Werk

Ik dacht: misschien is het weleens leuk om een ochtend op mijn werk te beschrijven.... Nu was vanochtend niet een ochtend zoals gewoonlijk, maar dat lees je verderop in dit blogstukje ;-)

Mijn ochtend begon natuurlijk thuis. Rond 5:45 uur gaat de wekker. Ik druk de wekker 1x op 'snooze', en om 5:55 uur is het toch echt tijd om op te staan. Ik zet even de ramen open, maak mijn ontbijt vast klaar en spring onder de douche. Eenmaal aangekleed ontbijt ik in ongeveer een kwartier. Ik wil tijdens het ontbijt wel even rustig zitten - ik vind het vreselijk om de dag gehaast te beginnen.
Erna m'n haar drogen en kammen, tandenpoetsen... en dit keer moest het regenpak aan.
Rond 6:45 uur ga ik naar de berging om mijn fiets te pakken. In ongeveer een half uurtje ben ik op mijn werk.
Mijn werkdag begon vandaag om 7:30 uur. Dat is het tijdstip waarop de kinderen gebracht kunnen worden - ik zorg er daarvoor altijd voor dat ik iets eerder ben.
Zo kon ik alvast de lichten aandoen, wat ramen even tegen elkaar openzetten om te luchten, een gezellig kerstmuziekje aanzetten, de lampjes in de kerstboom ook aan doen, het brood uit de vriezer halen, (evt. een fruithap voor babies maken, maar vandaag hadden we niet zulke kleine babies op de groep), en inlezen in het overdrachtschrift. Hierin staan evt. bijzonderheden, en gewoon de ditjes en datjes die wij als collega's aan elkaar schrijven. Het overdragen van informatie die van belang is voor het werk.

In het overdrachtschrift lees ik dat mijn collega ziek is. Omdat een andere collega geopereerd wordt, betekent dit dat ik vandaag met 2 invalkrachten werk. Nou, goed dat ik het weet, dan kan ik mij even voorbereiden. Een dag met 2 invalkrachten loopt toch anders dan een dag met alleen vaste pedagogisch medewerkers op de groep. Het betekent nu dat ik vooral de taken op een duidelijke manier zal moeten delegeren, zodat de invalkrachten goed weten wat ze kunnen doen en wat er verwacht wordt van hen.

Op het aanrecht zie ik kadootjes voor de pedagogisch medewerkers. De oudercommissie heeft ervoor gezorgd dat we allemaal een thee/koffiemok, theezakjes en fudge in mooi kadopapiertje krijgen. En de ouders van een kindje hebben een kerstkaartje met eraan snoepjes en kerststerren aan ons gegeven. Als dank voor de goede zorgen. Wat ontzettend attent toch!! Wat een lieve mensen!!

Vandaag duurde het even voordat het eerste kindje binnenkwam. Pas om 7:55 uur kwam de eerste. Ik verwelkom het kindje, en met de ouder heb ik dan een kort praatje over hoe het gaat. Of er misschien eventuele bijzonderheden zijn, of het kindje goed heeft geslapen, etc.
Kort erna kwam de ene invalkracht binnen. En meteen kwamen ook een broertje en zusje binnen, met hun vader. Even een praatje met hun vader, en even later zwaaien we met z'n 3en hun vader uit. Twee kinderen beginnen op dat moment hard heen en weer te rennen. Begrijpelijk, maar op onze groep is de regel dat er binnen niet gerend mag worden (i.v.m. veiligheid, maar ook vanwege de drukte op de groep). Dit mag buiten wel (maar het regent op dat tijdstip nog behoorlijk hard). Ik probeer iets anders te verzinnen met deze 2 kinderen. Ik: "willen jullie misschien kerstkaarten maken? Met plaksel en glitters?" Ja, dat vinden ze leuk! En ik help ze door de spullen op tafel te zetten en bij ze te zitten.
Vervolgens komen er nog een paar kinderen en hun ouders. En er vinden dus weer begroetingen en overdrachtsgesprekjes plaats. De meeste kinderen willen wel even zwaaien naar hun moeder of vader, dus ik zwaai met ze mee voor het raam. Een enkele keer is een ouder al zo druk bezig met het werk dat hij/zij vergeet te zwaaien. Even kloppen op het raam, en de ouder kijkt verschrikt op... ohja, even zwaaien nog! Maar af en toe is het kind (of ik) ook even afgeleid door wat er binnen gebeurd en staat een ouder druk te zwaaien terwijl wij niet opletten...haha.
Rond 9:15 uur zijn 13 van de 16 kinderen gebracht. Twee zusjes en 1 jongetje verwachten we nog. En waar is toch de andere invalkracht??
De teamcoördinator komt ook heel even langs. Want ze wil graag nog afscheid nemen van een meisje dat haar laatste dag bij ons heeft.
De teamcoördinator belt even met het uitzendbureau.... En er blijkt een verkeerd begintijdstip doorgegeven te zijn, aan de invalkracht.
Onze stagiaire komt ondertussen ook binnen.
We hebben samen met de kinderen de groep opgeruimd, en we gaan aan tafel.

