wat degene die kookt/organiseert in petto heeft.
Het is toch een soort van "uit eten", ook al eet je bij iemand thuis.
Afgelopen weekend was de eerste keer dat ik mee deed. Het was een avond vol leuke en boeiende gesprekken en natuurlijk lekker eten (fondue dit keer).

Ik vind dit soort manieren van mensen leren kennen en samen iets doen erg leuk. Het is ook een vorm van consuminderen - je hebt er niet heel veel voor nodig.
Er zijn ook verschillende initiatieven om te wandelen met een groep. Dit soort dagen vind ik ook erg leuk. Je leert mensen kennen met heel verschillende achtergronden, beroepen, e.d. Die wandelingen kosten weinig - een kleine bijdrage voor de organisatie van de "vereniging". (ik geloof tenminste dat je het een vereniging noemt - een groep leden) En natuurlijk de reis ernaartoe. Maar de wandelingen worden over heel Nederland georganiseerd, dus er is altijd wel iets te vinden in je eigen buurt.

Zo merk je dat het-leuk-hebben-met-elkaar niet een kwestie is van veel geld uitgeven. ;-)

dinsdag 2 november 2010

Biologisch... duur??

En weer een dag waarop ik nu net de boodschappen binnen heb.
Voor deze week heb ik 34,15 euro uitgegeven. Ietsje meer dan ik eigenlijk wekelijks aan boodschappen wìl uitgeven. Maar ik heb wel iets meer gekocht dan voor slechts 1 week. Mijn vriezer dreigde leeg te raken - en die is nu weer goed gevuld dus ;-)
Ook heb ik heel wat biologische producten gekocht. Ik dacht telkens: dat is mij te duur. Ik heb nl. een poos terug een hele tijd boodschappen gedaan bij de natuurwinkel, omdat ik een erg-moeilijk-te-volgen dieet aan het volgen was. Dit vanwege de CVS-klachten. Ik mocht toen o.a. geen azijn, gist, suiker en melk (daarnaast heel veel voedingssupplementen). En het liefst alles zo natuurlijk mogelijk. Het aantal producten dat ik "mocht" eten was heel weinig, en mijn kassabon juist heel hoog!
Maar.... nu probeer ik toch wat meer biologisch te eten. Ik kocht al bio- aardappelen en bio- eieren. En als het qua prijs niet te erg scheelde probeerde ik biologisch in te kopen. Nu heb ik de laatste 2 weken ook veel biologisch vlees gekocht, en net ook zuivel.

Verder lijkt mijn energieniveau weer iets meer op peil te raken. Hehe...!!
Zondag heerlijk gewandeld - wt is de herfst toch ontzettend mooi!! Al die verschillende kleuren - rood, oranje, geel. Zo'n warme gloed over de bossen en velden. En als dan ook nog de zon vlak voor ondergang knalrood kleurt.... dan ben ik intens gelukkig door wat ik zie!

Vandaag heb ik een "studiedagje". En dat schiet gelukkig aardig op. Terwijl de regen tegen de ramen kletterde, zat ik vanochtend en vanmiddag druk te denken, schrijven, typen en opslaan. Met een muziekje op, en een grote pot koffie ;-)
En ik ga nu nog even verder - voordat ik straks ga koken.
Fijne avond, allemaal!

zaterdag 30 oktober 2010

Jongleren

Ik ben de laatste tijd aan het jongleren.
Misschien denk je nu: "goh, wat leuk!"
Maar nee, deze vorm van jongleren is eigenlijk minder leuk. Zoals ik al eerder schreef, heb ik last van het Chronisch Vermoeidheids Syndroom. Deze diagnose "kreeg" ik in 2005.
Het "jongleren" waar ik het nu over heb, is het jongleren met mijn energieniveau. Om eerlijk te zijn, ik kan er de afgelopen weken geen peil op trekken! Het ene moment frustreert dit enorm, het andere moment kan ik er eigenlijk heel goed mee omgaan en dat verbaasd me dan weer.
Tijdens dit soort weken (of, als ik geluk heb slechts dagen) is het vooral telkens afwegen. Afwegen wat verstandig is, wat te doen. Het is alsof je een klein beetje brandstof hebt, en toch nog 200km (ik noem maar wat) moet rijden.
Of, zoals ik het ook weleens uitleg (zelfs die uitleg voor mezelf, zodat ik mijn lichaam toch enigszins begrijp), het is alsof de brandstof op is en het lichaam in reservemodus doorgaat. Alleen in zo'n reservemodus doet alles het maar een klein beetje. Dat is dan wel weer erg zoals het "consuminderen" ;-), als je alle lichaamsfuncties maar een klein beetje gebruikt!
Afgelopen week was een week waarin ik inmiddels een hele hoop bezigheden heb geschrapt, en eigenlijk vooral aan het slapen en werken ben (en af en toe wat huishoudelijke klusjes en eten koken enzo).
Het sporten lukte niet. Maar ik heb wel een wandelingetje met een vriendin gemaakt. En daar dan wel intens van genoten!! Prachtige herfstkleuren in het bos, mooie doorkijkjes.

Ook vandaag (zaterdag) merk ik dat het energieniveau nog steeds erg laag is. De "kunst" is dan (en dit weet ik uit de ervaring van de afgelopen jaren) om mezelf te remmen in wat ik doe. En mijn energie op te sparen voor de dingen die ik ècht heel graag wil doen. Zoals bijv morgen een wandeling maken. En vanavond naar een etentje. Mijn hoofd wil zo veel, mijn lichaam kàn dat gewoon niet.
Hardlopen doe ik heel graag, maar is voor mij op deze momenten erg "tricky". Als ik teveel doe, dan gat het alleen maar nog slechter. En is de herstelperiode langer en heftiger.

Ik heb wel het vertrouwen dat het weer helemaal goedkomt. Ook dat heb ik gelukkig voorgaande jaren gemerkt. Geduld wordt op de proef gesteld.... Maar uiteindelijk vind ik wel weer het oude energieniveau terug. En kan ik gewoon weer de dingen doen die ik deed.
Door dit vertrouwen zijn deze terugvallen gelukkig mentaal gezien minder heftig dan zo'n 5 jaar geleden. Toen vond ik het ook heel eng: "het zal toch niet altijd zó blijven??" Wanhopig werd ik er dan van. En soms ook ontzettend boos!! En misschien kostte dat juist weer meer energie.

Gelukkig merk ik wel telkens weer dat het juist die kleine dingen zijn, waarvan ik zo ontzettend geniet. En weinig of veel energie - die dingen blijf ik gelukkig wel zien!
Een koolmees die ik eindelijk op mijn balkon zag - ik woon 4 hoog en zag vooralsnog alleen maar eksters en duiven op het balkon...
Leuke gesprekken met collega's of vrienden.
Grapjes of leuke dingen die de kinderen maken/zeggen. Zoals laatst toen een jongetje me serieus aankeek en zei: "ik hou van jou"..... Ik had het uit zijn mond niet verwacht dat hij (bijna 3 jaar) zoiets zou zeggen!!
Het mooie gebied waar ik door mag fietsen op weg naar mijn werk. Al die herfstkleuren die langs me heen glijden....
Het feit dat het erg weinig heeft geregend terwijl ik moest fietsen, dus weinig in regenpak hijsen ;-)

donderdag 28 oktober 2010

Onzichtbare vriend

Weer een blogje over mijn werk....
Vanochtend ging ik even met slechts één kindje een stukje wandelen. Jaja, luxe - even niet de aandacht verdelen, maar alle aandacht voor elkaar. Het was een heel gezellige wandeling. We liepen even naar de brievenbus en de bakker.
Terwijl we liepen hadden M (bijna 3 jaar) en ik het over de gekleurde blaadjes, over huizen... En M. wilde me telkens vertellen hoe groot of klein iets was, dus ik moest telkens even kijken welke grootte hij aanwees. Ik vroeg: "hoe wonen jullie - in een groot huis zoals dat of in een klein huisje?" M.: "een klein huisje" En hij liet het zien, vanaf de grond tot aan zijn hand (zijn hand was ter hoogte van zijn borst). Ja, dat is inderdaad een Klein Huisje....
Ik zei dat ik het erg gezellig vond zo te wandelen en te kletsen. Ja, hij beaamde dat. "Gezellig zo kletsen!" zei M.
Toen we alweer bijna terug waren, en toch al zo'n 15 minuten (schat ik) onderweg waren geweest, riep M. iets naar achter ons. "Kom je, Bob?" Het bleek dat M.'s onzichtbare vriend Bob al de hele tijd met ons mee liep.
Ik zei tegen M.: "Bob is wel een heel stille vriend, he?" (want het was me de hele wandeling nog niet opgevallen dat Bob er ook bij was) "Ja" zei M.
Behalve stil is zo'n onzichtbare vriend ook èrg makkelijk om als vriend te hebben. Hij vindt nl. àlles wat jij wilt doen óók leuk. Hij stribbelt nooit tegen. Ruzie krijg je niet met zo'n onzichtbare vriend. Tenzij je natuurlijk zin hebt om even ruzie te hebben ;-) En het is vooral altijd gezellig - je hebt aanspraak.
Ja, ik begrijp M. wel.... 

( Bob heet in het echt anders. Aangezien ik deze blog graag zo anoniem mogelijk wil houden - vooral omdat ik ook over mijn werk en de kinderen daar schrijf -  heb ik zèlfs de naam van het onzichtbare vriendje van M. verandert )

zondag 24 oktober 2010

Simpel Leven

Eigenlijk.... hou ik heel erg van simpel leven. En eigenlijk ook al mijn héle leven.
Als ik mij bedenk op welke momenten ik heel gelukkig ben, en vroeger was. Dan is dat gewoon simpel thuis. Vroeger was dat gezellig met het hele gezin in de woonkamer, open haard aan, muziekje op, en iedereen met "iets" bezig. Of het nou de krant lezen was, of een boek, tekenen, een spelletje doen, wat dan ook.....
Ook nu vind ik zulke dagen echt heerlijk! Gisteren bijvoorbeeld. 's Ochtends hardlooptraining. Even lekker buiten, gezellig met de groep. Erna op de fiets terug naar huis. Koffiedrinken, douchen, even slapen.... En de hele verdere dag gewoon lekker thuis lanterfanten. Je hebt er bijna niets voor nodig, het kost je ook vrijwel niets, ik kom daardoor meestal erg tot rust (na drukke werkweek)...

Op het tijdschrift dat mijn spaarbank me had toegestuurd stond de tekst: "je hoeft helemaal niet naar Borneo om van de natuur te genieten". (zoiets, misschien was de tekst ietsje anders) Ik vond dat zo een mooie zin.... Daar wordt precies een spijker op zijn kop geslagen!
Door de welvaart zijn wij allemaal een beetje hyper geworden. Of in elk geval een groot deel van "ons". We willen alsmaar meer, alsmaar "hebben, hebben, hebben". En op een gegeven moment willen we rust. Zegt ons lichaam: "STOP!" Maarja, waar vindt je dan die rust?? Er wordt dan naarstig gezocht naar rust - een yoga vakantie in Bali?? Ja, dat zou weleens die begeerde rust kunnen opleveren!! Of nee, jonge aapjes kijken in Uganda?? Nee.... een stilteweekend in Finland misschien?? Hier speelt de commercie een grote rol. Mensen worden eigenlijk nog "hyperder" omdat ze niet weten wat hun nou echt de rust zou geven.
Ikzelf dacht die rust, en ook de voldoening, te vinden op een andere plek dan waar ik was. Alsof ik iets zou moeten ondernemen om het te vinden. Nu merk ik steeds meer dat ik die rust en voldoening vind, als ik juist helemaal niet zoveel doe. Niet zoveel zoek, niet "meer-meer-meer" willen. Niet alsmaar een andere droom na te jagen - maar gewoon stil staan op de plek waar ik me nu bevind. En me verwonderen over hoe mooi deze plek eigenlijk is. En hoe goed ik het toch heb.
Heb ik dan àlles, wat ik zou willen?? Nee. Maar moet dat dan?? Nee!!
Misschien noem je dit dan wel "tevredenheid". ;-)

vrijdag 22 oktober 2010

Soms zit het tegen, soms zit het ook weer mee!

Afgelopen week had ik pech met m'n fiets. (En dat leek van de ene frustratie naar de andere te rollen, tot alles toch weer goedkwam; )

Mijn achterlicht haperde al een tijdje, ik kon er niet echt van op aan dat het licht het zou doen als het donker werd. Batterijen vervangen hielp niets. Dus ik besloot een nieuw licht te kopen. Maar toen ik via internet een lichtje bestelde, bleek deze niet te passen op mijn bagagedrager! (wat ik in eerste instantie nog niet wist..)
In de tussentijd kreeg ik een lekke band. En ik doe meestal erg makkelijk: ik laat de band plakken bij de fietsenmaker. (ja, ik weet het, erg decadent! Maar dat gemak gun ik mezelf - ik heb immers niet het andere gemak, nl een auto) Maar, dit keer wilde ik het zelf doen. Hm... dat lukte uiteindelijk niet! Vanwege een zwaar gebrek aan technisch inzicht, en ook gewoon klunzigheid ;-), liep de band gelijk na het plakken weer leeg. Toch maar naar de fietsenmaker gebracht. Deze vond een zeer lange en heel dunne spijker in de band, als boosdoener van die lekke band dus....
Het achterlicht dat niet paste, en waar ook nog eens een schroefje niet opengeschroefd kon worden, heb ik teruggebracht naar de winkel. Mèt pakbon - het was immers via internet gekocht. De jongen die mij hielp was heel vriendelijk. Ik kreeg een ander licht. Alleen, op dat moment wist ik nog niet dat het licht niet paste.
Daar kwam ik 's avonds achter, toen ik probeerde het licht te monteren. Oh! Wat werd ik er chagrijnig van!!
De volgende dag terug naar de winkel. En... ik kreeg mijn aankoopbedrag terug! Heel aardig!
(het was natuurlijk ook niet zo slim van mezelf om ervan uit te gaan dat die achterlichten op iedere bagagedrager te monteren zijn).
Maar... nog steeds had ik geen goed werkend achterlicht!!
Vandaag ging ik vlak voor sluitingstijd (vlak nà mijn werkdag) langs de fietsenmaker. Mijn oude achterlicht bleek inderdaad kapot. Een nieuwe kon hij monteren. Maar dat moest een heel speciaal licht zijn - dat bij de fiets hoort. 30 euro zou dat zijn!!! Poeh! Deze jongen ging zoeken. En ik geloof dat ik een soort "beschermengeltje" heb, want hij kon dat dure licht niet vinden. Het was uitverkocht. (alsof dat geluk is - maar het beschermengeltje helpt me nu - lees maar:) Hij dacht even na, en vond de oplossing; een minder mooi achterlicht, maar tegen een ijzeren plaatje aan zodat het zou passen. 12 euro zou dat zijn. "Het is alleen echt niet zo mooi, en ook nog zo stuk als de fiets valt" zei die jongen. "Al zou mijn fiets 2 keer vallen en zou ik 2 keer een nieuw licht nodig hebben - ik ben altijd goedkoper uit dan die dure" was mijn antwoord. "tja dat is waar" zei hij. Haha! De ene fietsenmaker zette het licht erop, en vroeg aan de ander of die wilde afrekenen. "10 euro" zei de collega. Ik herhaalde: "10 euro??" Ik had net toch 12 euro gehoord, dacht ik stilletjes. De fietsenmaker zei: "10 euro?? Het was toch 12 euro wat ik net zei??" "Ja" beaamde ik. Maar... de beide heren keken elkaar aan, en maakten er toch 10 euro van.
En zo kwam alles toch weer goed, en heb ik een goed opgepompte achterband, en een goed achterlicht.

En, volgens mij was het vandaag ècht mijn geluksdag;
Ik kwam via mijn online dossier van de energieleverancier erachter dat ik èn heel veel geld terugkrijg èn een veel lager maandbedrag hoef te betalen!
Ik had laatst mijn meterstanden doorgegeven. En nu zag ik de jaarnota. Ik krijg 276 euro terug. En ik betaal in het vervolg 51 euro per maand als voorschotbedrag voor gas en stroom. Dat is nog eens goed nieuws!!
Erg fijn ook te merken dat door zuinig te leven (en dus ook zuinig stoken en minder electriciteit verbruiken) je èn het milieu spaart en ook bespaart op je eigen kosten.
En nu is er dus iedere maand meer financiële ruimte. En zal ik sneller aan mijn "buffer-bedrag" komen.

woensdag 20 oktober 2010

Even stilstaan bij het consuminderen....

Terwijl ik nu een dagje vrij heb, zit ik te overdenken hoe ik het nu eigenlijk vind gaan... dat consuminderen.
Nu leefde ik al een tijdje nogal "bewust" - ik bedoel, niet roekeloos ofzo. (het woord roekeloos heeft een ietwat andere betekenis, maar goed)
Mijn wasmachine draait nu - met volle trommel, op het eco-programma (40 graden, en dit programma schijnt minder water/stroom te gebruiken), met zuurstofbleek (het is een witte was die erin zit)  en wasnoten. Die wasnoten, daar was ik nu al zo'n 3 jaar mee. En ik ben er heel tevreden over! 1x per jaar koop ik voor ongeveer 9 euro wasnoten, erbij nog een flesje lavendelolie (want wasnoten zorgen niet echt voor een lekker geurtje in het wasgoed). Daar was ik dus een heel jaar mee, en alle soorten was. De kleuren blijven heel goed, de stof ook. Bij echt hardnekkige vlekken gebruik ik wat galzeep. Heel af en toe krijg ik wat lichtbruine vlekken op het wasgoed. Dat lag er dan meestal aan dat ik de wasnoten niet even vóór gebruik had afgespoeld. Er kan nl nog wat ehm.... tja, hoe heet dat, "poeder van de wasnoten" op de wasnoten zitten.
Verder ben ik ook nog iets bewuster gaan wassen. D.w.z. ik check nu beter of mijn wasgoed al gewassen moet, of dat het gewoon even kan uithangen en vervolgens opgevouwen in de kast. Of even op een koude dag op het balkon luchten. Wordt het ook weer fris van!

Wat boodschappen betreft vind ik dat ik goed bezig ben. Ik maak lijstjes met wat ik iedere dag wil eten. Koop voor 1 week in. Groenten en fruit op de markt. Ik let goed op aanbiedingen. En blijf vrijwel iedere week binnen mijn budget, van 30 euro per week.
Het scheelt denk ik erg dat ik niet rook en nauwelijks alcohol drink.

De onvoorziene kosten vind ik wel erg lastig. Kosten waarvan ik denk: "oja, ook dat nog!" De jaarlijkse afschrijving van de premie voor inboedel- en aansprakelijkheidsverzekering bijv. Of het bedrag dat wordt afgeschreven voor tv/radio. Of de gemeentelijke belastingen. Dat er ineens rond de 50 euro "verdwijnt" naar een kostenpost die ik even wat vergeten.
Gelukkig is er wel ruimte hiervoor. En ik hoop dat ik zo weinig mogelijk van mijn spaarrekening hoef terug te boeken.
Aan de spaarrekening voor de buffer wil ik helemaal niet komen. Ik hoop dat dat gaat lukken!

Oja, en het dierentuindagje was heel leuk! Prachtig weer - wel superdruk daardoor... maar al die mensen hadden natuurlijk groot gelijk dat ze naar de dierentuin wilden ;-) Erg veel gezien. En krentenbollen en appels mee. Alleen voor een kop koffie in het restaurant gezeten.

zaterdag 16 oktober 2010

Regen... maar nu gelukkig droog!

Nog een stukje schrijven vandaag - want het andere stukje ging eigenlijk over gisteren ;-)

Vandaag begon met hardlooptraining. Ik had eigenlijk weinig zin omdat het zo koud was - en misschien had ik het zelfs nog iets kouder (dan anderen om me heen). Ik liep nl met "loop-handschoentjes" (raar woord, maar het zijn handschoentjes die strak zitten en erg fijn zijn voor tijdens hardlopen... ), en de rest van de groep had het nog helemaal niet zo koud dat ze handschoenen nodig hadden. Gelukkig warmde m'n lichaam al snel op en konden ze in de zak van mijn jasje.
Het leek wel alsof we onder de douche aan het lopen waren - het ging regenen en telkens een beetje harder. 1 iemand van de groep werd juist door de regen erg vrolijk - ja, raar maar waar... En haar vrolijkheid was wel een beetje aanstekelijk. Al met al toch weer een leuke en gezellige training.

En zonet de boodschappen gedaan voor komende week. Misschien zelfs wel anderhalve week. Ik ben weer goed voorzien.
Ik heb op de markt 7,35 euro uitgegeven. Hiervoor gekocht:
* 10 mandarijntjes,
* 1 kilo Braeburn appels,
* 1 kilo handperen,
* 8 bananen,
* 1 komkommer
* 1 bakje kleine tomaatjes
Nu al dat fruit op de schaal ligt lijkt het best veel voor 1 persoon. Maar dat komt zeker wel op - ik ben gek op fruit... heb zelfs een periode gehad dat ik wel 5 stuks per dag at.
Bij de supermarkt de rest van de boodschappen gedaan. Nu was er biologisch vlees in de aanbieding. Meteen gekocht. Braadworstjes, die liggen nu in de vriezer en kunnen volgende week bij een zuurkoolstamppot. Ook groenteburgers in de aanbieding.
Verder had ik nog heel wat, ook nu weer een laag bedrag. 17,08 euro bij de supermarkt - dus in totaal deze week: 24,43 euro!

Nu lekker genieten van het weekend!
Morgen ga ik naar de dierentuin. Ik heb nog een VVV-bon en kan die ervoor gebruiken. En ik heb een potje waar ik regelmatig kleingeld vanuit m'n portemonnee in doe - dit gebruik ik om het bedrag aan te vullen.
Tja, dierentuinen enzo zijn wel erg duur vind ik. En vaak zo groot dat je toch maar een klein deel echt goed kan zien. Maar het is wel weer heel leuk om al die verschillende dieren te zien. En lekker rond te wandelen.

Poppenhoek

Gisteren was ik weer aan het werk op mijn eigen groep. Erg fijn!!
Doordat een paar kindjes even een dagje thuisbleven was de groep iets kleiner. En doordat wij nu 4 dagen in de week een stagiaire hebben, is er meer mogelijkheid om de kinderen 1-op-1 aandacht te geven. Of 1-op-een klein groepje ;-)
Toen ik de vaatwasser aan het uitruimen was, had ik goed zicht op de poppenhoek. Altijd leuk om te observeren wat daar allemaal gebeurd. H (1 jaar en 5mnd) was al de hele ochtend moe. Ze was veel te vroeg wakker geworden. Ze zocht een stoel in de poppenhoek, plofte neer en dacht misschien wel: "zo, hehe, ìk zit!!" De stoel stond een stukje van de tafel. F (1 jaar en 10 mnd) leek in H een leuke speelkameraad te zien. Zij wilde wel graag dat H aan tafel kwam zitten. Ze riep: "aan tafel!" Maar H zat nou juist zo lekker, en leek niet echt van plan om op te staan. Problematisch, voor F dan. Ik kon F bijna hardop horen denken..... "hoe krijg ik H gezellig aan mijn tafeltje??" F probeerde de stoel te duwen, met H op die stoel zittend. Luid zuchtend en kreunend duwde en trok F aan de stoel. H vond het allemaal best - die bleef gewoon lekker zitten. Ik was erg benieuwd hoe lang F zou volhouden, en bovenal wàt ze zou doen.... Het erbij laten zitten? Boos worden? Proberen te vragen? (is soms best lastig als je woordenschat nog niet zo ruim is) Blijven herhalen: "aan tafel! Aan tafel!"?
Nee, F bleef gewoon net zo lang aan de stoel trekken en duwen, tot ze vond dat de stoel dicht genoeg bij de tafel stond. Dat lukte. Volgende dilemma... F had lekker gekookt in de poppenhoek, en het zou natuurlijk leuk zijn als H ervan ging proeven. Meestal ontstaat er ook een soort net-als-of eten/proefspel. Maar H was nu echt niet van plan om gezellig mee te spelen! Ze was moe, en ze zat toch best lekker op die stoel. F's verzorgende kant kwam naar voren - en ze pakte een lepel en ging H voeren. H deed haar mond nog open, ook! F keek heel zelfvoldaan. Toch best gezellig en fijn, zo'n speelkameraad die "meedoet" en die ook nog volgzaam is, zodat je zelf wel de "baas" blijft in de poppenhoek... :-)

dinsdag 12 oktober 2010

Kadootje

Soms krijg je ineens een "kadootje".... Wat dat kadootje voor mij was vertel ik zo.

Gisterochtend toen ik net aan mijn ontbijtje zat ging de telefoon. De coördinator van mijn werk belde. Op een andere locatie was een beetje een crisissituatie; van de 4 mensen die zouden werken waren 2 ziek. En... 1 vaste medewerker kon om andere redenen niet werken. Ai.... Nu heb ik al een aantal keren op die locatie ingevallen, vandaar dat de coördinator juist aan mij vroeg of ik daar wilde helpen.
Ja, dat wilde ik wel. Er zou voor mij dan inval gezocht worden, want op mijn eigen groep werkten 2 vaste medewerkers - dus de nood was groter voor die andere locatie.

Het liefst werk ik gewoon met mijn "eigen" ;-) kindjes. Die ken ik natuurlijk het beste. Ik merk toch dat we een heel hechte band hebben. Ook met de collega's trouwens.

Maar.... eerst moest ik naar de tandarts. Dus na mijn ontbijt, en natuurlijk tanden poetsen, hup... op de fiets richting tandarts. Brrrr.... koud buiten!!!
Tandarts had gelukkig goed nieuws: alles in orde!
Erna de ongeveer 12km richting die andere locatie. Best een eind, en dan die kou.... Gelukkig werd ik al snel warmer door het fietsen. Het is eigenlijk een heel mooi stuk. En de zon verwarmde alles toch vrij snel. Mooi ook, die herfstzon op de bomen en de glooiende weiden!
Het laatste stuk besloot ik door het bos te fietsen. Een mooi weggetje, waar je heel weinig verkeer tegenkomt. Het was zò stil op deze maandagmorgen. Ik genoot met volle teugen - en moest glimlachen toen ik eraan dacht dat deze mooie route me dus naar het werk bracht :-) Heel gewoon, toch zó mooi!!
Ja, dit vond ik eigenlijk een kadootje.

Gelukkig verliep de dag heel goed, ook al was het een enorm gezoek voor de andere invaller en ikzelf. Hoe heet dat kindje ook alweer? Hoe is de structuur hier? Zijn de kinderen nu gewend om nog een cracker na het fruit te krijgen? Of eten ze hier iets anders? Vindt dit kindje het fijn op het kleed of juist in de box?
Tja... al die dingen weet ik bij de kindjes van mijn eigen groep wel. Of dan kom je er gaandeweg achter, maar dan is het maar 1 kindje dat je leert kennen. Nu ineens 10 kindjes tegelijk leren kennen.
Door zo'n dag krijg ik wel opnieuw enorm veel respect voor onze invallers binnen de organisatie!

zaterdag 9 oktober 2010

Weekboodschappen weer binnen

Vanmiddag ben ik boodschappen gaan doen. Eerst naar de markt, voor groente en fruit. Ik was verbaasd toen ik het bedrag hoorde dat ik moest betalen: 6,35 euro! Okee, nu weten jullie nog niet wat ik daarvoor had gekocht. Hetvolgende:
* 1 kilo Elstar appels
* 4 bananen
* 1 doosje bosbessen
* 1 doosje aardbeien (heel veel zaten erin) - voor maar 1 euro!
* 1 grote winterwortel
* 1 heel grote "bos" bleekselderij

Erna meteen door naar de supermarkt, voor de rest van de boodschappen. Omdat ik vorige maand m'n slag geslagen had tijdens de actieweken van de supermarkt, had ik nog heel wat eten in de vriezer en in het voorraadkratje. Brood ook nog volop in de vriezer. Gehakt was in de aanbieding (ik kocht 300 gr. voor 1,19 euro). Verder appelkoeken voor nog geen 60 cent!! Chocola bleek ook in de aanbieding. Nouja, zonder werkelijk àlles op te noemen.... De totale prijs in de supermarkt was 14 euro. Dus in totaal (met dat wat ik op de markt kocht) heb ik aan voeding voor komende week 20,35 euro besteed!
Het geeft een heel goed gevoel - vooral ook het idee om dus gezond en lekker te kunnen eten (en... gevarieerd) en dat hoeft helemaal niet duur te zijn.

vrijdag 8 oktober 2010

Meezinger

Het was even stil op het blogje...
Ik was even druk met werken, en toch ook weer slapen (is het de herfst, die zo moe maakt??). En ook sporten, niksen, wat dingetjes voorbereiden. En naar de bieb - o.a. voor het boek "No Impact Man" van Colin Beavan. Ik zag de titel op een aantal blogs, en werd nieuwsgierig naar dit boek.

Vanmiddag toen we met alle kindjes aan tafel zaten, gingen we liedjes zingen. Dat doen we heel vaak. Veel kinderen hebben dezelfde verzoeknummers. M.n. "Olifantje in het bos" en "De Krokodil" wordt vaak aangevraagd. Maar ik word er soms een beetje gek van, alsmaar hetzelfde liedje te zingen. Ik ben me er wel bewust van dat jonge kinderen nu eenmaal houden van herhaling. En dat dit ook heel goed is voor de ontwikkeling/het leren. Maar ik probeer toch vaak een klein beetje variatie te brengen in de liedjes.
Vóór het fruit eten zongen we (nouja, ik...):
"Diedel diedel duit,
Eet meer fruit,
Appels en peren,
Bananen en druiven,
Kiwi en meloen,
Ja dat moet je doen!

De plantjes krijgen water
De vissen krijgen voer,
De kinderen krijgen fruit,
Want dan worden ze sterk en stoer!"

Geweldig lied, niet?? ;-)
De groep van vandaag, een vrij jonge groep (veel 1 jarigen, maar een paar "ouderen"), kende het liedje nog niet zo goed.
Vrijwel niemand zong mee. Maar... F (bijna 3 jaar) zong wel mee hoor! Weliswaar onverstaanbaar, maar toch. Ik moest mijn lachen inhouden toen ik naar hem keek. Hij keek heel serieus, en "zong" uit volle borst een aaneenschakeling van tonen. Maar niet echt woorden. Het was meer een: "duuuhieieiehoeoeoeoe.... deeehoooohieieie..... daaahhhuiuiui". Af en toe keek hij me even aan, of hij het nog wel goed meezong denk ik. Ik knikte dan even bevestigend - zodat hij vooral niet ging stoppen en we toch vrolijk samen verder zongen.

zondag 3 oktober 2010

Rustig aan doorgaan....

Nu ik dit schrijf schijnt de zon vol op naarbinnen. Heerlijk!! En ook nog zondag, dus lekker vrij.
Het geeft me meteen een heel zomers en blij gevoel, en het geeft ook energie merk ik.
Afgelopen week was dat anders.... Wat het precies was weet ik niet. Maar sinds vorige week voelde ik mij niet echt lekker. Heel moe, regelmatig hoofdpijn.... Dinsdag had ik een cursusdag, en hoewel die heel leuk en interessant was kwam ik echt doodmoe thuis. Nee, ik overdrijf niet. Ik had gewoon echt geen puf meer voor wat dan ook. Dus toen lag ik rond 20:15uur al in mijn bed.
En dacht: "morgen is het over". Maar nee, na een lange nacht voelde ik me nog steeds behoorlijk belabberd.
Dit ging een tijdje door.
En vrijdag had ik teamdag. Mèt overnachting.
Ik dacht: "gewoon maar rustig aan doorgaan, dat is vast het beste". Af en toe wat extra op mijn energievoorraadje letten. De rust nemen wanneer het kan...
En uiteindelijk was vrijdag een heel gezellige dag!! Ook nog een speurtocht/wandeling door het bos gemaakt, met supermooi weer. Heel veel mooie paddestoelen gezien onderweg.
's Avonds met het hele stel in een B&B-accomodatie wezen gourmetten. En een leuk spel gedaan.
Na het gezamenlijk ontbijt op zaterdag ging iedereen weer naar huis.
Toen ik eenmaal thuis was, was ik behoorlijk moe. Maar... wel heel voldaan en dus aan het nagenieten.
's Middags lekker bijgeslapen ;-)

Op zo'n moment zie ik wel om mij heen, in huis dus, dat er ei-gen-lijk van alles moet gebeuren. Maar.... dat laat ik gewoon nog even liggen!
Eerst even genieten van het mooie weer. En morgen verder met huishouden, boodschappen doen, etc.

Fijne zondag allemaal!

donderdag 30 september 2010

Regenspel

Vanmiddag heb ik gewerkt. Ik begon om 13 uur, ik loste een collega af (die had dus de middag vrij).
Mijn collega had heerlijke appeltaart mee (zomaar!), en het werk begon heel relaxt..... Meeste kinderen op bed, en wij appeltaart etend en thee drinkend.
Toen de kinderen langzamerhand wakker werden werd het wel weer even "spitsuur". Alle kinderen aankleden, en even wat drinken met ze en een koekje eten.
T. (1 jaar en 8 maanden oud), wilde erna heel graag naar buiten. Ook al regende het. Ikzelf had eigenlijk ook veel zin om naar buiten te gaan. Even overlegd met collega, zij zou binnen blijven met een groep kinderen, en ik met de rest naar buiten. Jassen aan, en kapuchons ook maar op. Al snel zag ik buiten overal blije gezichtjes. Waar volwassenen meestal heel nors kijken met dit type weer, kijken de meeste kinderen toch heel wat vrolijker!
We hebben in de tuin twee plekken waar je kan schuilen voor de regen. De zandbak heeft een afdakje, en ook boven een aanrechtblad, met stukje "vloer". Dat laatste noemen we wel "het huisje".
Ik pakte een doos met allerlei keukenspullen uit de schuur. De spullen zijn èchte keukenspullen. O.a. veel bakjes, gardes, trechters, pollepels en gewone lepels.... Ik liet de kinderen eerst zelf ermee spelen. Al snel gingen 3 kinderen ermee gooien. Hm.... Naar mijn idee waren er toch veel leukere dingen mee te doen dan gooien. Bovendien hoor je te gooien met een bal en niet met spullen. Dat kun je maar beter heel jong leren, zodat later hopelijk niet het servies door de keuken vliegt ;-)
Ik pakte een bakje, en een garde. Ik ging "beslag kloppen". Ondertussen vertelde ik wat ik deed, en deelde wat taakjes uit. "Goh, F., zou jij alvast de pan op het vuur willen zetten?" En: "M. wil jij de tafel dekken?"
L. (2 jaar) zei: "o, ik hoor iemand aanbellen!" Dat vond ze wel leuk van zichzelf bedacht, en bleek zelf ineens de gast te willen zijn. Ze ging buiten ons huisje in de regen staan, en belde aan. Drukte op het stuk hout en zei: "ding dong!"
Al gauw werd het een heel gezellig gebeuren in ons huisje in de regen. Zo'n 6 peuters/dreumesen waren van allerlei denkbeeldige gerechten aan het maken. Heel gastvrij ook! Zodra er "ding dong!" geroepen werd, werd er opengedaan en mocht iedereen die wilde aanschuiven erbij.
T. (1 jr en 8mnd) wilde ook even aanbellen. Zijn bel vond ik een erg grappig geluid hebben, het zei nl.: "aanbellen!"

Op een gegeven moment zei M. (bijna 3 jaar): "ik heb water nodig!" Meteen keken 3 paar ogen mij smekend aan.... Mogen we??? Met water erbij??? "Nee", zei ik, "jullie worden al nat en koud genoeg door de regen... niet nog meer water. Je kan het wel proberen op te vangen met een bakje". Ik deed het voor. En die lieverds, gingen ineens met een bakje richting hemel staan. Probeerden het regenwater op te vangen!! Tja, zóveel geduld hadden ze natuurlijk niet.

Na een hele tijd buitengespeeld te hebben gingen we allen naar binnen. En gelukkig hebben heel veel kinderen reservekleren mee. Dus al die natte kleding op de verwarming en lekker droge kleren aan. En voor wie geen reservekleding bij zich had; wij hebben ook een hele voorraad!
Weer droog, met glimmende oogjes en rode wangen, zaten de kinderen even later aan echte dixap en echte beschuitjes.

zondag 26 september 2010

Zondag

Het is zondag. Rustdag, voor mij tenminste wel! En... opruimdag. Ik heb flink opgeruimd, en veel paperassen uitgezocht.
Ook heb ik de layout van het blog eindelijk aangepast. Ik miste een beschrijven van dit blog. De enige manier waarop ik de beschrijving kon laten verschijnen bleek de foto weg te halen. Wel een beetje jammer, want nu is er geen foto of plaatje te zien. Misschien komt dit over een tijdje wel. Als ik heb uitgezocht hoe er zowel beschrijving als foto zichtbaar kan zijn ;-)

Eigenlijk vind ik rustige zondagen heerlijk. Soms kijk ik midden in de week al uit naar zo'n lege zondag. Vooral 's ochtends is het heerlijk; het gevoel dat je nog een heel lange lege dag voor je hebt liggen. Je kunt plannen maken, maar je kunt ook de tijd laten verstrijken zonder iets "verantwoords" te doen. Lekker niksen! Een dagje in badjas blijven rondlopen. Muziekje op, koffie drinken, wat lezen... Heerlijk!

Alleen zit ik vandaag me ook druk te maken. Om niks. Dat doe ik wel vaker, haha. Zoals ik eerder schreef, ga ik beginnen met een opleiding (àls alles doorgaat, de aanmeldingspapieren liggen klaar en gaan gepost worden - er zijn misschien iets te weinig deelnemers maar ik hoop dat het toch doorgaat). En dan bedenk ik me ineens: "oe! Gaat dat allemaal wel lukken??? Studeren, opdrachten maken en werken tegelijk?? En m'n huishouden dan, en sporten? En vrienden en familie zien??" Goed, dit zijn denk ik gedachten veel mensen in soortgelijke situaties hebben. Of niet? En mijn moeder had al een goede tip, nl: gewoon in het diepe springen. Gewoon doen, dus. Niet dat ik zelf niet op zoiets kom, maar altijd fijn om het nog even van een ander te horen. ;-)

zaterdag 25 september 2010

Hardlopen

Net terug van de hardlooptraining. Ik loop iedere zaterdag mee met een loopgroep. Fijn begin van het weekend. Een gezellige groep, trainer die goede adviezen geeft en daarnaast ook gewoon telkens een nieuwe training "verzint" (de ene keer doen we meer heuveltraining, de andere keer meer interval, dan weer een soort fartlek - dat is "vaartspel" dus snelheid oefenen in de vorm van een spel...), en met een beetje geluk ook mooi weer. En dit geluk hadden we vanochtend. Ooohhhh, wat was het prachtig loopweer. Het begon vrij fris, maar wel met een stralend blauwe lucht. Het groen van de bomen leek door de zon en de blauwe lucht nóg groener. Maar ook zijn de blaadjes aan de bomen al voorzichtig aan aan het verkleuren.
Behalve ikzelf, waren meer mensen in de groep aan het genieten. Telkens hoorde je weer iemand zeggen: "oh, mooi he?"
Nu komt door hardlopen (of een andere duursport) het stofje "endorfine" vrij. De zgn. "runnershigh". En dit geeft dus een heel goed gevoel. Blij!
Ik geloof dat het ook erg grappig is om eens een foto te maken van de gezichten van onze loopgroep, als de trainer bijv. iets uitlegt. Je zult dan allemaal gelukzalige gezichten zien.

Hardlopen is absoluut geen dure sport. Je kunt het natuurlijk wel duurder maken, door in de mooiste outfit te lopen en met de allernieuwste gadgets. Ikzelf invasteer vooral in goede schoenen. Elke 2 jaar koop ik nieuwe schoenen. Mocht ik ooit voor een halve of hele marathon willen en kunnen trainen, dan zullen die schoenen vaker vervangen moeten worden. Omdat ik inmiddels al zo'n 10 jaar aan hardlopen doe (sommige periodes fanatieker dan andere), heb ik aardig wat loopshirts en -jacks en -broeken. In ieder geval voor zowel zomer- als winterseizoen 2 setjes. Ik merk dat als je kwalitatief goede kleding koopt, dit echt heel lang meegaat. Misschien wel 15 tot 20 jaar!
In het begin liep ik nog in katoenen t-shirts. Maar al gauw merkte ik dat dat echt niet fijn is. Doordat je zweet wordt het shirt nat, en als je even in de wind staat heb je het enorm koud. Dus toch maar overgestapt naar de echte loopkleding.

Het hardloop-lidmaatschap is vergeleken bij sportschoolabonnementen echt heel goedkoop. Ik betaal voor een heel jaar trainen 100 euro. Ik mag dan 2x per week trainen. Maar doordeweeks lukt het me niet om om 19 uur hard te lopen, dus ik hou het bij alleen de zaterdagochtend. Omgerekend betaal ik dus per les ongeveer 2 euro! Een training duurt anderhalf uur (nee, niet achter elkaar door lopen - ook "loopscholing", in- en uitlopen, en tussendoor ook vaak even stoppen voor uitleg of oefeningen).

Zo, dit was even een hardloop-promotie-blogje.
Fijn weekend!!

dinsdag 21 september 2010

Herfstzon

21 September.... Prinsjesdag. En volgens mij is vandaag officieel de herfst begonnen.
Vandaag had ik een weliswaar drukke dag op mijn werk, maar vooral 's middags was het ook heel fijn. Lekker in de tuin met een heel aantal kinderen. De kinderen zijn dan druk aan het spelen, en ik doe soms "mee" (vaak wil dat zeggen dat ik hun spel probeer te stimuleren... te verrijken bijv. door net even iets eraan toe te voegen). Maar heel vaak kijk ik hoe ze aan het spelen zijn. En dan hoor ik ook heel vaak: "kijk eens!" Volgens mij is het kindeigen dat ze zo graag willen laten zien wat ze allemaal al kunnen. Eén jongetje dat normaal gesproken erg druk kan doen, kwam nu heel veel knuffelen. Lekker op schoot, en het kon hem even niets schelen dat hij nog op schoot zat en toch al 3,5 is (en dan hoor je in de kinderdagopvang bij de "oudsten"). Ik probeerde hem het klapspelletje "Papegaaitje leef je nog" te leren. Dat ging heel goed. Hij vond het wel stoer, en wilde het heel vaak spelen. Al snel kwamen zijn vrienden erbij. En we probeerden het spelletje in een kring te spelen. Wat redelijk lukte - tot de aandacht vervlogen was ;-)
Twee kindjes van net 1 (M.) en bijna 1 (F.) kwamen naar buiten gekropen. Bij beiden kan je aan hun gezichtsuitdrukking zien dat ze heel graag buiten komen spelen. De boel verkennen, lekker kruipen naar het gras of de zandbak. Twee paar twinkelende oogjes en twee grote grijnzen.... De één (M.) merkte dat als hij op zijn rug op het gras ging liggen, hij heel fijn naar de wolken kon kijken. Gelukzalig lag hij daar in het gras.
F. kroop liever snel naar de zandbak, en testte de kwaliteit van ons zand, haha..... In no time zat m.n. haar kin, wangen en handen onder het zand!
Een aantal 2- en 3-jarigen was druk bezig met balansoefeningen. We hebben van oude autobanden een soort "hekje" in de tuin. En over die autobanden proberen de kinderen te lopen. Dit gaat heel goed. Even later wilden ze koprollen maken op het gras. Ik kon zelf even niet op het woord koprol komen dus ik zei: "o, jullie zijn aan het koppeltje duikelen". "Ja!" zei L. "koppeltje rijden!"

Kortom: weer een leuke werkdag!
En, waar ik heel blij mee ben, morgen kunnen we ook lekker buitenspelen! Het zou volgens de weersverwachting nog een dag mooi weer worden.

maandag 20 september 2010

Balans

Goedemorgen.... Daar ben ik weer, met een nieuw bericht op het blog.
En vandaag heb ik uitgeslapen. Dit is mijn laatste officiële vakantiedag, en daar wil ik dus even goed van genieten. Maar, na deze rustige ochtend zal ik toch wel vanmiddag hard moeten opruimen en schoonmaken - want dat is wel nodig!

Gisteren een gezellig dagje in Amsterdam gehad. Met... een date! Tja, als je 32 bent, en single, en die ene leuke vent kom je niet "zomaar" tegen.... dan moet je het lot een handje helpen. Haha. Alleen dat lot help ik al vaker, maar die ene-heel-speciale zit nog niet tussen de dates die ik had.
En over de Meneer van gisteren, daar ben ik nog niet uit. Meestal ga ik heel ingewikkeld nadenken - over of die befaamde klik er is, en of de Meneer in kwestie bij deze Mevrouw (ik dus, haha) zou passen, enz. enz.
Maar al dat nadenken schiet niet echt op.
Je zult toch gewoon iets moeten voelen. En dat "iets" heb ik al een tijd niet echt gevoeld.
Dat zal dus wel komen, nog. Of eigenlijk: alweer. Want dat is er ooit wel geweest.... Ik zal het dus wel weer herkennen, als ik het "iets" voel ;-)
Maar de Meneer van gisteren is aardig en leuk, ziet er goed uit... Alleen een bepaalde klik merk ik nog niet echt. Een klikje wel, maar is dat voldoende? Het is en blijft een vreemde, gekunstelde manier om elkaar te leren kennen. Maar ondanks dat leer je wel veel leuke en interessante mensen kennen, die je anders natuurlijk niet ontmoet.

Het was gelukkig wel een heel gezellig dagje! En ook al leek het erop dat het zou gaan regenen, ik heb mijn paraplu niet hoeven openklappen.

En vandaag, of eigenlijk nu, bedenk ik me dat het alweer 20 september is. Over zo'n 5 dagen wordt mijn salaris weer gestort op mijn rekening. Afgelopen maand was de eerste maand dat ik serieus bezig was met het consuminderen. En dat ging goed!
Op dit moment, de 20e dus, heb ik nog ruim 200 euro op mijn rekening. Heel netjes vind ik zelf. Er zal nog geld worden overgemaakt naar de zorgverzekering (ongeveer 117 euro). Met het boodschappengeld kwam ik niet helemaal uit. Ik denk dat ik gemiddeld 35 euro per week heb besteed aan boodschappen en schoonmaakmiddelen. Dat is ongeveer 5 euro meer per week dan ik had begroot. Mijn vriezertje ligt nog behoorlijk vol, dus de komende tijd ook niet heel veel nodig. Behalve de verse dingen als groente en fruit, en ook melk en brood.
Ik had een grote meevaller. De Belastingdienst meldde dat ik ruim 500 euro terugkreeg vanwege de Huurtoeslag die vorig jaar te laag was voor mij. Inmiddels woon ik in een koopwoning, dus dit is de laatste bijdrage die ik nog voor huur krijg. Het was een grote verrassing, die 500 euro extra!
Nu had ik een lening nog openstaan, bij een familielid. Diegene had mij vorig jaar erg geholpen, tijdens de koop van mijn appartement. Met dit bedrag kon ik de lening in 1 keer aflossen. Dat gaf een heerlijk gevoel!! Met een schone lei verder.....
Behalve de lening aflossen van het geld dat ik terugkreeg, kon ik ook nog 100 euro op mijn spaarrekening zetten. En aan het begin van de maand zette ik ook al 100 euro apart. In totaal heb ik 250 euro opzij kunnen zetten. (maandelijks wordt er automatisch 50 euro apart gezet via spaarloonregeling)
Mijn vakantie naar Engeland was deels vantevoren al betaald. En het geld dat ik nodig had om daar te besteden ("zakgeld", geld voor metro en trein daar, etc.) probeerde ik zo laag mogelijk te houden.

Verder heb ik via Marktplaats en bol.com voor 50 euro aan spullen verkocht.
En ik heb een aantal abonnementen (op tijdschriften) opgezegd, dus daarmee bespaar ik in de toekomst geld.

Nu ik de balans zo opmaak, ben ik heel tevreden over deze maand.
Die buffer is aan het groeien, en daarnaast probeer ik ook te sparen voor een opleiding die ik wil gaan volgen.
Voordat ik die opleiding volg, wil ik eerst een opleiding via mijn werk volgen. De opleiding via mijn werk zal volledig betaald worden door de werkgever. Het zal mij alleen tijd en inzet kosten. Dat heb ik er graag voor over.

vrijdag 17 september 2010

Geklus

Ook al is het nog vakantie voor mij (ik heb anderhalve week vrij, a.s. dinsdag begin ik weer met werken), toch doe ik allerlei klusjes. Of misschien wel júist nu.

Ik ben al een tijdje bezig met allerlei spullen te verkopen via internet. Gisteren zette ik een boek te koop ("Een nieuwe aarde" van Eckhart Tolle), en meteen was er 's avonds al bericht dat er een koper was! Dus vandaag richting postkantoor om het pakketje te posten. Gisterochtend was ik ook al in het postkantoor aanwezig, want toen postte ik een ander pakketje. Hardlooptijdschriften, die ik uit had en een ander graag wilde kopen van mij. Ineens in nog geen 2 dagen ruim 30 euro verdiend!

Ook ben ik bezig met het schilderen van o.a. plinten en een kast.
En, doordat het nu voor mij vakantie is was het sporten tot stilstand gekomen. Dus: een nieuw plan gemaakt. Vanochtend ben ik gaan zwemmen.
Ik merk wel dat m'n lijf er even aan moet wennen. Wat ik nog niet eerder heb vermeld: ik heb chronisch vermoeidheidssyndroom. De afkorting is CVS. Gelukkig gaat het de laatste tijd heel goed, d.w.z. weinig erge "terugvallen". De diagnose kreeg ik in 2005, en inmiddels heb ik mijn weg aardig gevonden hiermee. Steeds beter weet ik waar grenzen liggen, wat wel kan en wat niet, etc. Sporten heeft voor mij een soort "fysiotherapeutische betekenis". Door te sporten hou ik mijn conditie in balans, blijven mijn spieren goed functioneren, slaap ik beter, is mijn eetlust beter,.... kortom: heel veel voordelen! Maar, de verleiding is soms om te hard van stapel te lopen. Dan heb ik een hardlooptraining gehad die erg goed ging, en daardoor word ik overmoedig. Dan doe ik teveel, waardoor ik dóór mijn grens ga. En met gevolg dat ik een "terugval" krijg en weer opnieuw kan opbouwen. Hardlopen met hartslagmeter helpt redelijk goed om binnen de grenzen van mijn lichaam te blijven. Daarnaast hou ik ook een logboekje bij.
Maar behalve te hard van stapel lopen heb ik soms ook momenten dat ik soms juist "lui" ben. Of even een gebrek aan doorzettingsvermogen heb. Dat ik steeds vaker trainingen of voornemens om te trainen niet door laat gaan. En dan voel ik me eigenlijk steeds een beetje beroerder. Ook een soort "terugval". Vandaag voelde ik dat. Gelukkig gaan de alarmbellen in mijn hoofd dan rinkelen.... Na het zwemmen vanochtend voelde ik me heel slap. Alles kostte moeite. Even fietsen naar het centrum lukte nauwelijks. Ik had moeite met fietsen en mijn evenwicht bewaren. Het voelt alsof ik zo om kan vallen. Een soort combinatie van duizeligheid en gebrek aan kracht in mijn lijf. Ik merk dan ook dat ik heel vaak moet uitrusten. Even zitten...
Aan het begin van de middag op bed gelegen. Dat gaf een beetje rust en nieuwe energie. Te lang liggen werkt meestal averechts. Na iets meer dan een uur ben ik weer opgestaan. Dus nu probeer ik de rest van de dag op te blijven, en vannacht goed te slapen.

woensdag 15 september 2010

Engeland

Terug van 4 dagen Engeland.
En.... heerlijk gehad!!
Voordat ik ging heb ik lang nagedacht over hòe ik zou gaan. Ik wilde eigenlijk met de boot. Een lange tijd geleden was ik au pair, en toen ging ik ook met de boot. Het leek me leuk zo'n bootreis her te beleven. In die tijd was er nog geen tunnel onder het Kanaal door (of lag die er toen net wel??), en vliegen was nog veel te "luxe" voor zo'n relatief korte reis.
Ik besloot uiteindelijk om met de trein te gaan. Dit bleek en voordelig en qua vertrek- en aankomsttijd gunstig te zijn. Bovendien was het handig dat het kaartje geldt vanaf elk station in Nederland. In totaal was ik voor de hele treinreis (van mijn woonplaats tot middenin Londen) 129 euro kwijt.

Nu ging ik vanaf Londen naar vrienden die in de buurt van Cambridge wonen.
Mooie omgeving. En we hadden geluk met het weer - veel zon gehad.
Daar erg rustigaan gedaan, wat ik heerlijk vond. Lekker in de tuin zitten, bijkletsen, stukje wandelen,...

En op zondag weer met de trein richting Londen. In Londen logeerde ik bij mijn vroegere au pair gezin.
Alleen de ouders waren thuis. We hadden alle tijd en rust om bij te praten. Erg leuk!
Het voelde weer meteen als m'n (tweede) "thuis". En toen ik wegging benadrukte P. (de vader in het au pair gezin) dit ook: "and will you remember, that our home is also your home?" Erg lief van ze.

In Londen had ik 1 volledige dag (maandag) die ik kon invullen. Vantevoren had ik "free self guided walks" vanaf het internet geprint. Ik nam de Tube (Underground) en stapte middenin Londen bij halte "London Bridge" uit. Het was mijn plan om de rest van de dag te wandelen (en natuurlijk ook van tijd tot tijd uitrusten) en pas aan het eind van de middag terug te reizen.
Vanaf de halte London Bridge had ik al snel de brug gevonden. En kon vanaf de brug ook de Tower Bridge zien.
Ik wandelde langs "Monument". En ben ook de wenteltrap in het monument opgeklommen. Prachtig uitzicht van bovenaf! Dit was de 3 pond entree wel waard!
Vervolgens door gewandeld. Langs o.a. Gherkin. Een vreemd gebouw dat me doet denken aan een rugby-bal (qua vorm). Wel mooi om te zien, erg opvallend. Even later kwam ik langs heel oude gebouwen: o.a. Royal Exchange.
Inmiddels tijd voor koffie met iets lekker bij Starbucks :-)
Het leuke is dat je op een doordeweekse dag in Londen midden tussen de mensen in nette werkkleding loopt. En nu het september is, is het ook niet heel vol met toeristen.
Na een stuk gelopen te hebben kwam ik bij St. Paul's Cathedral. Wat ontzettend indrukwekkend!!! Zo groot, en mooi. Ik wilde natuurlijk ook even binnen kijken. Gelukkig kon je zonder te betalen de zijkoepel bekijken. Dat vond ik al erg mooi, en kon me dus wel voorstellen dat de rest ook supermooi zou zijn. Maar ik wilde niet bij elk gebouw 3 pond (of meer) entree moeten betalen. Dus ik ging er weer vandoor.
Het was even zoeken, maar toen vond ik de kade langs de Thames weer.
Lekker gewandeld, met mooie uitzichten op allerlei gebouwen langs de Thames. Ook het grote reuzenrad. En na een tijdje zag ik Whitehall, en even verder de Big Ben.
Maar ik wilde toch even de Horse Guards zien.
En langs de guards kwam ik in St. James's Park. Zo mooi, een stukje natuur middenin de stad. Veel groen, veel bloemen, vogels, en zelfs eekhoorntjes!
Na een lunch - bestaande uit een zelf meegenomen pakje crackers met kaas (nog in Nederland in de supermarkt gekocht) en wat drinken uit een flesje, ook vantevoren gekocht - verder gewandeld.
Via Buckingham Palace richting Hyde Park Corner.
En uiteindelijk daar weer op de metro gestapt.
Toch nog even langs Covent Garden. Met alle stalletjes. Erg verleidelijk om iets te kopen. Maar telkens dacht ik: "en dan?? Heb je het nodig? Waar belandt het uiteindelijk?" En ik bedacht dat het waarschijnlijk na een tijdje in een doos in de berging zal belanden. Het was voor mij het geld 't niet waard.
Inmiddels begon ik mijn voeten wel te voelen - poeh, wat een wandeling... Ik zocht de metro weer op, en reed terug naar "huis".
Op deze manier een heel leuk dagje Londen gehad. Veel gezien. En uiteindelijk maar ongeveer 7 pond besteed.

Na weer een gezellige avond, dook ik tevreden mijn bedje in. Wat een lieve mensen toch allemaal (oud au pair gezin in Londen, maar ook de vrienden dichtbij Cambridge), en wat een fijn land!
En de volgende dag met de trein weer terug naar Nederland.

woensdag 8 september 2010

Bevoorraden

De supermarkt waar ik mijn boodschappen doe heeft deze weken een grote actie met erg veel aanbiedingen.
Alsof wij dieren zijn die de winter moeten zien door te komen, bevoorraden wij onze holen.... eh.... huizen!
En van die aanbiedingen maak ik flink gebruik.
Eerst kijk ik op internet naar de aanbiedingen, en bedenk wat ik ervan zou kunnen gebruiken. Dit schrijf ik op, en voeg het toe aan m'n boodschappenlijstje.
Alleen, nu heb ik met mezelf afgesproken, aan het begin van deze maand, om me aan een weekbudget te houden. En, om eerlijk te zijn, dat lukt niet echt.....
Normaalgesproken doe ik boodschappen voor rond de 30 euro, 1x per week.
Nu wilde ik het deze maand wat strakker aanpakken. Ik had envelopjes gepakt, en per week het geld voor "voeding" verdeelt. De eerste week had ik al 11 euro teveel uitgegeven. Ik dacht: "dan neem ik dat terug uit het andere envelopje, voor de week erna". Maar, toen zat daar dus behoorlijk weinig nog in. De week erna werd het erg lastig om voor die week rond te komen. Dus pakte ik geld uit het envelopje voor de week dààrna. Je begrijpt het, vroeg of laat kom je dan toch echt tekort.

Ook al werkte dit niet helemaal. Toch maakt het me veel bewuster van wat ik uitgeef en wanneer.
Het uitgeven van geld gebeurt soms bijna automatisch. Zo makkelijk als dat is met de pinpas. Hup! Pas erdoor! Code intoetsen, en weg is het bedrag!
Eigenlijk valt er veel te leren van de generatie die tijdens of vlak na de tweede wereldoorlog is geboren. Of de generatie die toen volwassen was. Mijn grootouders bijvoorbeeld. Die tijd was "ook" een crisistijd. Als je de zgn. crisistijd van nu vergelijkt met die van toen, schaam ik me eigenlijk ervoor dat we deze tijd "crisistijd" noemen. Okee, we moeten wel allemaal de broekriem iets aansnoeren.... Maar ik heb nu niet het idee dat de meerderheid van de bevolking leeft van enkel aardappels, om maar iets te noemen. Ook gaan we nog massaal op vakantie, en als we dat niet doen dan blijven we thuis en gaan naar pretparken, hotels, restaurants, etc.
Voor velen zal het denk ik toch al echt crisis zijn. Maar een verborgen crisis. Door alle pinpassen en creditcards, door de vele mogelijkheden om te lenen of rood te staan, is het niet duidelijk hoe zorgwekkend de situatie is.

