vrijdag 25 maart 2011

Zandbak

Even weer een klein verhaaltje over mijn werk.
Vanmiddag, nadat een paar kinderen na het slaapje weer wakker waren en wat hadden gegeten en gedronken, ging ik met 5 kinderen naar buiten. De rest sliep en nog een paar bleven even binnen bij een collega. De kinderen die met mij buiten waren, dat waren voornamelijk dreumesen. En 1 "bijna-dreumes"; T, een jongetje van 10 maanden oud. Ik hielp T. de zandbak in, gaf hem wat speeltjes (bakje, garde, maatbeker etc.) en toen moest ik even naar de schuur lopen, want de anderen wilden spullen uit de schuur. Ook al had ik het T. laten weten... T. zette het op een brullen. Alsof hij wilde zeggen: "maar dàt was niet de bedoeling!?! Mij hier neer zetten en dan weglopen....??" T. is volop in de fase van scheidingsangst. Het liefst klampt hij zich vast aan je benen, zodat hij fijn bij je mag blijven.
Toen ik weer terug was bij de zandbak, en naast hem ging zitten op de rand van de zandbak, kwam hij snel naar me toe gekropen. Hij liet mij weten dat hij opgetild wilde worden. En hield me héél stevig vast. Na een heel stevige knuffel en even wat grapjes en lachjes over en weer ging ik met hem met het zand spelen. Eerst terwijl T. nog op schoot zat. Even later liet ik hem weten dat ik hem van mijn schoot zou tillen, maar dat ik bij hem bleef. Het was goed...
Omdat we nu in de groep bezig zijn met het thema "Muziek & Beweging" bedacht ik dat het leuk zou zijn muziek met hem te maken. T. had een garde en maatbeker in zijn handen (ja, dat is bij ons òòk zandbak/buiten-speelgoed... en erg leuk ook!! :-) ), en ik eenzelfde metalen garde en een plastic bakje. Ik sloeg 2 keer met de garde op het bakje. T. keek, en deed mij na. En als T. het initiatief nam, deed ik hem na. Dit ging een tijdje zo door. Telkens wachtte T. ook echt even, en keek naar mij. Als ik hem nadeed glunderde hij. Een mooi soort van communicatie. Ik probeerde er variatie in te brengen; bijvoorbeeld met de garde op een metalen pannendeksel. Ja, T. keek op en leek verrast te zijn door het (nieuwe) geluid. Maar hij bleef "zijn" garde en maatbeker vasthouden. En bleef met de garde op de maatbeker slaan. Langzaamaan schoof ik wat naar achteren. Er kwamen meer kinderen in de zandbak - ook "muziek" maken. T. vond het prima, hij amuseerde zich. Dat ik niet meer vlak bij hem zat maakte hem niets uit. Even later was ik zelfs helemààl niet meer in de zandbak aanwezig, maar was ik vlakbij aan het voetballen met 2 kinderen. En ik was heel trots op T. (dat hij zich ook op zijn gemak voelde terwijl ik - of een andere vertrouwde opvoeder  - niet heel dichtbij hem was)! En T. misschien ook wel op zichzelf....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten