Laatste dag

Een blogstukje over M.
M. is een jongetje in mijn groep, en hij wordt komend weekend 4 jaar. Vandaag had hij zijn laatste dag bij ons.
M. kwam bij ons in de groep toen hij 3 maanden oud was. Een lieve baby, maar met temperament...! M. had bij vlagen een behoorlijk pittig karakter. Ik weet nog dat hij ingebakerd sliep, in zo'n handige doek met klittenband. Zonder die doek kwam hij niet in slaap, hij was dan veel te onrustig.

Hij was altijd al een heel sociaal jongetje. Hij keek al snel veel om zich heen naar alle kinderen. De oudere kinderen kwamen hem dan kusjes en knuffels brengen, die hij dankbaar in ontvangst nam ;-)
In een groep in de kinderopvang is altijd van alles te zien - hij genoot wel van een omgeving die absoluut niet saai is.

Na verloop van tijd groeiden hij en J. (meisje dat 2 dagen jonger is dan M., en ook sinds ze 3 maanden oud is bij ons op de groep aanwezig is) steeds meer naar elkaar toe. De laatste tijd zijn de twee echt onafscheidelijk. Op de dag dat ze beiden aanwezig zijn, is het echt een tweetal als Jut&Jul, Suske&Wiske, Ot&Sien of... nouja, zo dus ongeveer.

Zoals ik al schreef had M. een behoorlijk pittig temperament. Hij kon soms enorm driftig zijn. Zelfs zo erg dat hij tijdens het eten soms moest overgeven. Dan wilde hij niet zijn korsten eten. En de regel is: eerst de hele boterham op, dan pas de volgende. Daar werd hij boos om. En hopla... even later gaf hij alles over.
Gelukkig, zoals bij alle kinderen het geval is, verloopt de ontwikkeling in fases. En dit hoorde kennelijk bij een fase, en het verdween gelukkig ook weer.
Het scheelde ook wel heel erg, dat M.'s taalontwikkeling natuurlijk niet stil stond. En hij kon zich dan ook steeds beter uitdrukken in taal. Op die manier kon hij ook duidelijk maken aan ons wat er aan de hand was. Dat hielp niet zo in het geval van de broodkorsten. Maar in andere gevallen waarbij hij boos werd (of verdrietig).

Vandaag was M. dus voor het laatst bij ons.... Al wekenlang is hij er in zijn hoofd mee bezig. En op een gegeven moment kwamen Sint&Piet er ook nog bij, in zijn hoofd... Dus er gebeurde veel in dat hoofd! Al ongeveer 2 weken speelt hij het aller-aller-liefste "Coole Piet Diego" (kennelijk 1 van de tv- Zwarte Pieten). Hij kan het echt de hele dag door spelen. Toen Sint&Piet nog niet in het land waren, begrepen sommige kinderen niet helemaal wat hij wilde spelen. Eén jongetje antwoordde eens: "Pieten?? O, je bedoelt pilóten!"

Kortom, voor M. een heel spannende tijd nu. En dan vandaag de laatste dag. Door zijn mamma werd hij gebracht, met een mooie traktatie (piratengezichtjes van eierkoek, dropveter, mandarijntje, en de hoofddoek van de piraat was een servetje).
En toen we zijn verjaardag/ afscheid gingen vieren, en hij de verjaardagsmuts op kreeg, toen kwamen de tranen. Groot verdriet.... Het werd die stoere M. even allemaal teveel. Bij mijn collega op schoot heeft hij geluisterd naar de verjaarsliedjes. En de kaarsjes op onze 'neptaart' (van karton, waar waxinelichtjes bovenop kunnen) uitgeblazen.

Afscheid nemen is niet fijn. Ik vind het ook niet fijn. Het hoort er nu eenmaal bij....
Ik ga hem missen, die lieve, stoere M.
Gelukkig hebben zijn moeder en hijzelf ons beloofd dat ze gauw nog eens langskomen. Even op bezoek, en vertellen hoe het gaat op school.