dinsdag 6 december 2011

Kwaliteit

Oh... wat is het toch ontzettend jammer dat er zo bezuinigd gaat worden op kinderopvang! Echt treurig dat wij in ons toch behoorlijk goed ontwikkelde land keuzes maken zoals de keuzes van de laatste periode (bezuinigen op o.a. kinderopvang, budget terugdringen voor natuurbeheer/bescherming, e.d.). Ik begrijp het gewoon niet.
Wat vinden wij nu werkelijk belangrijk in het leven?? Is dit echt dat we op de snelweg met 130 km p/uur kunnen racen? en dat we het liefst heel veel banen asfalt naast elkaar willen, zodat we met zoveel mogelijk mensen onze omgeving kunnen vervuilen?
En willen wij er echt naar terug dat in heel veel gezinnen maar 1 ouder werkt, en mochten beiden werken dat hun kinderen naar een soort 20e- eeuwse 'bewaarschooltjes' gaan?

Ik heb nu net een bijeenkomst gehad met het auditteam. Het team bestaat momenteel uit zo'n 12 auditoren. Komend jaar breiden we uit met ongeveer 12 auditoren, die allen ook de basistraining krijgen. Vervolgens komt er voor het hele auditteam ook een verdiepingstraining.
Tweemaal per jaar vind er de interne auditronde plaats. Medewerkers uit allerlei functies worden door auditoren geïnterviewd. Wij proberen er op die manier achter te komen of - heel in het kort gezegd - wij doen wat wij zeggen dat wij doen. In ons kwaliteitshandboek staan heel veel protocollen. En wij toetsen dan dus of het in de praktijk klopt, wat er op papier staat. En zoniet, waarom doen we dan niet wat er op papier staat.
Enorm interessant en leerzaam.
En vanochtend hebben we met het team de uitkomsten allemaal naast elkaar gelegd en het begin gemaakt voor het overall rapport. Waar vervolgens verbeterpunten uit gehaald en geformuleerd worden.

Maar als ik hiermee bezig ben, en erover nadenk. En als ik tijdens mijn opleiding bezig ben met verschillende onderwerpen.... Dan denk ik: dit gun je toch ieder kind - kwalitatief goede kinderopvang?? Waarom ouders opzadelen met een probleem, door kinderopvang veel duurder te maken? Want wat gaat er gebeuren...?
Ik heb het nu niet over de keuze van ouders om ervoor te zorgen dat 1 ouder op alle dagen thuis is bij de kinderen. Of de keuze dat beiden parttime werken en dat de werkuren zo op elkaar zijn afgestemd dat kinderopvang (van buitenaf) niet nodig is.

Ik denk dat de opvang voor kinderen versnipperd gaat worden - de ene dag past de ene opa of oma (of buurvrouw/man, of vriend/kennis) op, de volgende dag de ander, de dag erna gaan kinderen misschien een dag naar een kinderdagverblijf, en vervolgens is moeder of vader thuis, en de dag erna vader of moeder. Ik noem maar iets- een mogelijk scenario. Het líjkt ideaal.... want het opvang-probleem is immers opgelost... toch?? Maar, hoe is dit voor het kind? Wat betekent dit voor de doorgaande ontwikkelingslijn van het kind?
Wat is voor kinderen het allerbelangrijkst? Het allerbelangrijkst lijkt mij dat kinderen zich emotioneel en fysiek veilig voelen. Als kinderen bijna iedere dag van de week door een ander en misschien ook op een andere plek worden verzorgd en opgevoed.... dan voelt dit hoogstwaarschijnlijk niet meer als 'veilig' voor het kind. Het kind komt telkens in een andere situatie, en het is erg lastig om te zorgen voor enige voorspelbaarheid in de dagen van het kind.
Als een kind zich emotioneel en fysiek veilig voelt, heeft het ruimte om zich te ontwikkelen. Is het kind veel bezig met zich afvragen hoe de dag vandaag zal verlopen, hoe de regels bij deze persoon zijn, of die persoon ingrijpt als het kind iets doet wat eigenlijk niet mag... en waar de grenzen bij deze persoon zijn, etc. Dan is het kind véél minder bezig met bijv. opgaan in het spel, ontdekken en leren d.m.v. spel/spelen, rustig bijkomen van het spel/spelen, zich werkelijk kunnen ontspannen, etc. Bij sommige kinderen zie en merk ik dat heel veel van hun energie opgaat in het "zich veilig voelen". En m.n. bij kinderen die slechts 1 dag komen naar het kinderdagverblijf waar ik werk.

Ik gun kinderen, en ook hun ouders, een onbezorgde jeugd (en voor de ouders: een onbezorgde jeugd voor hun kinderen, en het zich gesteund voelen in hun opvoedingstaak).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten