De supermarkt waar ik mijn boodschappen doe heeft deze weken een grote actie met erg veel aanbiedingen.
Alsof wij dieren zijn die de winter moeten zien door te komen, bevoorraden wij onze holen.... eh.... huizen!
En van die aanbiedingen maak ik flink gebruik.
Eerst kijk ik op internet naar de aanbiedingen, en bedenk wat ik ervan zou kunnen gebruiken. Dit schrijf ik op, en voeg het toe aan m'n boodschappenlijstje.
Alleen, nu heb ik met mezelf afgesproken, aan het begin van deze maand, om me aan een weekbudget te houden. En, om eerlijk te zijn, dat lukt niet echt.....
Normaalgesproken doe ik boodschappen voor rond de 30 euro, 1x per week.
Nu wilde ik het deze maand wat strakker aanpakken. Ik had envelopjes gepakt, en per week het geld voor "voeding" verdeelt. De eerste week had ik al 11 euro teveel uitgegeven. Ik dacht: "dan neem ik dat terug uit het andere envelopje, voor de week erna". Maar, toen zat daar dus behoorlijk weinig nog in. De week erna werd het erg lastig om voor die week rond te komen. Dus pakte ik geld uit het envelopje voor de week dààrna. Je begrijpt het, vroeg of laat kom je dan toch echt tekort.
Ook al werkte dit niet helemaal. Toch maakt het me veel bewuster van wat ik uitgeef en wanneer.
Het uitgeven van geld gebeurt soms bijna automatisch. Zo makkelijk als dat is met de pinpas. Hup! Pas erdoor! Code intoetsen, en weg is het bedrag!
Eigenlijk valt er veel te leren van de generatie die tijdens of vlak na de tweede wereldoorlog is geboren. Of de generatie die toen volwassen was. Mijn grootouders bijvoorbeeld. Die tijd was "ook" een crisistijd. Als je de zgn. crisistijd van nu vergelijkt met die van toen, schaam ik me eigenlijk ervoor dat we deze tijd "crisistijd" noemen. Okee, we moeten wel allemaal de broekriem iets aansnoeren.... Maar ik heb nu niet het idee dat de meerderheid van de bevolking leeft van enkel aardappels, om maar iets te noemen. Ook gaan we nog massaal op vakantie, en als we dat niet doen dan blijven we thuis en gaan naar pretparken, hotels, restaurants, etc.
Voor velen zal het denk ik toch al echt crisis zijn. Maar een verborgen crisis. Door alle pinpassen en creditcards, door de vele mogelijkheden om te lenen of rood te staan, is het niet duidelijk hoe zorgwekkend de situatie is.
Ik vroeg mij af hoe onze opa's en oma's dat deden: omgaan met geld. Ik denk dat het inkomen meteen verdeelt werd over de verschillende uitgavenposten. Met envelopjes o.i.d.
Vandaar dat ik ook mijn eigen inkomen deels ging verdelen over envelopjes. Het lijkt me erg handig, àls ik me eraan hou ;-)
Wow, 30 euro per week, dat is volgens mij niet veel! Wij hebben zojuist de A*** prijsvechter weer gesponsored voor 100 euro maar ik hoop daar de komende 2 wekend dan ook niet meer te komen! En ja, als ik eerlijk benzijn de luxe dingen toch het duurst: wijn, bier en kaas (en een fles pastis omdat we allebei al een week zwaar verkouden zijn, het nu wel herfst lijkt en we dus heeeeeel zielig zijn) Maar daar bij gerekend dat we een grote moestuin hebben en eigen vlees in de vriezer.
BeantwoordenVerwijderenEen vriezer is haast wel noodzakelijk om lekker te kunnen consuminderen: zo kan je op de juiste tijdstippen lekkere dingen maken waar je jezelf dan later weer mee kan verwennen (in de zomer kersen koken zodat je in de winter iets lekkers door de yoghurt hebt, een grote pan soep maken zodat je snel een gezond en lekker tussendoortje hebt)
En voor de rest consuminder ik ook door inderdaad wat meer "als opa en oma" te leven: zelf met cacao chocoladevla maken bijv. Erg lekker, erg goedkoop en toch een vorm van luxe want zeg nou zelf: consuminderen moet niet inhouden dat je alleen maar op een droge boterham knaagt...........
(en voor het echte verwennen heb ik de paprijst herontdekt; lekker met veel suiker......... mjammie!)