Er zijn soms dagen... dat ik het gevoel heb alsof mijn glas halfleeg is. (zoals het gezegde luidt - je weet wel, die over het halfvolle/halflege glas) Gelukkig heb ik heel vaak het gevoel alsof mijn glas halfvol is. En soms denk ik ook: het glas is vòl!
Zoals op een dag als vandaag. Ik ben gelukkig met hoe ik nu leef, wat er tot nog toe op mijn pad gekomen is, en dat er van die mooie stralende dagen zijn als vandaag... met volop zon en "lente in de lucht". Het lijkt dan ook alsof àlles mooier en fijner is. Vanochtend na de hardlooptraining stonden we bij de cooling down vlakbij een nogal droevig steegje dat naar bier stonk en misschien waren er ook wel andere geurtjes te ruiken (waar ik liever niet aan denk, wàt voor geurtjes dat zouden zijn). Toen ik voorover gebogen hing, dus met mijn hoofd naar beneden, keek ik het steegje in. Ik zag het dus op z'n kop. Het viel me op dat de lucht heel mooi blauw was, boven (of, voor mij op dat moment: onder) de uithangborden. Ineens leek het er heel vriendelijk, bijna Zuid-Europees. Met een beetje fantasie, en je neus dicht, zou het er bijna idyllisch zijn... Nouja, bìjna dan ;-)
Als ik dan denk aan alle leuke dingen in mijn leven, zoals bijvoorbeeld: mijn leuke baan met schatten van collega's en heel lieve kinderen (en ouders - regelmatig krijgen we waardering van de ouders voor het werk dat we doen), het feit dat mijn werkgever mij de mogelijkheid heeft geboden om verder te leren, de opleiding die ik nu met veel plezier volg en waar ik ook weer leuke nieuwe mensen heb leren kennen, mijn fijne huisje waar ik telkens weer heel graag naar terugkom als ik weggeweest ben, lieve vrienden en familie om me heen, hardlopen/fietsen/wandelen waar ik erg van kan genieten, etc. etc.
Maar... en misschien is het wel "mens-eigen" er zijn ook echt wel "baaldagen". Dan focus ik me vooral op de dingen die even niet zo lekker lopen. Ik vind het dan een kunst, en die kunst heb ik soms nog niet helemaal in de vingers, om diep vanbinnen te voelen en te weten: dit moment en dit gevoel gaat ook weer voorbij. Gelukkig leer ik mezelf steeds beter kennen. En weet ik meestal, dat een halfleeg glas ook weer vol kan lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten