Fietstrektocht

Dit weekend heb ik met een groep van ruim 40 mensen gefietst.
Het was heerlijk zacht herfstweer, en m.n. gisteren echt door prachtige 'plaatjes' gefietst.
Ik had vrijdag ook al vrijgenomen - en ook maandag heb ik een dagje vrij. Een lang weekend vrij, dus... Erg fijn! Even bijtanken van de afgelopen periode.

Zaterdagochtend verzamelde de groep op een stationsplein. Ik was erg ruim op tijd, dus nog voldoende tijd om even koffie te drinken. En zo kon ik zien hoe iedereen aankwam. Leuk hoe de groep fietsers 'groeit'. Binnen een half uur stonden er ineens ruim 40 fietsers met hun fiets.

Vertrektijd zou zijn om 10:15 uur. En zo rond die tijd stapte ineens iedereen op en zoef!.... weg was iedereen. Het tempo zat er al snel goed in.
Na zo'n anderhalf tot 2 uur fietsen was het wel tijd voor koffie met gebak. Dus ergens binnen lekker gegeten en gedronken.
's Middags werd het steeds zonniger. Met die mooie herfstkleuren, het water, het riet .. prachtig! Ineens zagen we een witte grote vogel midden op het water. Een zilverreiger, wist een man die voor mij fietste.
In september was ik ook door dit gebied gefietst. Was toen ook al erg mooi. Maar de herfstkleuren, de lager staande zon... dit maakte het misschien wel nog iets mooier.

Rond 16 uur kwamen we aan op de camping. Er waren veel mensen die hun tentje gingen opzetten. Ikzelf had een plek in de trekkershut gereserveerd. Dus ik hoefde alleen maar m'n slaapzak en fleecedekentje op het bed te leggen. En ik kon vervolgens even douchen.
Koken hoefde ook niet, want ik had gereserveerd voor de maaltijd in het eetcafé op de camping. De meesten gingen daar eten. Gezellig de hele avond gepraat en lekker (maar eenvoudig) gegeten.
Ook in de trekkershut met mijn 'hutgenoten' nog een tijd gepraat. En vervolgens mijn bedje ingerold.

De volgende dag heb ik, samen met een ander, de route van die dag wat ingekort. Zij wilde eerder terug naar huis - moest nog wat werken thuis. En ik had eigenlijk ook wel zin vroeg thuis te zijn.
Hier een aantal foto's:

Enquête

Het vorige bericht hier op m'n blogje was het 100e bericht... Wow!

Zonet, na de opleidingsdag, ben ik even naar de supermarkt gegaan voor de wekelijkse boodschappen. Vorige week stond er bij de kassa een meisje dat mensen zocht die mee wilden werken aan de enquête. Normaalgesproken heb ik niet zo'n zin in enquêtes... Maar nu dacht ik: "ha! Een kans om mijn stem te laten horen!" En dit dacht ik, omdat ik wel heel tevreden ben over de supermarkt... MAAR.... ik mis variatie in het aanbod van biologisch vlees. Meestal kun je slechts kiezen uit biologische tartaar, of biologisch varkenslapje. En heel vaak is de keuze beperkt tot slechts 1 product.
Na alle vragen die het meisje aan me stelde beantwoord te hebben was er ruimte voor opmerkingen. Mooi!! Ik vertelde het meisje dat ik variatie miste in het aanbod biologisch vlees. Dat had ze al vaker gehoord die dag. Ze beloofde mij dat ze de opmerking door zal geven aan de leidinggevende van de winkel.

En vandaag kwam ik in de winkel. En oohhhh.... zó ontzettend veel keus in biologisch vlees!! Ik kon bijna niet kiezen, zoveel keus!!
Blij huppelde ik verder door de gangpaden, nadat ik een paar pakjes bio-vlees had ingeladen.
In het gangpad waar de chocola en koekjes te vinden zijn (en dat gangpad bezoek ik ook wekelijks ;-) ) zag ik dat 1 van de coördinatoren van de winkel vakken vulde. Ik stond even te aarzelen, en liep toen op hem af.
"Meneer," zei ik "ik wil u een compliment geven voor de winkel. Ik heb vorige week meegewerkt aan de enquête, en aangegeven dat ik vond dat er zo weinig biologisch vlees in de winkel was. En deze week al is er zoveel meer soorten biologisch vlees. Heel fijn!" Hij keek verrast.
Ik liep weer verder, door naar de biologische melk.... De coördinator (ik denk dat dat zijn functie is, hij maakt op mij een coördinerende indruk) zocht mij op. Hij vertelde dat er van meer klanten de wens kwam dat ze graag meer variatie wilden in biologisch vlees. Maar, dat de winkel maar klein is en niet kan uitbreiden. Graag willen ze met de wensen van alle klanten rekening houden, maar dat kan niet vanwege ruimtegebrek. Nu zullen er misschien mensen zijn die hun vertrouwde producten missen, omdat daar geen plaats meer voor is.
Ja, dat begreep ik. Het is woekeren met de ruimte. Maar, ik was erg verrast dat er al zo snel aan de wens van een groep klanten tegemoet gekomen was.

Duurzaamheid

De komende periode staat erg in het teken van Duurzaamheid. O.a. door de Dag van de Duurzaamheid, op 11 november. Op www.dagvandeduurzaamheid.nu vind je hier veel informatie over. Ik kwam vandaag toevallig op deze site terecht. Er staan ook heel veel activiteiten op, zoals bijv. lezingen, voorleesactiviteiten op basisscholen, kortingsacties, etc.
En volgend weekend is de Nacht van de Nacht. Op www.laathetdonkerdonker.nl vind je hierover informatie.
Beide vind ik erg goede initiatieven. Hoe meer van dit soort initiatieven, hoe eerder mensen denk ik geneigd zijn zich er meer in te verdiepen en erover na te denken hoe duurzaam zij zelf leven.
Mijzelf zet het in elk geval wel (weer) tot denken.

O, en nog een mooi initiatief waar je zelf misschien aan mee wilt doen: http://noimpactweeknl.wordpress.com/ . Je hoeft echt niet je hele leven om te gooien om 'low impact' te leven. Begin met kleine veranderingen - zoals bijvoorbeeld (eventueel met behulp van een zogenaamde 'douchecoach' - een zandlopertje of stopwatch) maximaal 5 minuten per dag te douchen. Scheelt op jaarbasis een hoop water, en levert jou een minder hoge waterrekening op.

Ik hou mijn meterstanden bij, en daardoor het verbruik. Eens in de zoveel tijd (meestal iedere 2 weken) voer ik de meterstanden in een programma op www.zuinig.info in. Vervolgens zie ik dan hoeveel water/electriciteit/gas ik gemiddeld per dag verbruik. Bij de energiemaatschappij heb ik nu de jaarnota opgevraagd. Mijn verbruik was voor dit jaar:
* Stroom 955 kWh
* Gas 634 m3

Vorig jaar was het:
* Stroom 847 kWh
* Gas 782 m3

En het gemiddelde verbruik (1 persoons huishouden) volgens de energiemaatschappij:
* Stroom 1406 kWh
* Gas 751 m3

Zowel qua stroom- als gasverbruik zit ik dus onder het gemiddelde.

Wat waterverbruik betreft: mijn verbruik was afgelopen jaar 35m3. Een gemiddeld 1persoonshuishouden verbruikt volgens Nibud 45m3 water per jaar.

Ik ben wel benieuwd hoe het verbruik bij anderen is, en hoe zij leven. Hoe hoog staat de verwarming? Hoe goed is je huis geïsoleerd.
Mijn CV staat 's nachts op 14 graden en overdag/ 's avonds op 18 graden. Als ik het overdag of 's avonds koud heb doe ik een vest aan (ik ben een koukleum dus heb ik meestal een vest aan), en op de bank ligt standaard een fleecedekentje. Vaak heb ik thuis dikke sokken of sloffen aan.
Mijn appartement is niet goed geïsoleerd. Geen HR-glas -  in bijna alle vertrekken enkel glas. Wel heb ik tochtstrips rondom de ramen geplakt. En achter de radiator zit radiatorfolie.
's Avonds zorg ik ervoor dat de woonkamerdeur zoveel mogelijk dichtblijft zodat er geen warmte 'lekt'.
En 's ochtends en 's avonds zet ik de ramen even open zodat het appartement goed geventileerd is. Dat scheelt denk ik ook.

Ik heb geluk dat er veel zonlicht naar binnen komt. Vandaag bijvoorbeeld ook. 's Ochtends terwijl ik de ramen open had staan was het 15,5 graden. Ik deed de ramen dicht, ging naar hardlooptraining en bij terugkomst was het 19 graden zonder dat ik de verwarming hoefde aan te zetten. Door de zon verwarmd dus :-).
Als ik 's avonds kaarsen brandt dan is het vaak ook 1 graad warmer.

Alle lampen in mijn huis zijn spaarlampen. En ik zorg dat alleen in de kamer waar ik ben het licht brandt. Verder let ik erop bij aanschaf van apparaten dat ze energiezuinig zijn. Een laptop schijnt minder energie te verbruiken dan een desktop. En een laptop vind ik ook handiger - zo compact. Mijn wasmachine heeft twee zgn. 'eco- programma's': één voor 40 graden was en één voor 60 graden was. Ik was eigenlijk altijd op één van die programma's. Het wasprogramma duurt langer, maar verbruikt minder stroom en water.

Wie wil laten weten wat zijn/ haar verbruik is? En wie heeft er nog 'duurzaamheidstips'? Ik vind het inspirerend te lezen wat anderen doen!

Muziek

Net heb ik de titel van dit blogstukje ingetikt.... En ik bedenk me nu al: dat ene woord omvat zo ontzettend veel. Laat ik het onderwerp reduceren tot een bepaald genre en wat het met mij doet.

Terwijl ik dit schrijf luister ik naar klassieke muziek. Ik luister graag naar klassieke muziek. Ik ben opgegroeid met muziek uit dit genre. En binnen deze muziek bestaan ook veel stromingen. Ik ben geen klassieke-muziek-kenner, dus erg veel kan ik je niet vertellen over die stromingen. Maar in de loop der jaren weet ik wel steeds beter wat ik mooi vind. Bijvoorbeeld de muziek waar ik nu naar luister: Piano sonata in Eb van Joseph Haydn. Erg mooi.
Ik vind dan een soort rust, heel diep vanbinnen. Ook een soort blij gevoel, of misschien is 'tevreden' een beter woord. Een gevoel van: het is goed zo, ontspan je maar.... Ik vraag mij weleens af hoe het komt dat ik dat voel op momenten dat ik naar bepaalde klassieke muziek luister. Is het omdat ik in mijn vroege jeugd ook klassieke muziek hoorde? En dat er op die momenten een vredige sfeer was - allemaal samen, thuis.

Tijdens mijn werk in de kinderopvang zet ook ook geregeld klassieke muziek op. Bijvoorbeeld op het moment dat de kinderen gaan slapen, de afgelopen weken zette ik pianomuziek van Erik Satie op. Heel rustige muziek, en vanzelf werden de kinderen heel rustig en konden ze lekker gaan slapen.
Of halverwege de dag,  De Vier Jaargetijden van Vivaldi of bijvoorbeeld muziek van Pachelbel.

Op momenten dat ik het heel druk heb, en 's avonds of in het weekend even niet de rust kan vinden (in mijn hoofd, en vaak ook in mijn lijf) vind ik het heerlijk om naar bijvoorbeeld de Mattheus Passion van Bach te luisteren. Even wegdromen.... genieten van die liederen en muziek.

Er zijn eigenlijk heel veel soorten muziek die ik graag hoor. Maar bepaalde klassieke muziek loopt als een soort rode draad door mijn leven. Hoewel ik het vroeger soms jammer vond dat wij thuis zo weinig elpees (ja, toen waren er nog geen cd-spelers - en wij waren zeker niet de eersten die er één hadden toen ze op de markt kwamen) hadden met populaire muziek. Maar nu denk ik dat als ik er niet mee opgegroeid was, ik het betwijfel of ik uit mezelf klassieke muziek zou gaan beluisteren.

Trekkershut

Ik heb, door de computerproblemen, een beetje het gevoel dat ik achterop geraken ben met het plaatsen van blogstukjes. Vandaar nog een stukje dat ik nu plaats ;-)
Want terwijl ik bezig was met het oplossen van het computerprobleem en de aanschaf van de nieuwe laptop... ging het leven natuurlijk gewoon door! Met al de leuke en iets minder leuke kanten.
Wat heel leuk en geslaagd was, was het weekendje in een trekkershut - vorig weekend. Met mijn vriendin heb ik een trekkershut voor 1 nachtje geboekt. Wij hebben vorige week op de camping, waar de hut staat, afgesproken.
Zij kwam met haar "wagen volgeladen" (haar tweeling van 2,5 jaar oud, en een heleboel spullen zoals speelgoed, luiers, eten en drinken, dekens en ander beddegoed, etc.) aan. En ik kwam vanaf een andere richting per OV met mijn grote rugzak vol met spullen.

Ik probeer mijn vriendin en de kinderen ongeveer iedere 2 maanden te zien. We zijn al heel lang bevriend, en soms is het wel erg jammer dat we zo ver uit elkaar wonen. Nu is het natuurlijk niet het andere eind van de wereld.... Het is maar ongeveer 2 tot 2,5 uur reizen met OV... Maar het zou natuurlijk veel leuker zijn om zomaar eventjes elkaar te kunnen opzoeken. Of dat ik af en toe op de kinderen zou passen en dat mijn vriendin eens iets anders kan doen dan 'moederen' en werken. Maar goed, het is zoals het is.
Toen ik aankwam op de camping, was zij er al. De kinderen hadden al iets gevonden waar ze mee speelden - ze sprongen van planken af. Toen ze mij zagen renden ze beiden op me af. En ik natuurlijk op hen. Zo fijn ze weer te zien!! Zulke lieverds! En ook natuurlijk fijn om mijn vriendin weer te zien.
We moesten nog even wachten op de sleutel en konden toen naar de trekkershut rijden.

Vol verwachting gingen we ernaar toe. En... wat een heerlijke plek!! De camping is sowieso al fijn, midden in het bos en heerlijk rustig. Veel ruimte ook. En rondom de trekkershut was ongelooflijk veel ruimte voor de kinderen om te rennen en spelen. Heel wat anders dan hun tuintje thuis!
We zagen ook konijntjes, en de kinderen probeerden ze te pakken. Dat lukte natuurlijk niet, de konijntjes renden snel weg. We konden lekker voetballen op het gras, en de kinderen zochten dennenappels.
Na de lunch reden we naar een stuifzandvlakte in de buurt. Emmertjes en schepjes en speelgoed mee. Ook wat drinken en koekjes mee. En daar op de vlakte stonden ook mooie hutten, gebouwd van takken en bladeren. De kinderen vonden het geweldig!
Met het weer hadden we het erg getroffen - het was heel warm en zonnig.
Al vrij vroeg zijn we naar een pannenkoekenrestaurant gereden. Omdat de kinderen hun middagslaapje hadden overgeslagen zouden ze 's avonds al wel vroeg moe zijn. In het restaurant kregen de kinderen allebei een kleurboek met potloden. En er waren speciale kinderpannenkoeken - kleiner en met een doosje snoepjes. Dus ze waren helemaal blij :-) Totdat we na afloop naar de auto liepen, en A. (het meisje) haar snoepjes tijdens het oversteken liet vallen. Alle snoepjes op straat!! Ze wilde ze gaan oprapen, maar dat kon natuurlijk niet. Er reden allemaal auto's - en de straat is niet zo schoon om ervan te eten ;-) Groot verdriet. Stiekem heeft mijn vriendin de snoepjes van het broertje verdeelt over beide doosjes. En het verdriet was weer over. Toen de snoepjes van A. op waren vroeg ze of D. (het broertje) misschien nog wat had. Haha.... D. had zonder dat hij het in de gaten had al zijn snoepjes gedeeld!

's Avonds hebben we voorgelezen uit een voorleesboek dat ik had meegenomen. "Wiele wiele step", dat hadden wij vroeger ook thuis en ik heb het kortgeleden zelf ook aangeschaft. De kinderen vonden de verhaaltjes erg leuk. Ze zijn veel bezig met taal - en de woorden en zinnen werden door beiden veelvuldig herhaald. Na een heleboel verhaaltjes was het tijd om te gaan slapen.

Mijn vriendin en ik hebben nog lang nagepraat op de veranda van het huisje. We hoorden de kinderen ook nog lang vanuit hun bedjes 'napraten', over wat ze allemaal hadden beleefd. Dan komen niet alleen verhalen boven van die dag, maar ook van gebeurtenissen thuis. Zoals 1 zin van D. waarin wel 5 keer het woord 'bakfiets' voorkwam. Ik keek mijn vriendin vragend aan. "Ja... " begon mijn vriendin uit te leggen, "de bakfiets was afgelopen week stuk gegaan. En ik haalde ze op met de auto. Dat maakte veel indruk op hem".
De nacht verliep eigenlijk heel goed. Voor de kinderen natuurlijk een hele belevenis, slapen in een huisje in het bos en ook nog in een Groot Bed (i.p.v. het ledikant, waarin ze thuis slapen). D. had 's nachts wel even moeite, en mijn vriendin heeft een paar uur bij hem in bed geslapen. Hij vond het in zijn eentje in een Groot Bed namelijk wat eng.
's Ochtends waren de kinderen moe en jengelig. Even later bleek dat D. last had van zijn buik. Hij had de ene na de andere poepluier. Dunne poep. Arme jongen....
En toen we besloten om nog naar een speeltuin met kinderboerderij te gaan, bleek ikzelf ook niet helemaal in orde te zijn. Ik werd heel duizelig - zag allemaal zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik heb hier heel af en toe last van. Het kan te maken hebben met oververmoeid zijn, iets wat door de CVS vaker voorkomt.
De duizeligheid verdween niet, en mijn vriendin bood aan mij naar huis te brengen. Heel lief!
Dus het weekendje weg stopte iets vroeger dan we van plan waren. Eenmaal thuis heb ik vrijwel de hele middag als een blok geslapen!

Later in de week voelde ik me weer niet lekker. Grieperig. En nu nog steeds. Dus dit weekend probeer ik zoveel mogelijk te herstellen.

Maar zo'n weekendje weg... dat is zéker voor herhaling vatbaar!

Laptop

Na een stilte van een paar weken ben ik er weer. De reden van de stilte was vooral dat mijn laptop het heeft begeven. 3,5 jaar geleden kocht ik die laptop via de bekende tweedehands-spullen-internet-site. Ik denk dat de laptop toen ook al een paar jaar gebruikt was - ik weet even niet meer wat de vorige eigenaren daarover zeiden.
Kort nadat ik terug was van mijn fietsvakantie, deed het beeldscherm van mijn laptop heel vreemd. In augustus merkte ik dat ook al, maar die mankementen verdwenen vanzelf weer. Dus daar hoopte ik nu ook op. Maar helaas....
 Ik had een beetje 'studiestress'. Ik wilde nog veel doen voordat ik eind september tijdens de lesdag het portfolio zou moeten inleveren, en ook een toets maken, en daarnaast nog een presentatie geven. Gelukkig had ik al veel vantevoren gedaan, en ook al het werk opgeslagen op een USB-stick. Een paar dagen voor de lesdag begaf het beeldscherm van de laptop het.
Gelukkig ken ik iemand die heel handig is met computers. Hij wilde wel proberen om de laptop weer in orde te maken. Op een avond heeft hij het apparaat volledig uit elkaar gehaald, het deel met de videokaart even in de oven gelegd (ja, het klinkt heel gek, maar het schijnt beeldschermproblemen te kunnen verhelpen), en erna weer zorgvuldig alles in elkaar gezet. Aan de videokaart bleek het niet te liggen. Maar het probleem zat wel ergens in het beeldscherm.
Na lang nadenken heb ik besloten om een nieuwe laptop aan te schaffen.

Ik wilde die oplossing zo lang mogelijk uitstellen, want het druist erg tegen mijn principes in. Ik heb al eens eerder geschreven hoe erg ik geschrokken ben toen ik zag op tv wat wij (hier in het Westen) doen met ons 'computerafval'. We dumpen het in straatarme landen. En kinderen lopen met hun blote voeten over chemisch afval op zoek naar iets van waarde. Veel kinderen (en ook volwassenen) raken hierdoor ziek en/ of gewond. Bovendien vervuil je die landen, met het afval waar wij zelf (in Nederland en omringende landen) niet weten wat we ermee moeten. Je zadelt een land, dat al meer dan voldoende problemen heeft, op met ons eigen probleem.
Daarnaast heb ik ook het idee dat computers niet volledig recyclebaar zijn. Natuurlijk zijn veel onderdelen opnieuw te gebruiken, maar ik denk dat er ook een heleboel onderdelen belanden op de Grote Afvalberg die we al bezitten.

Diegene die mij heeft geholpen (de laptop proberen te repareren) zei dat er nog veel onderdelen uit mijn oude laptop te gebruiken zijn. Ik hoop dan ook dat of hij, of iemand anders, de laptop nog kan gebruiken.
Aan hem heb ik ook tips gevraagd voor de aankoop van een nieuwe laptop. En vervolgens zijn we gaan zoeken op internet naar een nieuwe.
En gevonden! Voor iets meer dan 500 euro heb ik nu een nieuwe laptop. De prijs viel me nog mee. En gelukkig had ik de afgelopen periode gespaard op een spaarrekening speciaal voor aanschaf van nieuwe apparaten of voor het huis (klussen, materialen, o.i.d.). Dus daar kon ik de laptop van betalen. Nu wil ik wel weer verder gaan sparen op die spaarrekening. Zodat ik ook nog een buffer houd.

Via mijn werk kon ik een oude versie van Word op de laptop zetten. En ik wil ook nog een gratis anti-virus-programma erop zetten. (op dit moment zit er een ander virusprogramma op, voor een beperkte tijd - vervolgens moet je dan gaan betalen als je er verder gebruik van wilt blijven maken)  En dan kan ik weer volop verslagen typen, opdrachten maken, internetten, emailen, etc. En natuurlijk ook schrijven op dit blogje :-)