dinsdag 9 augustus 2011

Verbinden

Deze zomer is min of meer de overstap van het eerste jaar van mijn opleiding, naar het tweede jaar. Ja, ik zeg "min of meer" omdat de opleiding in oktober 2010 begon, en hopelijk in juli 2012 eindigt. Dus het duurt niet precies twee jaar.

Gisteren had ik een gesprek met mijn manager. We bereidden het inhoudelijke deel van onze teamdag voor. Een deel theorie naar de werkvloer brengen, en praktische opdrachten verbinden aan die theorie. Dat is wat ik erg leuk vind, en ik was ook blij dat mijn manager dit graag samen met mij wilde gaan doen.

Nu is het alleen soms lastig om theorie te koppelen aan de praktijk. Niet iedereen vind het leuk om meer te weten over theoretische stromingen. En al snel is de hoeveelheid informatie gewoonweg tè veel. Dan komt het niet meer over.
We hebben gisteren in grote lijnen uitgezet waar we het over willen hebben op de teamdag. Het pedagogisch beleid inzichtelijk maken voor ouders, dat is het onderwerp "in een notedop". En daar dan ook weer een deel van. Dus eigenlijk: hoe laat je aan ouders zien wat je doet?

Kinderopvang wordt heel vaak nog gezien als "oppassen". Maar dat is het allang niet meer. De tijd van de "bewaarschooltjes" hebben we al lang achter ons gelaten, toch? Nee, op dit moment zijn wij (pedagogisch medewerkers) "samenwerkingspartner in de opvoeding". We doen het echt samen - ouders hebben hun opvoedingstaak thuis, en wij gaan hiermee door in de kinderopvang. Sommige kinderen komen 3 of 4 volle dagen bij ons, dat is dus een heel groot deel van de week.

Hoe kinderen in deze tijd opgroeien is alweer zo totaal anders dan hoe ik ben opgegroeid. Ik was heel veel thuis, voordat ik 4 jaar werd. Ik ging op een gegeven moment wel naar de peuterspeelzaal, maar ik bracht niet hele dagen door in een groep. Heel veel kinderen in deze tijd doen dat wèl. Vaak al sinds baby van 3 maanden oud.
Hieraan zie je dat de tijden veranderen. De maatschappij verandert.
En de kinderopvang verandert ook. Ik werk nu sinds 2002 in de kinderopvang, en ik zie de veranderingen. De professionalisering ook.

Goed, en nu ben ik dus bezig met het voorbereiden van de teamdag. En aan het bedenken hoe de theorie te verbinden met de praktijk. Pas als het hoe en wat uit het pedagogisch beleid duidelijk is voor de pedagogisch medewerkers, kunnen zij het inzichtelijk maken voor de ouders. Om een voorbeeld te geven: een aantal ouders stellen soms een vraag als: "is mijn kind lief geweest?" Of: "heeft hij/zij lief samengespeeld?" N.a.v. de eerste vraag: de kinderen zijn allemaal lief. Misschien is wat een kind dòet soms niet echt "lief" te noemen.... maar, kinderen hebben nog niet goed door wat wel en wat niet kan (of mag). De morele ontwikkeling van een kind is pas (redelijk)  goed ontwikkeld als een kind ongeveer 8 jaar is! Dus het kind is heel erg afhankelijk van de opvoeder - en heeft misschien nodig om keer op keer te horen wat wel kan en wat niet. Aaien mag wel, slaan mag niet want dat doet pijn.
En over het samenspelen.... Echt samenspelen doen kinderen pas vanaf een jaar of 3. In onze groep zien we echt samenspel, zoals fantasiespel, bij veel kinderen pas als ze al 3,5 jaar zijn. Maar natuurlijk zijn er heel veel interacties tussen kinderen, en dat zie je al vanaf een heel jonge leeftijd (zelfs vanaf 3 of 4 maanden). En kinderen raken ook erg gesteld op elkaar. Laatst was er zelfs een meisje van 8 maanden dat ontzettend blij werd toen een ander meisje (van 11 maanden) weer uit bed kwam. Het meisje van 8 maanden lachte en trappelde blij met haar beentjes. Prachtig om te zien!

"Samen spelen samen delen" hoor je heel vaak, maar dat is vaak nog nauwelijks mogelijk.
Over samenspelen hebben we een ouderavond gehad, en op die manier maak je het pedagogisch beleid inzichtelijk. Je geeft ouders informatie over de ontwikkeling van hun kind. En vertelt ook waarom wij werken zoals we werken. Onze informatie is waardevol omdat wij veel verschillende kinderen zien, en vanuit onze professionele ervaring en kennis ouders kunnen informeren. De informatie van de ouders is voor ons heel waardevol omdat zij hun eigen kind door en door kennen, en ons kunnen informeren over de thuissituatie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten