zaterdag 2 juni 2012

Bijna 1000km!

En... toen was de vakantie alweer bijna voorbij.... En die is echt omgevlogen!
Gisteren zijn we per trein teruggekomen.
Op 12 mei vertrokken we, en 13 dagen later kwamen we (met in totaal 893km op de teller) aan in de Morvan. Daar woont mijn zus met haar vriend op een mooie boerderij. Hoewel ik het liefst de gehele afstand fietsend wilde afleggen, hebben we toch een klein deel per trein afgelegd. 1 van de 2 vrienden met wie ik fietste kreeg namelijk een blessure (ontsteking aan achillespees) waardoor hij in Noord-Frankrijk moest stoppen met fietsen. Hij is toen per trein naar bezienswaardige steden gereisd, en wij hebben hem weer ontmoet bij mijn zus. Als wij toch de hele afstand zouden fietsen, zouden we nauwelijks tijd met z'n 3en op de boerderij hebben want diegene die de blessure kreeg zou eerder teruggaan (i.v.m. niet voldoende vakantiedagen om de volledige 3 weken mee te kunnen).

Als ik de fietsvakantie in 1 woord zou samenvatten, dan is het woord: GEWELDIG!!! Van begin tot eind heb ik genoten... en natuurlijk waren er ook zware momenten, zoals zware beklimmingen waarbij het zweet van mij afdroop en waarbij ik zelfs voor het eerst in mijn leven aan het hyperventileren was (door hitte en het zware klimmen tijdens een lange fietsdag). Maar ook heel veel fijne fietsdagen, met voortdurende "oh"'s en "ah"'s (uitroepen tijdens het rondkijken). En heel vaak een gevoel van: "wow!!! Te gek!!" In België besefte ik mij ineens: "kijk ons nou! Al een paar honderd kilometer van huis... en dat allemaal op onze fietsen! Geen benzine of watdanook aan te pas gekomen". Die kick had ik erna heel vaak. De fietsen fietsen superfijn. Met mijn fiets geen enkele fietspech gehad - zelfs geen lekke band. Ik vloog soms met 50km p/uur de heuvels af - en die fiets geeft een heel solide gevoel.

In België was een oude spoorlijn, waar een fietspad lag, dat zo superlekker fietste...! Als een soort fietssnelweg. Toen we vervolgens op die oude spoorlijn in een 'treintje' gingen rijden (dicht achter elkaar, en op een gegeven moment lijkt het fietsen als vanzelf te gaan - voor de voorste is het wel zwaarder als voor de 2 achtersten... maar het beviel ons alledrie goed, we wisselden af met wie voorop fietste).
De Ardennen zijn ons behoorlijk zwaar gevallen. De route zou een zo vlak mogelijk gedeelte door de Ardennen zijn... maar... dat viel nog best tegen!! Hoewel we alledrie best wat gewend zijn, waren het gewoon iets teveel heuvels achter elkaar. Je merkt dan natuurlijk ook het gewicht van al die bepakking. Maar gelukkig.... met alledrie een goede vakantiefiets met voldoende versnellingen kwamen we die heuvels wel over. (weliswaar soms zuchtend en steunend)
De Ardennen waren behalve zwaar ook érg mooi!!! Af en toe prachtige stukken slingerend door bos, langs beekjes, langs weiden vol bloemen en opkijkend tegen hoge hellingen... Prachtige dorpjes, zoals bijv. Celles. Ook langs kastelen.
Veel leuke mensen tegen gekomen. Heel aardig en gastvrij ook. Zoals de eigenaar van Leeuwerikenveld (dat was nog vóór de Ardennen). Wij konden die avond geen geschikte accomodatie vinden. De voorgestelde accomodaties - uit het routeboekje - bleken niet te kloppen (camping was absoluut niet een camping voor tentkampeerders/fietsers, dus we fietsten verder naar het stadje waar een trekkershut en jeugdherberg zou zijn - jeugdherberg niet te vinden, trekkershut dicht). Het werd later en later, 1 van ons kreeg een lekke band die dus geplakt moest worden, we hadden nog niet gegeten.... En hebben uiteindelijk ten einde raad de eigenaar van B&B Leeuwerikenveld gebeld - erg laat. Dat zou nog 17km fietsen zijn, dus we zouden midden in de nacht aankomen. De eigenaar zei: "jullie moeten nog hiernaar toe fietsen? Dat zal heel lastig zijn, want de route is niet verlicht - het is lastig te vinden dan. Ik haal jullie wel op, ik kom met de aanhanger". We waren verbluft - wat ontzettend aardig om gestrande fietsers op te halen!! Eenmaal op de camping (behorende bij de B&B) vertelde de eigenaar dat we in een soort camper konden logeren, dan hoefden we de tent niet op te zetten. Geweldig!! De volgende, regenachtige, dag hebben we nog koffie gedronken en leuk gepraat met de eigenaren in hun serre (waar ook de moestuin is).

In de Ardennen hebben we een rustdag gehouden. Op een prachtige plek aan rivier de Semois hebben we gekampeerd. Wasjes gedaan, geluierd, lekker gegeten ('s middags pannenkoeken gebakken op het brandertje, 's avonds gegeten in de zon op een terras aan de rivier met uitzicht op al het groen). 's Avonds zijn we nog gaan wandelen langs de rivier. We hoopten wilde dieren te zien. Toen we wat aan het kletsen waren, zittend langs de river, zwom daar ineens heel rustig een bever langs! Ik zei zachtjes: "kijk eens! kijk eens! kijk eens!" Ik kwam even niet op de naam... want tja, zo vaak zie ik bevers niet langszwemmen! Wat volgde was zo ontzettend bijzonder....! We hebben heel lang het schouwspel van de bevers kunnen bewonderen. 2 of 3 Bevers zwommen heen en weer. Hun burcht bleek daar ergens te liggen, en ze waren druk in de weer. 1 van ons liep een stuk verder, en op het moment dat hij knielde vlak boven de burcht, zwom vanaf de andere kant een bever langzaam recht op hem af. Het was net alsof zij elkaar aankeken, en die vriend de bever riep ofzo.... Erg mooi om te zien, in die omgeving met alle heuvels om de rivier heen.
We hebben trouwens meer dieren gezien tijdens de vakantie: reeën (zelfs 1 die vlak vóór onze fietsen over het fietspad rende), fazanten, een vos, een dode das, roofvogels...

In Namen (was ook nog vóór de Ardennen)  hebben we een heel erg fijne jeugdherberg getroffen. We sliepen met z'n 3en op een kamer - en de kamer was voor ons zo superluxe! Een douche op de kamer, veel ruimte, schoon, fijne bedden... Ook daar hebben we een was gedraaid (weinig kleding meenemen scheelt veel in gewicht, maar het is dus wel zaak om tijdig te wassen en de was op tijd droog zien te krijgen). De kamer werd toen omgetoverd, en we spanden overal waslijnen ;-)
In Namen hadden we ook een rustdag willen houden... maar, 1 van ons had een aantal spullen nodig, en we wilden naar een buitensportzaak. Deze bleek aan de autoweg te liggen. En erg moeilijk te vinden. We fietsten maar rond Namen - en dat fietsen was absoluut NIET fijn. Fietspaden waren er nauwelijks te bekennen, en het verkeer raasde telkens langs ons heen. Helm op geeft gedeeltelijk een veilig gevoel - maar op dit soort plekken zou een spiegeltje aan het stuur ook wel fijn zijn. Dan weet je tenminste wanneer er weer een auto langs je heen komt razen.
Het was jammer dat we veel tijd kwijt waren aan het zoeken naar de winkel.
Maar het hostel maakte veel goed. We hebben in de keuken lekker kunnen koken...! Ik zeg wel "we", maar... 1 van de vrienden had de heerlijke maaltijd gemaakt. Pasta met véél groente en vis. Met de andere vriend waste ik af.
Het ontbijtbuffet was ook een feestje, vond ik. De jeugdherberg had veel gezonde en lekkere dingetjes er liggen. En veel biologisch. Toen ik op de dag van vertrek vroeg om een zakje, zodat ik brood kon smeren voor de lunch, was dat helemaal prima. Keurige papieren zakken met logo van de herberg kreeg ik. Brood en een appel mee... ideaal!!

Maar goed, ik haal tijdens het schrijven van dit verslag dus een beetje de dagen door elkaar ;-).
Waar was ik gebleven??
Na de Ardennen fietsten we verder en kwamen in een vlakker gedeelte. We fietsten langs de abdij van Orval. De jongens hebben er rondgekeken. Ik was op dat moment even zo ontzettend moe - ik wilde alleen maar zitten op een bankje in de zon. Dat dus ook maar gedaan, na even uitgelegd te hebben dat mijn hoofd (en lichaam!) toe was aan rust. De jongens begrepen dat goed - en later bleek dat de abdij ook een zeer rustige plek was... dus ik was daar ook wel aan de rust gekomen.
Rond 18 uur vertrokken wij die dag weer en fietsten naar Montmédy. De gemeentelijke camping bevind zich vlak naast de citadel. Een erg mooie plek, en goede camping. Er waren alleen nog 2 andere nederlandse fietsers. Erg rustig dus.
Helaas was de supermarkt al dicht... dus we hebben een noodmaaltijd gegeten. Niet verkeerd - snel klaar en het vult goed.
's Nachts heftig onweer. Ik vind het maar niks - vooral die bliksem. Ik ben gaan schuilen in het toiletgebouw. Later bleek dat 1 van de jongens het ook behoorlijk heftig en spannend vond, dat onweer zo vlak boven ons en dan op een camping op een heuvel in een tent...

Noord-Frankrijk. Veel koolzaadvelden, glooiend, rustige dorpjes, erg mooie natuur.
In Verdun willen we in de jeugdherberg overnachten (campings zijn er trouwens weinig op de route die we fietsen - Onbegrensd naar Barcelona deel 1: wij fietsen tot de Bourgogne). Maar... de jeugdherberg is er niet meer. Dit weten mensen die er rondlopen te vertellen. We treffen weer héél aardige behulpzame mensen. 1 van hen weet ons te vertellen dat er een hotel is waar gasten van de jeugdherberg over getipt werden wanneer de jeugdherberg vol was. Het Hotel Montaulbain ziet er misschien niet zo gezellig uit, maar is erg goed èn goedkoop! Met z'n 3en delen we een kamer, voor 50 euro. Incl. ontbijt, en de eigenaar is zeer behulpzaam. De fietsen kunnen we binnen zetten, en ik kan er zelfs mijn tent laten drogen. De volgende dag mogen we rustigaan onze plannen maken en eerst nog de Slagvelden bij Verdun bekijken en onze spullen laten staan.
Met z'n 3en fietsen we naar de Slagvelden. We zien er, in het Knekelhuis, een film over de gebeurtenissen in de 1e Wereldoorlog. Poeh... wat een indrukwekkende documentaire! Wat een geschiedenis heeft het gebied rondom Verdun.... We zijn er stil van.
Eenmaal terug in Verdun nemen we afscheid van 1 van ons - zijn achillespees is ontstoken en hij zal per trein een aantal plekken bezoeken. Op dat moment is het plan van hem nog niet helemaal concreet - hij twijfelt nog wat te doen en denkt er ook over om naar huis te gaan.
Ik neem contact op met mijn zus & zwager. Ik vraag of die vriend evt. eerder kan komen. Dat kan. En mijn zwager bied aan om de vriend op te halen van een station in de buurt. Superlief!

Met z'n 2en fietsen wij door. Dat is heel gek. We fietsen voor een groot gedeelte in stilte. Het voelt als een gemis. Bijna 11 dagen met z'n 3en doorgebracht. Veel gelachen, leuke gesprekken gehad, ook moeilijkere momenten maar daar telkens als teampje-van-3 sterker door geworden (het voelde ook echt alsof alles bespreekbaar is - en zodra 1 van ons iets had, ergens last van of erg moe of materiaalpech, dan waren de anderen er voor diegene).
Wat heel typisch was voor degene die we moesten achterlaten in Verdun, daar dachten we aan. Bijvoorbeeld de bakkers waar we langsfietsten. Hij wilde telkens graag langs een bakker - voor vers brood en ook lekkere broodjes. Bij iedere bakker waar we langskwamen glimlachten we.... Of we dachten aan andere typische bijzonderheden van hem. Je leert elkaar goed kennen tijdens zo'n fietstocht.
Ook was het even wennen om ineens met z'n 2en te zijn. Rollen verschuiven. Waar de jongens het leuk vonden om samen op de kaart te kijken en de route te bepalen, daar nam ik nu ineens die rol aan. Toen we met z'n 3en fietsten vond ik het wel prima - ik fietste mee, zonder op de kaart te turen. En de jongens gaven aan het heel leuk te vinden - dat getuur op die kaart.
We fietsten naar een camping in Rupt devant Saint Mihiel. Ik had 's middags gebeld met de eigenaren. De camping wordt gerund door nederlanders. Toen we daar eenmaal waren, troffen we zo iets bijzonders....! Een oud echtpaar dat al 54 jaar daar woont! Op een prachtige plek. Vanuit hun volgebouwde huis (vol met herinneringen, foto's, etc.) hadden zij een prachtig uitzicht over een meertje en veel groen. Met meneer Kaag liepen wij naar de camping. Een hoger gelegen veld. Eenvoudig, maar voor ons helemaal prima! We mochten zelfs een vuurtje stoken - alleen was het hout helaas erg vochtig.
Weer heerlijk gekookt op het brandertje: kipfilet met veel groente en rijst. En een lekker toetje: chocolademousse.

De volgende dag fietsten wij naar Neufchateau. We wilden eigenlijk in Domremy-laPucelle overnachten op de camping.... maar... deze was dicht! Pas halverwege juni geopend.
In Neufchateau was de camping, ook een gemeentelijke camping, helemaal goed. Alleen was de fietsdag daardoor wel behoorlijk lang: 96km gefietst!
We bedachten dat we de volgende dag de trein zouden nemen naar Langres, en vanaf daar de trein naar Montbard. Vanaf daar verder te fietsen, en dan zouden we gelijk met de geblesseerde vriend kunnen aankomen bij mijn zus & zwager. 's Ochtends informeerde de vriend bij het station. Hij kwam terug met de mededeling: "we kunnen geen fietsen meenemen met de trein, vanaf hier. We moeten fietsen naar Langres!" Ai.... dat zou een heel zware dag worden - na de bijna 100km van de dag ervoor. Het zou ook warm worden.
Maar goed, niets aan te doen. Nog even langs het station gefietst voor extra informatie. En de mogelijkheden vanaf Langres.
De volgende dag zou er een trein zijn die om 8:48u vanuit Langres zou vertrekken. Via Dijon zouden we naar Montbard kunnen reizen.

Toen begon de heel lange zware fietsdag (101.5km!! incl. verkeerd rijden) van Neufchateau naar Langres. Eerst op een D-weg. Veel langsrazend verkeer. De vriend (het lijkt me handiger als ik zijn voorletter gebruik, zodat ik niet steeds "de vriend" opschrijf: G.) vond dat de automobilisten en vrachtwagenchauffeurs echt goed rekening met ons hielden, ikzelf was vooral bang dat ze ons niet zouden opmerken als ze even iets anders in de auto/vrachtwagen zouden doen. Ik voelde mij niet echt veilig op die weg, hoewel het wel een mooie weg was. We probeerden een ander weggetje, maar dat schoot niets op. Of het werd erg steil, of eerst zandpad en later verdween het pad.... Dus toch de D-weg maar. Gelukkig werd er minder hard gereden toen dorpen zich dicht op elkaar begaven.
Na veel zware kilometers in brandende zon en met flinke hellingen bereikten wij - na een enorme helling - de camping van Langres. En die lag op de top. Tjonge... die laatste lange helling was echt enórm zwaar vond ik!! G. heeft me echt zo ongeveer gecoacht: "kom op... je kan het! Nog even... we zijn er bijna....".
De camping heeft een heel goed sanitairgebouw: schoon, netjes, goede douches... Erg fijn!!
Hoewel er veel caravans en campers zijn, zijn er ook tenten. En veel nederlanders. Ik mag bij de buren wel even mijn mobieltje opladen - maar ik denk dat het meer geholpen had als zij de stekker van hun camper ook in het stopcontact hadden gestoken...haha! Na bijna een uur was mijn mobieltje niet opgeladen.

De volgende dag - vrijdag - vroeg de spullen ingepakt. En met de trein van Langres via Dijon naar Montbard. Wat fijn om ineens heel snel langs alles te reizen!! In Dijon hadden we even de tijd, en hebben er wat rondgefietst. Leuke stad!
In Montbard heerlijk geluncht. En na een supermarktbezoek zijn we langs Canal de Bourgogne gefietst. Prachtig!!! Zonnig, mooie omgeving, vlak (ook weleens lekker na al die heuvels!!). En het doel was weliswaar niet echt in zicht, maar toch erg dichtbij!
Tijdens de lunch had ik ingesproken op de voicemail van mijn zwager - de vraag of wij onze bagage mee konden geven - als vriend T. werd opgehaald. We zouden elkaar dan ergens halverwege moeten ontmoeten, om de bagage in de auto te zetten.
Na zo'n 30km ging mijn mobieltje. T. belde - hij was inmiddels opgehaald door mijn zus, en ze konden onze bagage ophalen. We spraken op een punt af, langs het Canal.
En eindelijk zag ik mijn zus weer!! Na ruim een jaar. En zij is nu in verwachting - dus extra leuk om elkaar weer te zien!!

Na heel wat kilo's bagage in de auto te hebben gezet fietsten wij, G. en ik, verder.
En rond 19:30 uur kwamen wij op de boerderij aan.

Heerlijke dagen op de boerderij! Veel geslapen, gegeten, gekletst, en ook geholpen met het boerderijwerk.
Ook nog een markt bezocht, en een vide grenier (rommelmarkt).

Op woensdag fietsten we weer richting Montbard. Maar nu via een route over de heuvels en langs/door dorpjes. Het ging veelal naar beneden. Af en toe een helling maar dan weer een langere afdaling.
Een aantal fijne pauzes (kopje koffie gezet op brandertje, lekker broodje van de bakker erbij..., leuke gesprekken).
Op de camping in Montbard allebei ineens heel moe. Dutjes op matje voor de tent... Boodschappen, eten koken, afwassen, douchen, slapen....
De dag erna ook nog moe. Lekker gegeten en heel rustig aan gedaan. Eind van de middag nog wel eventjes gezwommen (bij de camping een mooi overdekt zwembad, met sauna en bubbelbad erbij - voor ons als campinggangers gratis). En 's avonds frisbee gespeeld.

En vrijdag begon de dag heel vroeg (wekker om 5 uur!), en om 7 uur vertrok de trein. Veel overstappen - met fiets en bagage dus... soms best een gedoe, vooral wanneer er geen lift aanwezig is op stations. Ruim 13 uur later ben ik thuis.

En nu..... heb ik heimwee naar de vakantie! Het lijkt me heerlijk om nog een paar weekjes te mogen fietsen. Maar goed, er moet weer gewerkt worden.
Nog 1 dagje rust. Vandaag al vakantiewasjes gedraaid en de boel opgeruimd.
En weer in het gewone ritme komen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten