vrijdag 10 februari 2012

Kleine mensjes

Soms zijn de werkdagen op mijn groep (kinderopvang) echt héérlijk.... dan ben ik zo blij dat dit mijn werk is. Maar er zíjn ook dagen.... tjongejonge. Dan verlang ik voor eventjes naar een kantoorbaan, waarbij je even een momentje rustig uit het raam kan kijken of even achterover leunen.

Het was vandaag zo'n hectische dag. Een dag vol 'brandjes blussen', 'dweilen met de kraan open' en een heleboel 'korte lontjes' om mij heen. Ik kreeg er zelf ook een 'kort lontje' van (dan merk ik dat ik steeds meer ga mopperen, en ervan baal dat de sfeer zo lastig is om te buigen).
Er waren veel 1- en 2-jarigen, die er vooral een sport van maakten speelgoedbakken om te kieperen. En dan ook nog zo snel mogelijk, en de inhoud zoveel mogelijk door het lokaal verspreiden. De duploblokjes lagen werkelijk òveral. En... wat daarbij natuurlijk ook hoort: alle verschillende speelgoedjes zoveel mogelijk door elkaar husselen (de boerderijdieren, duploblokjes, poppenhuispoppetjes en autootjes allemaal door elkaar en overal).

Maar opruimen? Ho maar! Op sommige dagen helpen zelfs de heel jonge kinderen mee, en hebben ze er ook lol in om speelgoed in de bak te doen. We zingen er dan opruimliedjes bij, en het is dan al snel weer netjes. Maar.... niet op deze vrijdag hoor! Op het moment dat ik het opruimliedje inzette, werd iedereen spontaan oost-indisch doof. Onverstoorbaar ging iedereen verder met waar ze mee bezig waren. (en bij sommigen leek het doel domweg 'rommel maken & gooien') Zelfs het oudste meisje in de groep reageerde tegendraads. Ze deed gezellig mee (ja, heel sociaal is ze hoor! ;-) ) en zorgde ook voor een enorme zooi. Maar de rommel die zij en haar vriendinnetje maakten, moesten ze van mij toch ècht opruimen. Ik begon met opruimen, en moedigde hen ondertussen aan mij te helpen. Vrolijk het opruimliedje zingend... Erna strenger toesprekend. Maar het oudste meisje weigerde. Toen was de maat vol. Ze moest van mij even op de bank zitten. Het ene meisje ruimde een deel verder op. En de rest mocht het oudste meisje doen. Gelukkig deed ze dat nu wel.

Ondertussen heeft een 2 jarige (meisje) ruzie met een 1,5jarige (jongen). Ze zijn aan elkaar gewaagd. En hun 'relatie' is een soort haat/liefde- verhouding. Regelmatig horen wij een gil of een schreeuw. En dan bleek dat het meisje haar grens aangaf aan het jongetje. Ze zegt dan soms ook: "stop...op!" ("stop hou op" - wat wij de kinderen leren te zeggen om hun grens aan te geven... dit i.p.v. een duw of een klap geven, wat vaak gebeurt als zij het lastig vinden met woorden het probleem op te lossen). Het jongetje duwt zeer regelmatig, wat natuurlijk erg vervelend is. Het meisje raakt dan weer geïrriteerd maar duwt ook terug.

En dan... ben ik in een soort workshop 'geduldig zijn' belandt. Go with the flow.... Het is nu eenmaal zo.... Het zal wel met de vrijdag te maken hebben - eind van de week.
Aan het einde van de middag (met rugpijn van het vele bukken, om ervoor te zorgen dat toch weer alles opgeruimd is.. en we tussendoor ook niet onze nek breken over het speelgoed) probeerde ik te bedenken hoe deze situatie te veranderen is. En wàt er nu werkelijk gebeurt. Ik keek eens goed naar de kinderen, en merkte dat ze nauwelijks tot echt spel kwamen. Zoals ik 'brandjes bluste', liepen zij van de ene plek naar de andere om een 'brandje te stichten'. Er bleek ook wel enorm veel speelgoed te zijn. Ik besloot de hoeveelheid te verminderen door een heel aantal bakken weg te zetten (ook leuk, dan is het weer als 'nieuw' voor de kinderen als het weer tevoorschijn komt). En bovendien de bakken die er nog stonden wat leger te maken. Want... als bijv. een peuter met autootjes gaat spelen, dan gaat het vaak beter als het uit 4 of 5 autootjes kan kiezen dan uit 30. Teveel van alles zorgt vaak voor onrust. (net als bijv. de keuze uit broodbeleg. Een 1 of 2jarige kan al kiezen tussen 2 keuzes. Maar zijn dit 6 keuzes.... dat is voor zo'n jong kind heel moeilijk).
En verder probeerde ik de klautermogelijkheden te verminderen. Eén 1,5jarig jongetje probeert nu namelijk zo hoog mogelijk te klimmen, en dit gebeurt zó ontzettend vlug... dat het gevaarlijke situaties oplevert. Dus ik probeerde even door zijn ogen naar de ruimte te kijken. En tja... dan zie je best veel klautermogelijkheden ;-). Een bankje verschoven, zodat hij in elk geval niet meer via het bankje omhoog klimt.

Pfff.... wat een dag. Keer op keer de vloer bezaaid, kleine mensjes die voortdurend grenzen aan het testen zijn.....

Ik was blij toen de laatste kinderen werden opgehaald, dan kon ik ook lekker naar huis en uitrusten.... En toen gebeurde er nog iets vertederends... Eén meisje wilde bij mij blijven, en niet meer naar huis met haar pappa. En een broertje en zusje wilden nog graag een knuffel geven. En we hebben elkaar nog even een dikke knuffel gegeven.

1 opmerking:

  1. Heel herkenbaar ;)
    Ik help soms ook in een kinderkribbe...en de maandagen en vrijdagen zijn topdagen! maandag
    vooral na het weekend zijn de kinderen moe en ook
    een ietsiepietsie verwend ;)
    vrijdag zijn ze inderdaad meestal erg moe..
    Ik word soms helemaal huppeldepup van het lawaai..
    wat een decibels dat die lieverdjes kunnen produceren!
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen