Druk

Het is al even geleden dat ik schreef.... Ik heb het behoorlijk druk. Vooral deze week. Waar ik normaal gesproken iedere week minstens 1 dag vrij heb - die ik deels gebruik voor het "op adem komen" - is het deze week bij de planning eventjes een beetje "mis" gegaan. Door verschillende taken die ik buiten de gewoonlijke groepsuren doe, en het qua planning even niet anders kon dan dat taken op mijn vrije dag gepland werden, zit mijn week nu helemaal vol.
Ik dacht: "misschien gaat dat mij wel lukken??" Overmoedig, denk ik ;-). Maar het valt me allemaal best zwaar. Gelukkig is het vandaag alweer woensdag. En zit de opleidingsdag van vandaag er ook al op. Dus nog 2 dagen en dan is het weekend.
En... heb ik deze week geleerd: die vrije dag is echt wèl nodig!!!
Toch nog ietsje strenger proberen te zijn in het bewaken van grenzen, van wat fysiek mogelijk is.

Door minder energie te hebben dan de gemiddelde mens (hm.... wat ìs een "gemiddelde mens"?? haha) leer je wel heel duidelijk prioriteiten te stellen. Waar gaat mijn energie naartoe? En waar het naartoe gaat, daar kan ik ook erg van genieten. Of dat nu werk is, of mijn opleiding, of gezellig samenzijn met vrienden of familie, een hardlooptraining, een mooie wandeling of fietstocht.... Ik ben blij met die momenten.

Vandaag sprak ik met 2 klasgenoten over vermoeidheid. En wat bleek?? Er was over en weer erg veel herkenning. Bijvoorbeeld dat je na een lange dag werken, en voortdurend opletten op al die jonge kinderen ("ongelukjes zitten in kleine hoekjes"), helemaal "leeg" bent. Zelfs zo "leeg" dat je eigenlijk nauwelijks meer kunt terughalen en vertellen aan de ouders wat hun oogappeltje voor leuks heeft gedaan en gezegd. En je zou het zo graag willen - dat je het je kunt herinneren. En dat je op zo'n moment ook niet meer de energie hebt om èn de kinderen - die moe en soms ook jengelig zijn - in de gaten te houden en te begeleiden in hun spel, èn de ouders kan ontvangen en te woord staan, èn tegelijkertijd ook de groep op te ruimen.
Beide klasgenoten, met wie ik dit besprak, waren blij verrast te merken dat wij hetzelfde ervaren. Eén van hen zei: "gek eigenlijk, dat wij het hier nooit over hebben. Dat je dit deel van het werk nooit bespreekbaar maakt."
Wij merkten, terwijl we hierover spraken, ook alledrie dat we het heerlijk vinden om in onze vrije tijd even nìet sociaal te hoeven doen. Even niet te reageren op wat die ander nodig heeft. Op het werk ben je de hele dag door bezig met proberen in te voelen wat het kind nodig heeft, maar ook wat ouders nodig hebben. En het samenwerken met collega's.

In mijn vrije tijd probeer ik soms heel bewust op te zoeken wat mij ontspant. Soms is dat het staren naar wolkenluchten - een half uurtje op deze manier "mediteren" en ik voel de energie weer terugkomen. Of luisteren naar muziek. Soms is het ook domweg internetten of tv kijken. Van een half uurtje hardlopen kan ik heel erg opladen. Daar had ik het laatst met een hardloopmaatje over. Gedachten lijken tijdens het lopen geordend te worden. Als er kwesties zijn waar ik voor het lopen even niet uit kom, kan het soms zo zijn dat het tijdens het lopen heel helder wordt. Koken of afwassen kan soms ook erg ontspannend werken.

Op welke manier komen jullie tot rust/ ontspanning?