We zingen een paar kerstliedjes. Ik begin met "Oh dennenboom" te zingen. Heel veel kinderen kennen het liedje inmiddels. "Kling klokje" gaat iets minder vloeiend.... Als ik vervolgens vraag of iemand nog een kerstliedje kent, begint 1 meisje "Jingle Bells" te zingen. Knap hoor, een engels liedje!
We drinken wat dixap en eten een plak ontbijtkoek.
De 3 laatste kinderen komen ook binnen. De 2 zusjes met hun ouders. Het oudste meisje heeft nl. haar allerlaatste dag bij ons.... Een speciaal moment!
Als de kinderen klaar zijn met drinken en eten, zorg ik ervoor dat de invalkrachten en stagiaire de kinderen kunnen helpen met monden/handen schoonmaken en even naar de w.c. gaan (de oudsten). Ondertussen praat ik even met de ouders en het meisje dat voor het laatst is. Ze heeft een prachtige traktatie mee, en die bewonderen we samen. Wat leuk toch, hoeveel werk er in gestoken wordt om de andere kinderen nog iets leuks te geven op zo'n laatste dag!

Even later zorg ik ervoor dat de invalkrachten de kinderen helpen met jassen aan doen en laarzen aan. Dan kunnen ze even naar buiten. Ondertussen ruim ik het e.e.a. op, en bereid een knutselactiviteitje voor.
De stagiaire vertelt dat ze een activiteit wil doen- waarbij ze de kinderen wil laten verven met de voeten. Ik vertel haar dat ik het een leuk idee vind, maar dat we vandaag even goed moeten kijken naar de behoeften van de kinderen. Voor de kinderen is het ook een best drukke dag (weinig vaste 'juffen' op de groep, wennen aan nieuwe gezichten) en drukke periode (vlak voor kerst, en net de sintperiode achter de rug... en veel kinderen zijn net jarig geweest). Het kan best zijn dat de kinderen meer behoefte hebben aan vrij spelen, of een verhaaltje, of rustig aan tafel puzzelen, o.i.d. De stagiaire zegt dat ze dit begrijpt. Ze vraagt of ze even op de computer aan haar school kan werken. Ja, dat kan - de invalkrachten zijn inmiddels met de kinderen buiten.

Ik breng het jongste kindje naar bed.
En even later zie ik dat een paar kinderen het buiten niet naar hun zin hebben. Ze willen liever binnen spelen.
Binnen gaan we verder met kerstkaarten maken. Ik heb het iets uitgebreid en behalve glitters ook wat kerstboompjes geknipt. Die kunnen de kinderen ook plakken. En ze kunnen er nog bij tekenen of 'schrijven'.
Ik film de activiteit ondertussen - ieder jaar brengen wij een d.v.d. uit, met allerlei leuke en alledaagse momenten van de groep. De d.v.d. zetten we ook weleens op in de groep, en de kinderen vinden het heel erg leuk om zichzelf terug te zien. En het werkt ook goed om herinneringen op te halen. "Weet je nog toen we naar de dierentuin gingen?" vragen we dan, en dan laten we ze het stukje over het dierentuin-uitje zien.

Even later ruimen we alles weer op. De kinderen gaan vrij spelen. In de poppenhoek worden heel wat poppen voorzien van een luiertje, en de kinderen zijn druk bezig met de billen van de pop goed schoon te maken. Ze hebben aan mij een doekje gevraagd, en mochten ieder 1 vochtig doekje.
Ondertussen komt de rest van de groep binnen.
Iedereen is behoorlijk nat van de regen - dus: natte kleding uit, en droge warme kleding aan. Ik help met iedereen te verschonen en verkleden.
Rond 11:15 uur is iedereen weer droog, en aangekleed. En we ruimen de groepsruimte op en gaan aan tafel. De oudsten hebben hiervoor nog even geplast op de w.c. De handen van de kinderen worden schoongemaakt - de meesten kunnen dit al goed zelf.
Ik geef even aan, aan de invalkrachten, welke kinderen allergisch zijn voor bepaalde voedingsmiddelen.
En de boterhammen worden gesmeerd. Regelmatig smeren de oudste kinderen zelf hun brood. Dit keer doen wij het.
Een moment later is het heel stil - iedereen zit heerlijk te smullen. Ik zit naast een jongetje van anderhalf, en hij legt steeds zijn voetjes tegen mijn been. Ik kijk naar hem, en bedenk me hoe zelfstandig hij al is.... Ik zie hem zelf zijn beker pakken wanneer hij dorst heeft. En als hij nog meer wil eten laat hij dit weten. Hij kan ook prima zelf kiezen. En wanneer hij een tijdje naar de appelstrooppot kijkt zegt hij langzaam: "ap-pel". Knappe jongen toch!

Ondertussen schrijf ik even op de dagregistratielijst waar de kinderen zometeen gaan slapen. We hebben twee slaapkamers, en sommige combinaties (kinderen) slapen beter samen dan andere. De ene slaapkamer is een stuk kleiner, en daar slapen de kinderen die meer moeite hebben met geluiden van de andere kinderen.
Na de maaltijd verdelen we weer de taken. Met z'n 3en helpen we de kinderen uitkleden en naar bed brengen. Er blijven ook een paar kinderen op - kinderen waarvan ouders hebben aangegeven dat de kinderen niet meer overdag slapen.
Als alle kinderen in bed liggen, pak ik een deel van de overdrachtsboekjes van de kinderen en ga ik op de slaapkamer zitten schrijven. Het zijn er vandaag best veel! Ik schrijf in 7 boekjes hoe het die dag met die kinderen is gegaan. Leuke anekdotes, en wat we hebben gedaan...en evt. bijzonderheden. Naast deze schriftelijke overdracht vind er ook altijd een mondelinge overdracht plaats. In de overdrachtsboekjes plakken we ook vaak foto's van de kinderen. We hebben een digitale camera en maken vaak foto's tijdens activiteiten. Een foto zegt vaak zoveel meer als dat een geschreven stukje zegt....

Inmiddels is mijn collega al binnengekomen. Ik werk vandaag een halve dag, en zij werkt de middag. Ik vertel haar hoe de ochtend is verlopen, en evt. bijzonderheden vertel ik ook.
Erna zeg ik iedereen gedag. En terwijl ik mijn spullen wil pakken bedenk ik me. Het meisje dat voor het laatst is wil ik nog even een heel grote knuffel geven! Bijna vergeten....!
Ik loop terug en vraag haar of ik haar een knuffel mag geven? Ze glundert, en we knuffelen elkaar. "Veel plezier op school!" De andere kinderen willen ook een knuffel. Dus één voor één krijgen ze een knuffel. "Tot morgen!" zeg ik tegen de meesten.

En even later fiets ik naar huis. Gelukkig regent het nu op de terugweg bijna niet meer.