Zowel in mijn werk - en taken die ik uitvoer naast de ... eh... "core business" ;-) - als in mijn opleiding merk ik de laatste tijd dat ik groei. En dat is leuk om op te merken :-). Toen ik begon met de opleiding was ik erg onzeker. Kan ik het wel?? Begrijp ik het wel??? Past dit bij mij?? Is dit nou wat ik wil?? En er kwam in het begin ook een heleboel op mij af, waardoor ik soms "door de bomen het bos niet meer zag". Ik zag op een gegeven moment een heleboel puzzelstukjes; allerlei verschillende theorieën over allerlei delen van het werk.
Maar... na een tijdje gingen de puzzelstukjes in elkaar vallen, en werd het plaatje steeds completer.
En in plaats van gedachten en gevoelens die te maken hebben met woorden als: spannend, nieuw, eng, moeilijk, etc. ervaar ik nu regelmatig een soort "flow". Ik begin bijvoorbeeld te lezen in een boek en wordt heel enthousiast, haal er allerlei voorbeelden uit mijn werk bij, kom op nieuwe ideeën die misschien te realiseren zijn, etc.
De afgelopen paar weken heb ik mij weer bezig gehouden met taken als intern auditor binnen de organisatie. Ik heb verschillende mensen (met verschillende functies) geïnterviewd. Soms kan ik er best tegenop zien, tegen zo'n interview. Het is iets dat ik niet dagelijks doe, en ik interview dan mensen die zich in sommige gevallen met totaal andere werkzaamheden bezighouden. Het is dan lastig om de juiste vragen te stellen, door te vragen, samen te vatten, en de ander echt goed te begrijpen.
Maar... voor mijn gevoel liepen de interviews zo goed - bijna als vanzelf ging het. En het is zo fijn om die groei op te merken. Okee, ik zie heus wel verbeterpunten - en ben echt nog làng niet uitgeleerd. Maar in de afgelopen 2,5 jaar heb ik wel een soort basis gelegd voor het uitvoeren van deze taken. Ik merk dat we met het hele team voortbouwen op wat wij in de afgelopen periode hebben mogen en kunnen leren.
En nu kregen we vanochtend te horen dat wij volgend jaar weer een training hiervoor mogen volgen. Dus dan mogen en kunnen we verder werken aan die groei.
Ondertussen groeit er op mijn balkon ook van alles. Aardbeien zijn weliswaar nog wat groen, maar al heel groot. De tomatenplantjes doen het goed. De muntplant zag er niet zo best uit een paar weken terug, maar lijkt weer op te krabbelen. En er komen een paar verrassingen op. Ik had kleine bordjes gemaakt voor in de plantenbakken. Alleen nu is de tekst door de zon verbleekt :-( En nu weet ik niet meer precies wat er in een paar potten opkomt. Ach ja, het zijn wèl gezellige groene blaadjes :-).
maandag 30 mei 2011
dinsdag 24 mei 2011
Dierenmand...?
Afgelopen maandag was ik weer aan het werk. Toen vrijwel alle kinderen in bed lagen, schreef ik de overdrachtschriftjes (om de ouders op de hoogte te stellen hoe de dag is gegaan). J. (meisje, 3,5 jaar oud) kwam bij me staan. Ze keek aandachtig naar mij, en toen naar de ketting die ik droeg. Een collega liep langs en zag het: "Goh, J., zou dat een echte edelsteen zijn...?" vroeg mijn collega. J. schudde haar hoofd. Keek mij peinzend aan: "Is het een... dierenmand??" vroeg ze aan me.
zaterdag 21 mei 2011
Rust
En... wat héérlijk is het dan als het eindelijk weekend is!!
Vandaag héél lang uitgeslapen - en het hardlopen even overgeslagen. Eenmaal wakker en na ontbijt lekker op het balkon in de zon koffie gedronken. Beetje lezen, genieten van het warme plekje en de stilte of soms het zaterdagochtend-geroezemoes in de wijk....
Naar de markt geweest, en de supermarkt. Recept opgezocht, voor een brie/broccoli pizza. En op dit moment een cake aan het bakken. Morgen komt een vriendin met de kinderen langs.
En nu? Verder lekker aanrommelen thuis :-)
Fijn weekend allemaal!
Vandaag héél lang uitgeslapen - en het hardlopen even overgeslagen. Eenmaal wakker en na ontbijt lekker op het balkon in de zon koffie gedronken. Beetje lezen, genieten van het warme plekje en de stilte of soms het zaterdagochtend-geroezemoes in de wijk....
Naar de markt geweest, en de supermarkt. Recept opgezocht, voor een brie/broccoli pizza. En op dit moment een cake aan het bakken. Morgen komt een vriendin met de kinderen langs.
En nu? Verder lekker aanrommelen thuis :-)
Fijn weekend allemaal!
woensdag 18 mei 2011
Druk
Het is al even geleden dat ik schreef.... Ik heb het behoorlijk druk. Vooral deze week. Waar ik normaal gesproken iedere week minstens 1 dag vrij heb - die ik deels gebruik voor het "op adem komen" - is het deze week bij de planning eventjes een beetje "mis" gegaan. Door verschillende taken die ik buiten de gewoonlijke groepsuren doe, en het qua planning even niet anders kon dan dat taken op mijn vrije dag gepland werden, zit mijn week nu helemaal vol.
Ik dacht: "misschien gaat dat mij wel lukken??" Overmoedig, denk ik ;-). Maar het valt me allemaal best zwaar. Gelukkig is het vandaag alweer woensdag. En zit de opleidingsdag van vandaag er ook al op. Dus nog 2 dagen en dan is het weekend.
En... heb ik deze week geleerd: die vrije dag is echt wèl nodig!!!
Toch nog ietsje strenger proberen te zijn in het bewaken van grenzen, van wat fysiek mogelijk is.
Door minder energie te hebben dan de gemiddelde mens (hm.... wat ìs een "gemiddelde mens"?? haha) leer je wel heel duidelijk prioriteiten te stellen. Waar gaat mijn energie naartoe? En waar het naartoe gaat, daar kan ik ook erg van genieten. Of dat nu werk is, of mijn opleiding, of gezellig samenzijn met vrienden of familie, een hardlooptraining, een mooie wandeling of fietstocht.... Ik ben blij met die momenten.
Vandaag sprak ik met 2 klasgenoten over vermoeidheid. En wat bleek?? Er was over en weer erg veel herkenning. Bijvoorbeeld dat je na een lange dag werken, en voortdurend opletten op al die jonge kinderen ("ongelukjes zitten in kleine hoekjes"), helemaal "leeg" bent. Zelfs zo "leeg" dat je eigenlijk nauwelijks meer kunt terughalen en vertellen aan de ouders wat hun oogappeltje voor leuks heeft gedaan en gezegd. En je zou het zo graag willen - dat je het je kunt herinneren. En dat je op zo'n moment ook niet meer de energie hebt om èn de kinderen - die moe en soms ook jengelig zijn - in de gaten te houden en te begeleiden in hun spel, èn de ouders kan ontvangen en te woord staan, èn tegelijkertijd ook de groep op te ruimen.
Beide klasgenoten, met wie ik dit besprak, waren blij verrast te merken dat wij hetzelfde ervaren. Eén van hen zei: "gek eigenlijk, dat wij het hier nooit over hebben. Dat je dit deel van het werk nooit bespreekbaar maakt."
Wij merkten, terwijl we hierover spraken, ook alledrie dat we het heerlijk vinden om in onze vrije tijd even nìet sociaal te hoeven doen. Even niet te reageren op wat die ander nodig heeft. Op het werk ben je de hele dag door bezig met proberen in te voelen wat het kind nodig heeft, maar ook wat ouders nodig hebben. En het samenwerken met collega's.
In mijn vrije tijd probeer ik soms heel bewust op te zoeken wat mij ontspant. Soms is dat het staren naar wolkenluchten - een half uurtje op deze manier "mediteren" en ik voel de energie weer terugkomen. Of luisteren naar muziek. Soms is het ook domweg internetten of tv kijken. Van een half uurtje hardlopen kan ik heel erg opladen. Daar had ik het laatst met een hardloopmaatje over. Gedachten lijken tijdens het lopen geordend te worden. Als er kwesties zijn waar ik voor het lopen even niet uit kom, kan het soms zo zijn dat het tijdens het lopen heel helder wordt. Koken of afwassen kan soms ook erg ontspannend werken.
Op welke manier komen jullie tot rust/ ontspanning?
Ik dacht: "misschien gaat dat mij wel lukken??" Overmoedig, denk ik ;-). Maar het valt me allemaal best zwaar. Gelukkig is het vandaag alweer woensdag. En zit de opleidingsdag van vandaag er ook al op. Dus nog 2 dagen en dan is het weekend.
En... heb ik deze week geleerd: die vrije dag is echt wèl nodig!!!
Toch nog ietsje strenger proberen te zijn in het bewaken van grenzen, van wat fysiek mogelijk is.
Door minder energie te hebben dan de gemiddelde mens (hm.... wat ìs een "gemiddelde mens"?? haha) leer je wel heel duidelijk prioriteiten te stellen. Waar gaat mijn energie naartoe? En waar het naartoe gaat, daar kan ik ook erg van genieten. Of dat nu werk is, of mijn opleiding, of gezellig samenzijn met vrienden of familie, een hardlooptraining, een mooie wandeling of fietstocht.... Ik ben blij met die momenten.
Vandaag sprak ik met 2 klasgenoten over vermoeidheid. En wat bleek?? Er was over en weer erg veel herkenning. Bijvoorbeeld dat je na een lange dag werken, en voortdurend opletten op al die jonge kinderen ("ongelukjes zitten in kleine hoekjes"), helemaal "leeg" bent. Zelfs zo "leeg" dat je eigenlijk nauwelijks meer kunt terughalen en vertellen aan de ouders wat hun oogappeltje voor leuks heeft gedaan en gezegd. En je zou het zo graag willen - dat je het je kunt herinneren. En dat je op zo'n moment ook niet meer de energie hebt om èn de kinderen - die moe en soms ook jengelig zijn - in de gaten te houden en te begeleiden in hun spel, èn de ouders kan ontvangen en te woord staan, èn tegelijkertijd ook de groep op te ruimen.
Beide klasgenoten, met wie ik dit besprak, waren blij verrast te merken dat wij hetzelfde ervaren. Eén van hen zei: "gek eigenlijk, dat wij het hier nooit over hebben. Dat je dit deel van het werk nooit bespreekbaar maakt."
Wij merkten, terwijl we hierover spraken, ook alledrie dat we het heerlijk vinden om in onze vrije tijd even nìet sociaal te hoeven doen. Even niet te reageren op wat die ander nodig heeft. Op het werk ben je de hele dag door bezig met proberen in te voelen wat het kind nodig heeft, maar ook wat ouders nodig hebben. En het samenwerken met collega's.
In mijn vrije tijd probeer ik soms heel bewust op te zoeken wat mij ontspant. Soms is dat het staren naar wolkenluchten - een half uurtje op deze manier "mediteren" en ik voel de energie weer terugkomen. Of luisteren naar muziek. Soms is het ook domweg internetten of tv kijken. Van een half uurtje hardlopen kan ik heel erg opladen. Daar had ik het laatst met een hardloopmaatje over. Gedachten lijken tijdens het lopen geordend te worden. Als er kwesties zijn waar ik voor het lopen even niet uit kom, kan het soms zo zijn dat het tijdens het lopen heel helder wordt. Koken of afwassen kan soms ook erg ontspannend werken.
Op welke manier komen jullie tot rust/ ontspanning?
woensdag 4 mei 2011
Sporten
Sporten doet me goed. Ik voel me er lekker bij. Wie had dat ooit gedacht... Als kind vond ik het vrèselijk. Vooral al die teamsporten - ik had nooit een gevoel van te moeten/willen winnen. Ik was diegene die regelmatig in eigen doel een doelpunt maakte ;-). Ik stond dromerig in het veld. En bij het teams verdelen, voordat we serieus zouden gaan sporten tijdens de gymles, werd ik als laatste of net-niet-laatste gekozen. Het was gewoon niet echt mijn ding.
