Meezinger

Het was even stil op het blogje...
Ik was even druk met werken, en toch ook weer slapen (is het de herfst, die zo moe maakt??). En ook sporten, niksen, wat dingetjes voorbereiden. En naar de bieb - o.a. voor het boek "No Impact Man" van Colin Beavan. Ik zag de titel op een aantal blogs, en werd nieuwsgierig naar dit boek.

Vanmiddag toen we met alle kindjes aan tafel zaten, gingen we liedjes zingen. Dat doen we heel vaak. Veel kinderen hebben dezelfde verzoeknummers. M.n. "Olifantje in het bos" en "De Krokodil" wordt vaak aangevraagd. Maar ik word er soms een beetje gek van, alsmaar hetzelfde liedje te zingen. Ik ben me er wel bewust van dat jonge kinderen nu eenmaal houden van herhaling. En dat dit ook heel goed is voor de ontwikkeling/het leren. Maar ik probeer toch vaak een klein beetje variatie te brengen in de liedjes.
Vóór het fruit eten zongen we (nouja, ik...):
"Diedel diedel duit,
Eet meer fruit,
Appels en peren,
Bananen en druiven,
Kiwi en meloen,
Ja dat moet je doen!

De plantjes krijgen water
De vissen krijgen voer,
De kinderen krijgen fruit,
Want dan worden ze sterk en stoer!"

Geweldig lied, niet?? ;-)
De groep van vandaag, een vrij jonge groep (veel 1 jarigen, maar een paar "ouderen"), kende het liedje nog niet zo goed.
Vrijwel niemand zong mee. Maar... F (bijna 3 jaar) zong wel mee hoor! Weliswaar onverstaanbaar, maar toch. Ik moest mijn lachen inhouden toen ik naar hem keek. Hij keek heel serieus, en "zong" uit volle borst een aaneenschakeling van tonen. Maar niet echt woorden. Het was meer een: "duuuhieieiehoeoeoeoe.... deeehoooohieieie..... daaahhhuiuiui". Af en toe keek hij me even aan, of hij het nog wel goed meezong denk ik. Ik knikte dan even bevestigend - zodat hij vooral niet ging stoppen en we toch vrolijk samen verder zongen.