Tegenstrijdig....

De oplettende lezer is het misschien opgevallen... Mijzelf viel het de afgelopen weken erg op. Er is iets tegenstrijdigs aan de hand: sommige blogstukjes die ik schrijf gaan over CVS-terugvallen, en andere gaan bijvoorbeeld over een fietstocht van bijna 1000km. Ik kan mij goed voorstellen dat dit fronsende wenkbrauwen oplevert. Hoe kan dit?
Een vriend heeft mij laatst een heleboel vragen gesteld, want hij snapte het zelf niet... Hoe kan je nu op sommige dagen nauwelijks uit je bed komen en je heel miserabel voelen, en je kan op andere dagen wel een inspannende fietstocht volbrengen? Hij geloofde niet dat ik last zou hebben van het chronisch vermoeidheidssyndroom, maar er zou iets anders aan de hand zijn en het moest volgens hem eens heel goed uitgezocht worden. Tja.... ik zit er zelf eigenlijk niet echt op te wachten om mijn energie te verspillen aan het ene onderzoek na het andere, aan de onzekerheid en de lange wachtperiodes. Na onderzoeken heb ik in 2005 van januari tot mei in onzekerheid gezeten, in het ziekenhuis was kennelijk 4 maanden nodig voordat de resultaten binnen waren en aan mij vertelt konden worden. En.... het bleek dan ook nog eens om een heel vage diagnose te gaan, want de precieze oorzaak van CVS is nog altijd niet bekend.

Maar.... het is dus wel frappant vind ik dat ik kennelijk wel in staat ben tot een erg inspannende fietstocht, en zodra ik terug kom en met mijn gewone dagelijkse leven verder ga komen de klachten terug.
Ik heb het mijn huisarts ook laten weten, dat ik het zo merkwaardig vind. Natuurlijk ben ik ongelooflijk blij dat ik mij tijdens de fietsvakantie heel goed voelde. Maar waarom lukt het dan niet om die balans te blijven houden...?
(natuurlijk waren er tijdens de fietsvakantie ook momenten waarop ik mij heel moe voelde, maar die waren beter te handlen...)

Ik heb zelf het idee dat het te maken heeft met de hoeveelheid prikkels. Tijdens een fietsvakantie is het enige wat je doet: fietsen, zoeken naar een camping en supermarkt, koken/eten/etc., douchen, slapen. Op de fiets is rust. In mijn hoofd is het dan ook verbijsterend rustig. Gedachten als: "goh, wat mooi!" of "jee, wat zwaar, deze heuvel!" of "ooohhh... wat fietst het lekker, het gaat als vanzelf!' komen en gaan. Soms afgewisseld met: "hmm... ik krijg trek.. even pauzeren?" of "bij het volgende stukje bos moet ik even 'het toilet' opzoeken". Het zijn vooral gedachten die gaan over het 'hier en nu'.

Maar in het dagelijks leven zijn er veel meer 'prikkels'. Zaken die geregeld moeten, een heel huis dat onderhouden/opgeruimd/ schoongemaakt moet worden (ipv alleen het tentje), er moet meer gepland worden (meer afspraken, huiswerk voor de opleiding, scriptie, werk en zorgen er op tijd te zijn, etc.). Op mijn werk zijn veel prikkels, en veel gebeurt tegelijkertijd. (bijv. rustig een baby de fles geven, maar wel ondertussen met je hoofd ook nog bij de groep en een stel kinderen dat buiten speelt in de gaten houden... of net willen verven met een paar kinderen, maar de telefoon gaat, en een kind heeft naast de toiletpot geplast, etc. etc.)
 Daarnaast ook sociale afspraken, reizen ernaartoe/vandaan. De computer en tv staan vaak aan (ook al had ik mij nog voorgenomen aan het einde van 3 weken zonder computer/tv: "ik ga thuis zorgen voor meer rust - zonder die apparaten").
En er zijn gewoon veel meer gedachten in mijn hoofd. Terugdenkend aan wat geweest is, voorbereidend op wat komen gaat....

Goed.. dit wilde ik even opschrijven. Misschien zijn er wel mensen die dit herkennen...? Of die zelf een manier hebben gevonden hoe ermee om te gaan?