Supermens

Kennen jullie Superoma nog? Een kinderprogramma op tv, ergens midden/ eind jaren '80.

Ineens denk ik eraan... Hoewel het maar een klein beetje te maken heeft met waaróm ik daaraan denk.
Ik dacht vandaag weer eens dat ìk een Supermens ben. En dat denk ik geloof ik erg vaak (een waanidee ;-) ).
Op dagen dat ik vrij ben, maak ik vaak een planning met dingen die ik wil ('moet'??) doen. Dus boodschappen doen, stofzuigen, huiswerk maken, hardlopen, dat soort dingen.
Vandaag had ik ook weer een lijstje gemaakt. En hoe komt het toch, dat mijn lijstjes zelden realistisch zijn? O, zo vaak staat er gewoon véél te veel op. Ook al doe ik mijn best om reëel te blijven.

Vanochtend na uitslapen (jaja... een luxe ;-) ) en ontbijt ging ik maar eens aan het werk. Een pot koffie erbij. En dan... het begin zoeken. Er zijn zoveel opdrachten, dat ik soms niet weet waar te beginnen. Eigenlijk denk ik dat dit ook al een soort test is voor de opleiding. Dat er wordt getest of je ertegen kunt dat je zo ongeveer bekogeld wordt met opdrachten. In elk geval wordt er met deze tactiek gekeken of je kunt plannen.

Toen ik het begin niet meteen vond, ben ik een planning voor vandaag gaan maken.
Eerst in een uur een verslag met foto's maken voor een opdracht. Erna het onderzoek over kinderparticipatie (en de participatiegraad binnen de locatie) uitwerken. En vervolgens een opdracht "observatie van de groep" uitwerken. Ik zou dus nog wel even bezig zijn... Ondertussen een wasje draaien, en een aantal andere opdrachten uitprinten.
En om 15 uur wilde ik graag klaar zijn zodat ik nog even kon hardlopen.
Maar.. al snel was het eerste uur voorbij, en die eerste opdracht nog niet klaar!
Ik probeerde niet in de stress te schieten en rustigaan verder te werken. Het zou al mooi zijn als ik afkreeg... tja, dat wat ik af zou krijgen. Iedere opdracht die klaar is, is er weer één.

De tweede opdracht, die ik graag in een uur wilde doen, daar heb ik bijna 4 uur over gedaan! Was dat nodig? Ik weet het niet... Ik zat in een 'flow'. En het kostte ook gewoon meer tijd dan dat ik had ingeschat. Ik was even vergeten dat een heleboel gegevens één voor één invoeren ook een heleboel tijd kost.
Dus de opdracht "observatie van de groep" zal moeten wachten. En het hardlopen - daar is nog weinig puf voor. Dat komt wel weer.
Ik ben wel blij met het resultaat van die grote opdracht. Het is een mooie afronding van het onderzoekje.

En een belangrijk inzicht van vandaag: een Supermens ben ik kennelijk niet. Maar wie is dat wel? Ik ben allang blij dat ik een Goed-Genoeg-Mens ben. En nu daar zelf ook in geloven ;-).
Niet kijken naar wat mij vandaag niet gelukt is... maar naar wat wel gelukt is.