dinsdag 31 januari 2012

Genieten

Hoewel het met heel kleine stapjes gaat... lijkt het nu wel weer vooruit te gaan. Ik voel me nog steeds af en toe compleet uitgeput... mààr... ik kan weer heel wat meer! En dat is heerlijk!!
Gisteren weer gewerkt. Dat was wel zwaar. Maar gelukkig kon ik 's ochtends alweer naar huis - we hadden heel wat zieke kindjes waardoor minder kinderen op de groep. 's Middags geslapen, en aan het einde van de middag weer richting werk om nog een uurtje te werken. Vervolgens nog een avond rondom een thema. Dit keer een protocol dat iets verandert was en waar wij dus inhoudelijk meer over te weten kwamen. We gingen ook nog even in groepjes uiteen om te oefenen met het invullen van nieuwe formulieren (het protocol gaat over 'zorgkinderen' - kinderen waarover extra zorg is... ). Mijn groepje zat in een enorm koud lokaal te overleggen. Het overleg ging heel goed ( we waren heel productief bezig) maar oohhhh..... die kou en ernaast enorm moe zijn :-( .
Rond 21:30 uur was ik weer thuis. En even opgewarmd met warme thee en de verwarming aan... En erna gaan slapen, want.... vandaag was het weer vroeg dag!

Vanochtend heb ik 5 uur gewerkt.
Normaalgesproken werk ik nauwelijks op de dinsdag meer. Ik werkte voorheen veel vaker op dinsdagen. Ineens zag ik een heel aantal kinderen weer, die ik al een tijdje niet had gezien. Erg leuk! Het valt mij dan weer extra op hoe snel kinderen zich ontwikkelen. Een jongetje van 2,5 jaar spreekt ineens hele volzinnen! Hij was al erg goed met taal, maar nu was ik echt verbaasd wat ik allemaal hoorde.
Er heerste een heel fijne rustige sfeer in de groep. De kinderen vermaakten zich goed, waren heerlijk aan het spelen. Kwamen af en toe voor een knuffel of kletspraatje... En met een klein groepje heb ik een heleboel verhalen voorgelezen op de bank. Ik hou van voorlezen, en gelukkig vinden heel veel kinderen dat ook leuk. Alleen af en toe merk ik dat een boek gewoon echt niet fijn is om voor te lezen, of het onderwerp of de tekst slaat niet aan bij deze doelgroep. Als ik dan toch stug doorlees, druipen kinderen vanzelf af. Dat is dan wel heel duidelijk: het boek wordt niet gewaardeerd. Of mijn manier van voorlezen, dat kan ook natuurlijk. Of de combinatie - ìk kan het niet leuk voorlezen, omdat ìk het boek niet leuk vind.

Gisteren las ik aan L. (bijna 4) het boek voor, dat we vanwege de Nationale Voorleesdagen hebben gekregen. Het heet: "Mamma Kwijt". Het verhaal gaat over een klein uiltje dat zijn (haar?) mamma kwijt is. Andere dieren helpen mee met haar te vinden. En stellen vragen over hoe de mamma er uit ziet.
Ik vroeg aan L.: "hoe ziet jouw mamma eruit?" Dat is natuurlijk een best moeilijke vraag.... Nadat we het hadden gehad over hoe de haren van L.'s mamma eruit zien, vroeg ik naar de ogen. We keken elkaar in de ogen. Ik vroeg: "heeft mamma blauwe ogen, zoals jij hebt.. en ik ook?" L. keek lang naar mijn ogen. Hij zei: "ja, en ook wit. En zo'n rondje, en zo'n ander rondje. En een beetje zwart... En" (hij trok zijn oogleden naar beneden) "hier is het een beetje rood".
Geweldig, die gesprekjes met L. (en ook met alle andere kinderen). Ik kan daar echt enorm van genieten!

Na het werk, vandaag, ben ik naar de fysiotherapie-praktijk gefietst. Ik zou gaan oefenen in de zaal. Ik vertelde mijn fysiotherapeut hoe het nu gaat. Ik vertelde over de CVS-terugval, en dat ik vorige week een aantal dagen ziek thuis was. Ook heb ik gevraagd of zij nog tips heeft, hoe ik ervoor kan zorgen dat die terugvallen minder (heftig) zijn.
Natuurlijk had zij niet echt een oplossing... Maar, we hadden een heel goed gesprek. Ze zei ook dat het haar verstandig leek vandaag niet te oefenen in de zaal. Ze vond ook dat ik al heel wat had gedaan (fietsen naar werk, werken, fietsen naar fysiotherapie, fysio, en weer naar huis fietsen na afloop). En eigenlijk is dat ook zo. Het is weer even tijd voor rust.

zondag 29 januari 2012

Hardlopen

Na een dag als gisteren waarop ik toch behoorlijk wat gedaan heb, was ik vandaag moe.... Niet zo gek, natuurlijk. De conditie moet weer opgebouwd worden. Dat gaat met kleine stapjes. Toch 's middags even gaan hardlopen. Heerlijk om te bewegen, maar jee... na 18 minuten ( waarin ik ook nog veel rustig gewandeld heb) was ik helemaal 'op'. Dus weer terug naar huis.
Ik baalde enorm. Ik kan op goede dagen prima een half uur of 3 kwartier hardlopen. En nu, in slakketempo hobbelend...? Komt het wel weer goed???
Maar goed, het zorgt er wel voor dat er een grote portie strijdlust in mij opwelt ;-) I'll be back!! Wacht maar, ik ga ervoor zorgen dat ik op 'mijn oude niveau' terug kom!!

Morgen ga ik weer werken. 's Ochtends 5 uur, en 's avonds nog een avond rondom een thema. Dinsdag ook alleen 's ochtends werken, en meteen erna fysiotherapie. En woensdag de hele dag opleiding.
Ik vind het best heel spannend om de draad weer op te pakken. Ik merk nog telkens korte momenten te hebben waarop ik iets kan doen. Erna moet ik er weer van bijkomen. Ik wéét dat ik er heel goed in ben mijn schouders eronder te zetten.... Maar dat wordt mij niet altijd in dank afgenomen. Als ik door mijn grenzen ga, ben ik erna weer ziek. :-(

Nouja, rustigaan verder gaan.
Wel weer erg leuk om de kindjes en mijn collega's weer te zien!

zaterdag 28 januari 2012

Zon, wandelen, kopje thee

Het gaat de goede kant op...! Ik merk wel dat ik heel voorzichtig moet zijn; voel aan mijn lichaam dat er telkens maar kleine beetjes energie zijn. Helemaal vergeleken met wat ik op goede dagen eigenlijk zou kunnen. Maar, toch juich ik stiekem - heel zachtjes... ;-) Want iedere dag gaat het weer een stukje beter.

Vanochtend had een vriend van mij een idee: "zullen we gaan high tea-en?" Ja, leuk!! En even later vroeg ik: "vind je het dan niet erg om deze kant op te komen?" Gelukkig vond hij dat niet erg - hij was er ook al niet vanuit gegaan dat ik een hele treinreis zou maken.
Al kletsend bedachten we dat het bos ook wel erg leuk zou zijn. High tea, dat moet je meestal reserveren en dat gaat vaak niet ineens spontaan. Dus het zou gewoon gezellig theedrinken, en wandelen in het bos worden.
Wandelen - en sowieso buitenzijn - vind ik heerlijk... En nu was het ook nog prachtig zonnig weer. Na een stukje wandelen hebben we heerlijk in het zonnetje op een bankje gezeten. Ogen dicht..... Lekker, die warme zon!
Weer een stukje wandelen en vervolgens ergens thee gedronken, en een stuk taart erbij. Mmmmm!
Vervolgens nog een stuk wandelen. De zon stond al lager, en wat is dat toch mooi in zo'n bos. Dat zijdelicht.... Als ik mijn fotocamera bij me had, kon ik een paar mooie foto's maken. Ik bedenk mij nu dat dat met mijn telefoon ook had gekund. Te laat ;-)
Na de wandeling bracht hij me naar huis en moest zelf door.

Thuis heb ik eerst even uitgerust. En bedacht toen dat ik nog wel puf had om te gaan stofzuigen (en... ik wilde even gebruikmaken van deze dag-met-meer-energie ;-) ). Dit lukte ( en vanochtend lukte het ook om wat schoon te maken). En gelukkig had ik een heel makkelijke maaltijd: restje van gisteren opgewarmd (spruitjes en kip), en erbij ovenfrietjes.
Nu hoop ik dat het vanavond nog lukt om te strijken.... Komende week lukt me dat niet, als ik zo in mijn agenda kijk (de rustmomenten staan ook in mijn agenda - bijv. 2 middagen waarop ik vrij ben en kan slapen). En de stapel strijkwas is inmiddels zo enorm gegroeid - een beginnetje maken zou handig zijn!

Heel fijn dus, èn lekker buiten geweest èn mijn huisje is ook weer schoon.

vrijdag 27 januari 2012

Een stapje naar voren, en weer een terug

Een tijdje geleden schreef ik over de terugval waar ik helaas nog steeds mee te maken heb. Ik heb chronischevermoeidheids syndroom (CVS), en hoewel het heel goed met mij gaat heb ik toch nog regelmatig terugvallen.
Sinds kort slik ik medicijnen, om beter te kunnen slapen. Want, gek genoeg, veel mensen met CVS hebben een slaapstoornis.
Ik ben superblij dat ik ondanks de CVS wèl kan sporten: fietsen en hardlopen doe ik erg graag. Wel moet ik daarbij altijd letten op mijn grenzen, maar een ander zal toch ook grenzen tegenkomen?
Ik merk, dat als ik regelmatig blijf bewegen, dat het dan fysiek en mentaal goed met mij gaat. Beter, dan dat ik nauwelijks beweeg. Bewegen is voor mij een soort fysiotherapie - het is enorm belangrijk om gezond te blijven.
Het is soms wel heel lastig hoor, om bij extreme vermoeidheid tòch naar de hardlooptraining te gaan. Maar achteraf heb ik een voldaan gevoel.

Deze week bereikte de terugval een dieptepunt. Het leek vorige week en de week ervoor juist steeds ietsje beter te gaan. Maar na een, overigens erg leuke, ouderavond op dinsdag zat ik er woensdag he-le-maal doorheen. Ik heb mij moeten ziekmelden. Het ging gewoon niet meer.

Nu heb ik 2 zware dagen gehad - fysiek en mentaal. Als ik zo moe ben komen de tranen veel sneller. En door de teleurstelling natuurlijk ook. Ik wìl niet ziek zijn, en toch gebeurt dit nu. Ik heb zoveel leuke plannen, ik geniet zo van alles wat ik doe... en dan gooit die CVS roet in het eten! Bah...
Na ups&downs gaat het vandaag wat beter. Ik voel mij stabieler en kan iets meer doen. Iets. Dat vergeet ik dan, dat de grens héél snel bereikt is. Het is nu de hele dag door: even iets doen, dan weer zitten en uitrusten. Vervolgens weer iets doen, en weer rusten.
Mijn fiets was nog erg vies van de fietstocht afgelopen zondag. Toen ging het fysiek heel goed met me. Die fiets, die wilde ik ergens deze dagen schoonmaken. Zonet heb ik dat gedaan. Het is gelukt! De fiets is moddervrij. Toen ik weer ging zitten, merkte ik dat dat karwei wellicht teveel was geweest op dit moment. Ik voelde me weer totaal uitgeput. En dan komen de tranen.... (en telkens ook een stukje boosheid: waarom nu?!).

Diep vanbinnen weet ik: ik krabbel wel weer op! Het komt echt weer goed. Stapje voor stapje... Dan weer een stapje naar voren, en vervolgens een stapje terug... Misschien morgen wel twee stapjes naar voren...?

woensdag 25 januari 2012

Regenjas

Kun je het je nog herinneren? Op de fiets naar de middelbare school, zware boekentas achterop, en dan op regenachtige dagen.... klam in je regenpak :-( Een hardloopmaatje zei eens in de groep, toen we het tijdens het lopen hadden over regenpakken (waarom, dat weet ik niet meer): "dat regenpak, dat heb ik ritueel verbrand na de middelbare schoolperiode!"
Mijn eigen regenjasje van toen ging nog een aardige tijd mee.... Tot het laagje aan de binnenkant zó verpulverd was, dat het echt toe was aan vervanging.
Sindsdien ben ik op zoek naar goede regenkleding. In de afgelopen 10 jaar (schat ik) heb ik denk ik 4 regenjassen gehad. Misschien zelfs 5. Erg goedkope regenjassen - met als enige doel: het moet mij beschermen tegen de regen. Alleen zo'n jas zit voor heel even comfortabel, maar zodra je gaat bewegen wordt het al snel veel te warm onder de niet-ademende stof. Andere jassen waren een stuk duurder, maar die 'ademden' zo erg... na iedere uitademing namen ze een slok regenwater mee naar binnen! ;-)
En dan was er nog meer aan zo'n jas dat mij irriteerde als ik de jas noodgedwongen (in Nederland kan het nou eenmaal soms een hele dag regenen, of meerdere dagen achter elkaar) langere tijd aan moest. Een capuchon die zo ver over je ogen hangt, dat je tijdens het fietsen nauwelijks je aandacht nog bij het verkeer kunt houden, want je bent telkens bezig om de capuchon zo te (proberen te) vouwen dat je kunt blijven kijken. Of, de mouwen zijn veel te kort. Of het ruggedeelte is te kort, waardoor de kleding die je eronder aan hebt aan de onderkant nat wordt. Of het model van de regenjas is zo lomp, dat je hoopt dat het alleen gaat regenen als het donker is en er ook nog een stroomstoring rondom jou is zodat niemand naar die gekke dame ('wat door het model regenjas niet eens te zien is... of je een man of vrouw bent') hoeft te kijken.
Gisteren bedacht ik mij dat al die regenjassen die het net-niet waren, of juist helemaal-niet, mij toch misschien wel 250 of 300 euro hebben gekost! (de prijzen van al die jassen bij elkaar opgeteld, dus)

Omdat ik graag fiets en wandel, ook als er regenbuien worden verwacht ga ik vaak toch de deur uit, is een goede regenjas voor mij erg belangrijk. Nu ben ik hier al een tijd op het internet naar aan het kijken. En ook heb ik rondgevraagd bij andere fietsers welke regenjas zij hebben en of zij weten welke goed zijn. Al snel werd mij duidelijk dat een goede regenjas (gore tex materiaal, of eVent.. daar hoorde ik ook over) zo'n 200 euro kost. Dat is wel even schrikken!! Ik vind het een behoorlijk groot bedrag!
Toen ik afgelopen zondag na een paar uur fietsen met wat fietsmaatjes zat koffie te drinken, baalde ik ervan dat mijn jas alweer aan de binnenkant helemaal nat was. En daardoor de kleding die ik eronder aan had ook. Gelukkig kwam er bij het tweede gedeelte van de fietstocht een waterig zonnetje door, maar echt veel warmer krijg je het dan natuurlijk niet. Eenmaal nat is fietsen lang zo leuk niet.
Die dag gaf bij mij de doorslag. Ik wil niet meer een regenjas die òf niet-ademend is en waarin je het benauwd hebt en nat wordt van je eigen zweet, òf een jas die zo ontzettend ademend is dat je alsnog nat wordt van de regen.

En gisteren vond ik dan eindelijk een jas die geloof ik aan een heleboel wensen voldoet:
- gore tex materiaal, waardoor ademend maar toch waterdicht
- extreem licht in gewicht (218 gram!!) en héél klein op te vouwen, dus ideaal voor op fietsvakantie.. maar ook om tijdens een wandeling mee te nemen in de rugzak. En ook makkelijk in mijn werktas te stoppen, naast agenda en broodtrommeltje.
- een vrouwelijke pasvorm. De jas ziet er ook mooi uit, dus daarvoor hoef ik niet te wensen dat spontaan al het licht verdwijnt en ik bijna onzichtbaar ben ;-)
- een capuchon die goed om het gezicht aansluit, waardoor je wel nog iets van de omgeving kan zien. En bovendien een klepje boven de ogen waardoor het regenwater niet meteen in je ogen stroomt.
- sluit nauw aan (dus geen wapperende kleding), maar ik heb hoop ik nog voldoende ruimte om er een fleece of softshell jasje onder te dragen.
- er wordt levenslange garantie beloofd.

Zal dit dan eindelijk de 'perfecte' regenjas zijn??

dinsdag 24 januari 2012

Bloemetjes & liedjes

Gisteren was ik weer aan het werk, dus omringd door de kinderen. En op de één of andere manier was het weer eens een dag vol heel originele uitspraken. Die lieverds zeiden het ene ongelooflijk grappige zinnetje na het andere, en ze hadden het zelf helemaal niet door. Door dat laatste probeer ik er meestal heel gewoontjes op te reageren - want, het is natuurlijk niet leuk als je op serieuze manier (de kinderen, dus) iets vertelt, en je "juf" begint heel hard te lachen. Maar sóms, kan ik mijn lach niet inhouden.

Gisterochtend zaten we met de hele groep aan tafel, en we zongen liedjes. Na een tijdje merkte ik dat het rondom mij heel erg stonk. Kennelijk had er iemand gepoept. Bij ons op de groep is de vraag: "wie heeft er gepoept??" heel normaal. Zo'n vraag stellen scheelt soms enorm in tijd - want het duurt echt wel even voordat je 16 kinderen hebt gecheckt. Dus ik vroeg: "wie heeft er gepoept?" Eén jongetje, J. (3 jaar), wees naar een ander. "Hij geloof ik" zei J. Dus ik rook bij het andere kindje. Ik: "nee, hoor. Hij ruikt naar bloemetjes!" (ook een uitspraak die wij vaker gebruiken ;-) ). J: "vieze bloemetjes!" Hahaha, op zo'n moment heb ik even moeite mijn lach in te houden.

Even later, toen de poepluier gelokaliseerd was en inmiddels ook verschoond, zongen wij verder. Een collega zong een engels liedje. J. liet weten òòk in het engels te kunnen zingen. Het klonk indrukwekkend! Weliswaar geen echte engelse woorden, maar hij kon de klanken wel goed nadoen.
Toen wij 's middags liedjes zongen, dacht J. terug aan zijn engelse liedjes. Hij vertelde aan de groep: "ik kan een engels liedje zingen!". "Laat eens horen dan!" zei mijn collega. Daar kwam het, met een mooie melodie erbij:

Engels liedje.... engels liedje,
engels liehiehieiedje,
Engels liedje

Prachtig!!
E. (meisje, ook 3 jaar) kon een ècht Hebreeuws liedje zingen (familie komt uit Israël). 's Ochtends zong ze het 2 keer. En 's middags ook nog een keer. Het klonk echt heel mooi, en ik kon horen dat deze woorden ook echt betekenis hebben (wat het precies betekent weet ik dus niet). Een ander kindje wilde het ook wel leren, en probeerde haar telkens na te zingen. Alleen E. zong te snel. Ik vroeg of ze het langzamer wilde zingen, zodat het andere kindje het van haar kon leren. Ze zuchtte diep, en zei: "nee, ik wil het niet meer zingen....". Toen dacht ze even na, en zag waarschijnlijk dat het kindje en ik wat teleurgesteld waren. Om het goed te maken zei ze: "morgen ga ik het wel weer zingen, als ik weer wakker ben na het slapen".

zaterdag 21 januari 2012

Dromen

Ik droom graag, en veel. Niet zozeer alleen 's nachts, zeker ook overdag. Even wegdromen, terwijl ik aan bijvoorbeeld toekomstplannen denk... Of, zoals vandaag, aan een fietsvakantie die ik in mei wil ondernemen. Mijn zus woont in de Bourgogne-streek in Frankrijk, en ik denk er al een paar jaar over om eens vanuit Nederland naar Frankrijk te fietsen. Misschien denken velen: "poeh, wat een eind!! Wat is daar nu zo plezierig aan??" Ikzelf merk dat fietsen mij een gevoel van vrijheid geeft. Ik vind het heerlijk om al fietsend te genieten van een mooie omgeving. Bovendien vind ik het heel ontspannend. Zoals een leus van een winkel voor fietsvakantie-benodigdheden: "fietsen maakt het hoofd leeg en het hart vol".
Nu is er een - ik denk - mooie route die leidt naar de omgeving van waar mijn zus woont. De route gaat over autovrije of -luwe wegen en door een groene omgeving. De gebieden zijn heel afwisselend.
Afgelopen week heb ik het routeboekje en een kaart van de omgeving (waar mijn zus woont) gekocht. Erg leuk om alvast te bekijken hoe deze route loopt, en wat je zoal tegenkomt.

Nu alleen nog hopen dat mijn kuitspieren snel herstellen...! Op de één of andere manier zijn bepaalde spieren in mijn kuiten overbelast geraakt. Ik ga nu wekelijks naar een fysiotherapeut. Zij masseerde afgelopen dinsdag mijn spieren los, en oohhhh... wat deed dat een pijn!! Pijn is natuurlijk niet fijn, maar - om het van de positieve kant te bekijken - de zere plek is nu wel gevonden. Ik had al maanden last, en ik wist maar niet waar de pijn nu precies zat, en vandaan kwam.
Op dit moment doe ik het even rustig aan, wat hardlopen en fietsen betreft. Even de spieren wat meer rust geven, en mogelijkheid tot herstel. Daarnaast heb ik rekoefeningen gekregen van de fysiotherapeut. En zij wilde dus de spieren losmasseren zodat de spanning eraf komt. Want op dit moment verkrampen de spieren telkens.

En ondertussen... droom ik lekker verder! :-)

zondag 15 januari 2012

Geld (terug)verdienen door administratie

Gistermiddag was ik bezig met een stapel papieren weg te werken. Veel post dat ik ontvang belandt op een stapel; 'nog-weg-te-werken-post'. Rekeningen die binnen bepaalde termijn betaalt moeten worden vis ik er altijd meteen tussenuit, en leg ik bij mijn laptop (betalingsverkeer gaat immers voor een groot deel langs de digitale weg). En de overige post sorteer ik later.
Gisteren was dus zo'n 'sorteermoment'.
Ik liep meteen ook even een paar mappen na, wat moet erin blijven en wat is inmiddels erg verouderd?
De vele brieven stopte ik in de mappen (1 voor werk/belastingpapieren/e.d., 1 voor alles rondom mijn huis, 1 voor telefoon/internet/abonnementen, 1 voor verzekeringen, en dan nog op een paar plekken pensioen-opbouw-brieven.... Voor dat laatste ontvang ik dus in deze periode vooral brieven over: wat-is-de-stand-van-zaken-momenteel-in-pensioen-land??).
Tussen alle brieven vond ik een briefje met mijn reishistorie (chipkaart) en daarop had ik geschreven dat ik restitutie had aangevraagd, eind november.
Hmm.... heb ik die wel ontvangen?? (ik had mij in november eens bij de verkeerde chippaal uitgecheckt - zowel de NS- als de Syntus-palen zijn blauw/geel... en ik, met een slaperig hoofd en net uit de trein, maakte de fout door bij de verkeerde paal uit te checken)


Vervolgens checkte ik mijn bankafschriften (af- en bijschrijvingen). En zo kwam ik erachter dat:
a) ik inderdaad nog geen restitutie had ontvangen. Het ging om een bedrag van 20 euro dat onterecht van mijn rekening is afgeschreven. Ik heb meteen een zakelijke brief opgesteld en richting Syntus verzonden.
b) Het bedrijf waar ik mijn Hardloopagenda 2012 had besteld heeft 2x een bedrag van mijn rekening afgehaald...!? De 2e keer kwamen er zelfs 2 euro herinneringskosten bij. Dit bedrijf ontving dus ook een zakelijke brief van mij. 31,90 euro voor 1 agenda is een beetje èrg veel!! Ik vond het zo fijn dat deze agenda ook een loop-logboek gedeelte heeft, waarin je kan bijhouden hoeveel je per dag hebt gelopen (per week dus, voor mij ;-) ).
c) ik dacht dat ik geen doorlopende reisverzekering meer had. Maar, die heb ik nog wel... want er is in december 33 euro voor deze verzekering van mijn rekening gehaald. Goed, dan weet ik dat ook. En dan vraag ik meteen een pasje en polisblad aan, zodat de administratie in de map 'verzekeringen' ook weer klopt.

Terwijl ik, een beetje geïrriteerd ('doordat bedrijven fouten maken zit ik hier mijn tijd te verdoen aan het schrijven van zakelijke brieven met uitleg over hun fout en te smeken of zij mijn geld weer willen terugstorten...!'), de brieven zat te schrijven... bedacht ik mij later iets positiefs:
als het goed is ben ik er 36,95 euro 'rijker' van geworden door mijn administratie bij te houden!

En nu... een ander gedeelte bijhouden: mijn huis. Even stofzuigen, en straks komt mijn tante koffiedrinken. Gezellig!

vrijdag 13 januari 2012

Terugval

Ooohhh... wat is het toch irritant... om zoveel te willen - sta te popelen om lekker bezig zijn met alle dingen die ik zó graag doe - en het niet te kunnen. Ik heb al een tijdje een CVS-terugval. Bij CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) wisselen goede en minder goede (of véél minder goede) periodes elkaar af. Tenminste, bij de meeste mensen met CVS en ook bij mij.
Het ging een hele tijd goed. Dat wil zeggen, ik kon een heleboel doen en wist mijn energie goed te verdelen. Natuurlijk ook wel mindere periodes, maar die duurden niet lang. Hooguit een paar weken.
Nu ben ik aan het kwakkelen sinds ongeveer oktober. Toen ging het een beetje op en af. En vanaf eind november/ begin december heb ik heel weinig energie. Af en toe een opleving, en dan juich ik al stilletjes.... Maar even later is het weer mis.
Maar - positief blijven denken! - het is nìet he-le-maal mis. Ik kan mijn werk redelijk goed doen. Ik hoef mij niet ziek te melden - wel zet ik af en toe overuren in of schuif ik met uren (natuurlijk in overleg... ik heb niet het soort werk dat ik mijn uren zelf kan bepalen). Vaak ben ik wel of dezelfde avond of de dag erna totalloss. Het is maar goed dat ik alleen woon, dan merken niet zoveel mensen dat en geeft het niets als ik om 20:15/ 20:30 uur in bed lig.

Maar af en toe ben ik het behoorlijk zat. Dan wil ik gewoon afspraken kunnen maken. Nu ben ik daar even heel voorzichtig in, want ik kan afspraken nauwelijks waar maken. Ik wil erg graag tegen een aantal vrienden zeggen: "oh... zullen we gezellig ergens wat drinken en bijkletsen?" of: "zal ik nu eindelijk jullie nieuwe huis komen bekijken en je inmiddels behoorlijk bolle buik?" of: "zal ik nu eindelijk jullie huis komen bekijken en jullie dochtertje die ik al ruim een half jaar niet heb gezien?" (okee, dat lag ook aan andere omstandigheden - ze woonden tot eind oktober in Engeland). Maar nee, al die leuke dingen die ik zo ontzettend graag zou willen doen... die moeten wachten. Wachten tot mijn lichaam weer herstelt is. En wanneer dat is...?

Gelukkig heb ik samen met mijn huisarts besloten om medicatie in te nemen, zodat de kwaliteit van slapen beter zal zijn. Veel mensen met CVS, waaronder ik, hebben last van slaapstoornissen. Heel gek klinkt dat, want je zou denken... als je moe bent kan je toch juist heel goed slapen?? Nee, dus.

Ik ben nu een boek aan het lezen, "Wolfstijd". Geschreven door een vrouw die lijdt aan CVS, en telkens komt haar vader tussendoor aan het woord. Haar vader vertelt dan het verhaal zoals hij dat heeft meegemaakt of beleeft. Haar vader is hoogleraar in Orthopedagogiek. Hij weet vanuit zijn vakgebied heel wat van ziektes, stoornissen en syndromen. Maar over CVS weet hij heel weinig, totdat hij ermee in aanraking komt door zijn dochter. Hij reageert op de klachten natuurlijk vanuit zijn vaderrol. Maar CVS-klachten komen nog steeds op veel mensen als 'vaag' over. Ook op hem, het duurt erg lang voordat hij enig idee heeft hoe het voor zijn dochter is.
Erg begrijpelijk, trouwens, dat de klachten op veel mensen vaag overkomen. Ikzelf vind het ook erg vaag zoals mijn lichaam reageert....! Soms snap ik echt niet hoe het de ene dag zó goed kan gaan, en de volgende dag helemaal mis is.
Ik vind het boek erg fijn om te lezen. Het geeft mij een gevoel van herkenning. Ik ben niet de enige met die vage klachten. Met zoveel dagen in de week het gevoel te hebben alsof je de Mount Everest net hebt bedwongen, terwijl je gewoon een rustig leven leidt...

Wat in mijn situatie waarschijnlijk het voor de 'buitenwereld' nog verwarrender maakt, is dat ik graag aan fietsen en hardlopen doe. Dat lijkt onbegrijpelijk. Helemaal als je informatie over CVS opzoekt. Maar mensen met CVS kunnen erg van elkaar verschillen. Vaak zeg ik ook: ga het niet googlen. Want dan kom je verhalen tegen over mensen die alleen maar in een donkere kamer kunnen liggen, dag in dat uit.
Gelukkig is dat bij mij niet het geval. Maar alsmaar rekening ermee houden, en je grenzen bewaken. En aan mijn werkgever nògmaals uitleggen dat ik toch echt niet een hele dag kan werken als ik een vergadering heb die avond. en aan vrienden of familie alwéér moeten zeggen dat je er graag bij bent maar 'nu niet' of 'nu kort' of 'alleen 's middags' of welke andere 'mitsen en maren' dan ook.

Toen ik in 2005 de diagnose CVS kreeg, heb ik erna mijzelf-met-CVS opnieuw moeten leren kennen. Wat werkt voor mij goed, wat niet? Wat is voor mij een goed basisniveau, qua activiteiten op een dag? Hoeveel slaap heb ik zo ongeveer nodig? Hoeveel kan ik aan qua werkuren? Wèlk werk past bij mij-met-CVS? Wat kan ik het beste eten? Welk soort eten moet ik laten staan? Hoeveel prikkels kan ik aan (geluiden, licht, etc.)? Waar krijg ik energie van? Wat kost mij (te)veel energie? Etc. Etc.
En op die manier kwam ik erachter dat fietsen, wandelen en hardlopen heel belangrijk voor mij is - om mij goed te voelen. Het is als een soort fysiotherapie. Wanneer ik op de bank blijf zitten of liggen (vanwege de vermoeidheid) gaat het alleen maar slechter. Als ik flink in beweging ben, dan ben ik ook wel moe... maar het is een ander soort vermoeidheid. Meestal kan ik erna beter slapen.
Natuurlijk blijft het wel zoeken naar een juiste balans. Ik ben heel vaak hardloopschema's begonnen (ik wilde toch graag een doel hebben, en vooruit komen), maar al in week 1 of 2 moest ik concluderen dat ik geen schema kan volgen.

Maar... dit alles gezegd hebbende.... Ik ben ontzettend blij met het leven dat ik nu leid!! Er zijn een heleboel 'mosterdzaadjes' in mijn leven waar ik ontzettend van geniet!

zondag 8 januari 2012

Water

Gisteren kreeg ik van het waterbedrijf een email, met de vraag of ik mijn watermeterstand wilde doorgeven. Leuk, kan ik meteen zien hoeveel ik afgelopen jaar heb verbruikt.... En dat was ietsje meer dan vorig jaar. Dit jaar namelijk: 34 m3. Vorig jaar was het 30 m3, maar het kan zijn dat ik het toen iets eerder doorgaf (waardoor het dit keer iets langer geleden is).
Ik ben wel weer kritischer gaan nadenken: hoe is mijn verbruik, en kan ik meer besparen? Ik vind het een uitdaging om precies genoeg te gebruiken - om op die manier te besparen, en ook het milieu te sparen.
Op de site van Low Impact Man kwam ik een mooie zin tegen (of eigenlijk toen ik doorgelinkt had):

"The earth provides enough for everyone's needs, not for everyone's greed, Mahatma Gandhi."

 Dat zet je aan het denken, he? Mij wel...
Natuurlijk is het heerlijk om een half uur onder de douche te staan, of elke dag een (bubbel-)bad te nemen. Maar denk er dan eens aan dat heel veel landen kampen met een groot watertekort. Mensen uit sommige landen moeten uren lopen om het water te halen.
Ik las net dat voor 1 kop koffie 35 liter water nodig is...! Voornamelijk dus voor de productie van de koffie.

Maar goed, terug naar mijn eigen waterverbruik (het directe verbruik)...
Hoe ga ik nu met het water om?
- ik probeer maximaal 5 minuten per dag te douchen (heb weleens overwogen om om de dag te douchen - maar ik vind het zo lekker om fris gedoucht de dag te beginnen... :-) Af en toe, tijdens een "pyjamadag" sla ik het douchen een dag over). Het lukt niet altijd hoor... binnen 5 minuten. Sta ik met mijn hoofd vol shampoo.... is de zandloper leeggelopen! ;-)
- het eerste douchewater vang ik op in een emmer, en gebruik ik voor spoelen van toilet (bij de "kleine boodschap").
- ik was 1x per dag af, zonder voorspoelen. Ik heb geen vaatwasser, en was dus met de hand in een teiltje. (soms was ik 2x per dag af, en soms ook een dag helemaal niet)
- ik denk dat ik zo'n 2 wassen per week in de wasmachine was. Ik zorg er altijd voor dat ik met een volle trommel was... zonde om een was te draaien voor een paar kledingstukken!
Door mijn werk lukt het niet echt om minder te wassen. Afgelopen week maakte een kindje (van 14 maanden dat ik op de arm had) aanstalten om haar neus in mijn col van mijn trui te snuiten...!! Ze ziet hoe anderen hun neus in een papieren doekje snuiten, en ze deed het heel goed na... alleen hoort dat dus niet in mijn trui!
- ik maak ongeveer eens per 2 weken schoon. De keuken wel vaker. Ik gebruik tijdens het schoonmaken 1 (of 2) emmertje met sop voor mijn hele appartement. De vloer dweil ik maar heel af en toe; vaker is gewoon niet nodig in een eenpersoonshuishouden (vind ik), waar ik ook nog heel vaak op sloffen/ sokken loop.
- Ik probeer precies zoveel water te koken als ik nodig heb. Het afgekoelde water (dat over is)  in de waterkoker giet ik in de gieter (voor planten).
- Voor toiletgebruik: ik gebruik heel vaak de "spoelstopknop". En bij de kleine boodschap dus water uit de emmer (het eerste douchewater dat opgevangen is).
- Ik heb planten die niet heel veel water nodig hebben. Mijn balkon staat immers zomers pal in de zon....

Zo, dit was even een blogstukje over besparen. Vind ik leuk om over na te denken, en natuurlijk in de praktijk te brengen.
Als jullie nog tips hebben... ? Lees ze graag!


donderdag 5 januari 2012

Gewoon een heel fijne gewone dag...

Ja, ik kan soms zó genieten van de gewone dagelijkse dingen.... Lekker slapen, en dan pas om half tien op mijn vrije dagje wakker worden. Rustigaan opstaan. Heerlijk ontbijtje: muesli met extra noten en melk erover, een bakje met stukjes fruit (banaan en kiwi) en een glas water, en kop koffie. Of pot koffie eigenlijk - meteen maar een pot gezet.
Erna even wat internetten. En aan de studie, terwijl buiten de regen tegen de ramen klettert en de wind om het huis raast.

Rond 14:30 uur kon ik 1 van mijn opdrachten inleveren. Meteen ook maar aan mijn manager gestuurd - het is nl. de bedoeling dat de visualisatie van een protocol uit het kwaliteitshandboek ook op de locatie waar ik werk gebruikt wordt. Mijn manager mailde niet lang erna terug, ze zou het gaan lezen en wellicht was het ook iets voor een avond rondom het onderwerp. Dan zou de visualisatie meteen gepresenteerd worden aan 3 teams, i.p.v. alleen mijn eigen teampje. Nou, dat zou mooi zijn!