Ik vroeg mij af hoe onze opa's en oma's dat deden: omgaan met geld. Ik denk dat het inkomen meteen verdeelt werd over de verschillende uitgavenposten. Met envelopjes o.i.d.
Vandaar dat ik ook mijn eigen inkomen deels ging verdelen over envelopjes. Het lijkt me erg handig, àls ik me eraan hou ;-)

maandag 6 september 2010

Vlinder

Weer een heerlijke dag met de kinderen in de tuin van het kinderdagverblijf waar ik werk.
Zoals zovele dagen :-)
Het begint al echt herfstig te worden. Hoewel de druiven flink groeien, en ook de paprika's en kruiden in de moestuin - groeien ook de vele paddestoelen.
Gelukkig fladderen er ook nog vlinders door de tuin. Dat ziet er zo vrolijk en zomers uit. Vandaag zagen we er veel!
Ik wees de kinderen erop. Ik zei: "probeer ze maar te pakken". En net als jonge poesjes dartelden de kinderen ook door de tuin. De vlinder vloog het hek over. Ik moedigde de kinderen aan om de vlinder terug te roepen. Dus ze riepen: "kom terug, vlinder! Kom terug!" En.... de vlinder kwàm inderdaad terug! Verwonderd keken ze me aan. "Ja, de vlinder luisterde" bevestigde ik.
Maar de vlinder vloog naar de andere kant en ver richting de top van het dak. De kinderen keken eerst teleurgesteld naar de vlinder en toen naar mij. Weer vroeg ik de kinderen of ze de vlinder terug zouden roepen. Hard riepen ze weer: "kom terug! Vlinder!! Kom terug!!" En.... ja hoor! De vlinder vloog weer terug de tuin in.
Wonderlijk, toch?

zondag 5 september 2010

Stil

Ja, het was even stil op het blog....
Ik was even heel druk met werken, en slapen. Daar kan je ook druk mee zijn.
Al de hele week lijkt het alsof ik verkouden wordt. Moe, beginnende keelpijn, etc. Maar echt verkouden ben ik nog niet geworden (dit klop ik nu dus af, zoals je begrijpt).
Dus nu heb ik de hele week gewoon toegegeven aan de vermoeidheid, en ben regelmatig 's middags gaan slapen. Heerlijk!! ;-)
Alleen op een gegeven moment vind ik het wel welletjes, en wil ik gewoon weer energie hebben. Daar wacht ik nu op.

Dit weekend wel heel wat dingen aangepakt. Schilderijen enzo opgehangen.
Ook een schilderij via Marktplaats gekocht. Scheelt toch weer ruim 30 euro!

En, gisteren weer jam gemaakt. En appelmoes. Die appelmoes was net niet genoeg voor de pot waar ik het in wilde doen. Dus deze week gaat 't op. Is niet erg - lijkt me lekker. Niet teveel suiker erin gedaan, ik hou namelijk niet van heel zoete appelmoes. Vroeger wel, het kon mij niet zoet genoeg zijn!

Vandaag veel van de zon genoten. 's Ochtends met kop koffie in de zon op mijn balkon. En 's middags gewandeld. Ik hoop dat het een tijdje zonnig blijft - dat hebben we toch wel verdiend na een maand lang ontzettend veel regen?

dinsdag 31 augustus 2010

Ruimte creëren

Het consuminderen doet me goed!
Ik gooide al niet echt het geld over de balk ;-), maar om er bewuster mee om te gaan.... dat voelt goed.
Goed bijhouden wat inkomsten en uitgaven zijn. Dit ben ik begonnen a.d.h.v. een "tool" van het Nibud. Het "persoonlijke budgetadvies". Je kan het vinden op de website van Nibud. Ik ben er erg enthousiast over. Vooral vind ik het leuk en interessant te zien wat basisbedragen zijn voor bepaalde zaken, en wat mensen gemiddeld uitgeven hieraan. En een inschatting maken wat ik uitgeef.
Nu betekent consuminderen voor mij absoluut niet dat ik ben gestopt met te genieten.... Nee, zeker niet! Integendeel, wil ik zelfs zeggen. Door de financiële situatie goed op orde te hebben weet ik welke bedragen ik kan besteden voor bijv leuke uitstapjes, of gewoon iets leuks kopen of doen. En het sparen gaat daarnaast gewoon door. Dus zowel zorgeloos genieten als ook sparen.

Tijdens het boodschappen doen verbaas ik me weleens hoeveel verschil er is tussen prijzen van producten met de A-merken en het huismerk. Je raadt het al, bij mij in de (koel)kast staan vooral producten met het huismerk. Scheelt enorm en het is net zo lekker.
De verpakking is alleen minder aantrekkelijk. En de psychische verleiding d.m.v. reclame ontbreekt.

Iets anders, wat ook te maken heeft met het consuminderen, is het ruimte creëren door spullen te verkopen of weg te geven. Laatst had ik weer het gevoel van: "ooooohhhhh!! Wat een troep is het toch!!" Zowel in de berging als in de kasten was het voor mijn gevoel òvervol. Ik kon mijn spullen niet meer snel vinden, en het liefst gooide ik alles zo de container in! Maar, ik ben het toch anders gaan aanpakken. Ik heb een deel van de spullen inmiddels uitgezocht. Spullen die ik niet meer gebruik, maar die nog heel goed eruitzien en niet kapot zijn, heb ik op Marktplaats te koop aangeboden. Nu gaat de verkoop van dèze spullen behoorlijk langzaam... Het zijn o.a.": tijdschriften, een c.d., kleding, plafonnières. Maar, inmiddels toch het e.e.a. verkocht.
Fijn dat ik er blijkbaar een ander mee blij kan maken, en dat mijn spaarrekening groeit :-)

zaterdag 28 augustus 2010

Regen, regen, regen... even zon en dan weer regen....

Nu ik dit schrijf regent het alweer. Maar.... vanochtend scheen de zon!
Tijdens hardlooptraining hebben we (de loopgroep, waaronder ik dus ook) heerlijk in de zon een rustige duurloop gedaan. En, zoals vaker gebeurt, ons weer verbaast en verrast over het feit dat Nederland zo mooi is!! Niet alle delen van Nederland, ik geeft het toe. Maar toen we door het natuurgebied liepen, en alles was stil en heel groen (thanks, regen!) en er ineens een fazant langsliep.... dat is toch echt genieten!
Ik herinner me ineens iets grappigs en ook realistisch dat iemand eens zei. Die persoon zat in een loopgroep waar ik een paar jaar geleden lid van was. Na de training dronken we er altijd in het clubgebouw samen met de groep koffie/thee. Een man verbaasde zich over het feit dat zoveel mensen tegenwoordig met de auto naar de (dure!) sportschool rijden om te .... fietsen!! Ikzelf begrijp dat ook nog steeds niet. Waarom doen mensen dat toch?? En dan klagen over het weer in Nederland, of dat Nederland zo lelijk en vol is. Als je buiten loopt (of fietst of wandelt....) merk je dat het echt niet àltijd slecht weer is in Nederland, en dat zoveel plekken zo onwaarschijnlijk mooi zijn! Maar... ssssttt, vertel het alsjeblieft niet verder!!! Haha, want ik hou er erg van om in die stille natuur te lopen (of fietsen/ wandelen) - en ik vind het ook erg fijn om niet overal de sporen van de mens tegen te komen (o.a. lege blikjes en ander afval).

Goed, nu naar een héél ander onderwerp.
Nl. mijn onderhoudsabonnement voor de ketel. Natuurlijk wil ik er graag warm bij (blijven) zitten, en zo min mogelijk ellende met mijn verwarmingsketel hebben of krijgen. Dus.... ik sloot een onderhoudsabonnement af. Dit deed ik in mei (of was het juni?). Bij de inspectiebeurt bleek alles gelukkig helemaal in orde. Ik had niet anders verwacht, want de ketel is nog heel nieuw.
Nu keek ik deze week even op de website van het energiebedrijf - ik noem in dit stukje even geen namen. En, wat schetst mijn verbazing?? Wanneer je vóór 31 augustus een onderhoudscontract afsluit, ontvang je gratis een spaardouchekop met LED-verlichting! Alleen, ik heb er niks over gehoord of gelezen toen ik abonnee werd.... Vreemd! Ik belde naar dit bedrijf, en na controle van gegevens kreeg ik te horen dat ze de douchekop naar mij toe sturen. Gelukkig maar!