Erna even op internet gekeken wanneer de volgende bui zou aankomen boven mijn woonomgeving... Mooi! Nog een uurtje zou het droog zijn, volgens de radarbeelden. Snel de hardloopkleding aangetrokken en een rondje hardgelopen. Meteen het aanmeldingsformulier voor de opleiding die ik in september wil starten op de bus gedaan.
Lekker hardgelopen! Alleen de bui kwam nèt iets eerder dan voorspelt. Dus toch behoorlijk nat... Dan is de warme douche achteraf extra verdiend.

En nu net heerlijk gegeten: spaghetti met stukjes zalm, en een salade (ijsbergsla, fêta, cherrytomaatjes, ei, olijven).

En van mijn werk kreeg ik een telefoontje: morgen komen er weinig kinderen en kan ik om 9:30 uur beginnen. Wat een luxe!
Doordat er weinig kinderen zijn, kunnen we ook meer tijd besteden aan administratie en gespreksvoorbereiding (observatieverslagen). En natuurlijk gewoon wat extra tijd voor de individuele kinderen... Zoals voor het babietje (6 maanden oud) dat sinds deze week hardop aan het schaterlachen is! Gisteren kwam ik even op de slaapkamer waar hij lag te slapen. Even kijken of hij nog lekker aan het slapen was... Hij legt altijd zijn knuffeltje precies op zijn gezicht. Dus die lag daar nu ook. Ik liep naar het raam om dat iets te sluiten want ik vond het wat te fris. Hoor ik ineens achter mij schaterlachen!! Hij keek mij met een grote grijns aan, en had zijn knuffeltje nu in zijn hand. Ik moest ook erg lachen, waardoor hij alleen maar nóg harder ging lachen...
Dit soort momenten, zijn de parels in mijn werk :-)

dinsdag 3 januari 2012

Besparen... of althans: probéren te besparen

Ja, probéren... want af en toe lukt het niet helemaal.
Wat de afgelopen weken wel heel goed gaat is: zuinig leven, en sparen. Ik probeer zo weinig mogelijk boodschappen te doen - zo weinig mogelijk naar de supermarkt, dat scheelt erg. Vandaag weer geweest, en door alle aanbiedingen had ik bijna 9 euro korting!! I.p.v. ongeveer 43 euro betaalde ik ongeveer 34 euro voor de boodschappen voor 1 week. Zelfs voor langer dan 1 week (zo'n 2 weken!), want er waren heel wat producten voor de warme maaltijd in de aanbieding. Ook heel veel producten die ik nóóit gebruik, dus die heb ik nu dan ook laten staan in het schap.

Het sparen gaat ook goed. De eindejaarsuitkering heb ik in 1x overgemaakt naar mijn spaarrekening. mijn nieuwe spaardoel is: studie. De studie waarmee ik in september wil beginnen kost zo'n 10.000 euro, dus ik ben nog wel even aan het sparen ;-). Maar... het gaat goed! Nu maar hopen dat er geen tegenvallers zullen zijn, de komende periode.
Het was wel behoorlijk moeilijk vond ik, om de knoop door te hakken en de eindejaarsuitkering in 1x naar de spaarrekening door te sluizen. Ik had in mijn hoofd het bedrag al uitgegeven aan: een mooie fijne goretex jas (waterdicht en duurzamer dan de jassen die ik de afgelopen periode heb gekocht... en die geen van allen echt goed de regen tegenhouden - en die ook geen handig klepje hebben boven de ogen, waardoor in flinke regen- of hagelbuien ik telkens bijna verblind word als het in mijn ogen komt), fiets/wandelschoenen-in-1, fijne waterdichte handschoenen die ook nog eens warm zijn....

Afgelopen oktober had ik een nieuwe laptop nodig, en even later merkte ik dat ik toch ook een printer nodig had (i.v.m. het vele printen voor de opleiding die ik nu doe, en die ik straks ga doen). Ik kocht een goedkope printer - maar deze had wel heel veel goede reviews.
Maar... toen de printer er eenmaal was, en ik al heel wat had geprint, kwam ik erachter dat de cartridges toch wel ontzettend duur zijn. Ik besloot naar een winkeltje te gaan waar ze cartridges hervullen. Dat is ook nog eens beter voor het milieu! :-) Alleen, van het type dat ik heb is het bij die winkel niet mogelijk om die weer te vullen. Wel hadden ze alternatieve cartridges - véél goedkoper dan de merk-cartridges. Ik kocht een set van deze.
Vandaag vulde ik de zwarte inkt bij. De oude, dure merkcartridge eruit, en de nieuwe en goedkope erin. Alleen.... ik bleef maar rare prints printen.... De inkt drukte niet goed af. De inktkop had ik al gereinigd, en nogmaals.... Ook had ik de laptop en printer gereset. Niets hielp. Ik belde het winkeltje op. Er werd mij vertelt dat het ook aan het merk printer kan liggen. Die goedkope printers hebben wel vaker kuren, zei de medewerker van de winkel. De printerkop raakt heel snel verstopt - je moet het telkens reinigen wat ook weer redelijk wat inkt kost. Hmmmm.... Is het in dit geval dan: goedkoop = duurkoop???

Nouja... ik heb in elk geval voor 2 weken eten in huis - volgende week hoef ik alleen nog wat brood, fruit en verse groente te kopen.
En wat ik bespaar, gaat dan hoogstwaarschijnlijk op aan printerinkt.... Ach.....