Toen ik 19 was begon ik interesse te krijgen in hardlopen. Het duurde nog wel even voordat ik de discipline kon opbrengen om ook daadwerkelijk met enige regelmaat te lopen. Maar als ik eenmaal in een ritme was van een paar keer per week lopen, voelde dat goed.
Nu, 14 jaar later, merk ik nog steeds dat ritme/structuur kennelijk belangrijk is voor me om vol te houden. Als het in m'n leven even anders loopt - drukte op het werk of vanwege de opleiding, vakantie, een periode dat het fysiek wat minder gaat... - dan loop ik ineens òf veel minder of een tijd niet. Ik zou wel willen dat ik àltijd de energie en discipline had om het sporten consequent vol te houden.
Vanwege het chronisch vermoeidheidssyndroom hecht ik wel meer waarde aan sporten dan aan bijvoorbeeld gezellige avonden en laat-naar-bed. Het sporten zorgt dat ik mij lichamelijk gezonder en sterker voel. En dat is mij heel veel waard! Ik heb mij een hele poos heel ziek gevoeld- jarenlang... sommige periodes ging het iets beter (dat gaf hoop!) maar even later was het weer mis. Je kunt op die momenten niet vertrouwen op je lichaam. Het doet totaal andere dingen dan je zelf, in je hoofd, van plan bent. Dan had ik plannen gemaakt, en protesteerde mijn lichaam zo erg dat ik voor de zoveelste keer mij "gewonnen moest geven" en moest rusten. Erg saai - weer op bed/ op de bank. (en de confrontatie: dat het niet lukt gewoon door te leven als "ieder ander"....) En wachten tot het beter ging.
De laatste tijd juich ik heel stiekem, diep van binnen, want het gaat al een hele tijd erg goed. Ik voel me goed, en heb de CVS "onder controle". Ik voel mijn grenzen veel beter aan - weet wanneer de "handrem" er even op moet.
Deze week probeer ik weer meer ritme te krijgen in het sporten. Vanochtend ben ik gaan zwemmen. En afgelopen zondag hardgelopen. Ik hoop morgen ook te gaan hardlopen. En zaterdag naar looptraining. Maar ik wil even zien hoe het lichamelijk gezien morgen gaat. Even luisteren wat het lichaam zegt ;-). Weer het evenwicht vinden tussen activiteit en rust.
Toen ik 19 was begon ik interesse te krijgen in hardlopen. Het duurde nog wel even voordat ik de discipline kon opbrengen om ook daadwerkelijk met enige regelmaat te lopen. Maar als ik eenmaal in een ritme was van een paar keer per week lopen, voelde dat goed.
Nu, 14 jaar later, merk ik nog steeds dat ritme/structuur kennelijk belangrijk is voor me om vol te houden. Als het in m'n leven even anders loopt - drukte op het werk of vanwege de opleiding, vakantie, een periode dat het fysiek wat minder gaat... - dan loop ik ineens òf veel minder of een tijd niet. Ik zou wel willen dat ik àltijd de energie en discipline had om het sporten consequent vol te houden.
Vanwege het chronisch vermoeidheidssyndroom hecht ik wel meer waarde aan sporten dan aan bijvoorbeeld gezellige avonden en laat-naar-bed. Het sporten zorgt dat ik mij lichamelijk gezonder en sterker voel. En dat is mij heel veel waard! Ik heb mij een hele poos heel ziek gevoeld- jarenlang... sommige periodes ging het iets beter (dat gaf hoop!) maar even later was het weer mis. Je kunt op die momenten niet vertrouwen op je lichaam. Het doet totaal andere dingen dan je zelf, in je hoofd, van plan bent. Dan had ik plannen gemaakt, en protesteerde mijn lichaam zo erg dat ik voor de zoveelste keer mij "gewonnen moest geven" en moest rusten. Erg saai - weer op bed/ op de bank. (en de confrontatie: dat het niet lukt gewoon door te leven als "ieder ander"....) En wachten tot het beter ging.
De laatste tijd juich ik heel stiekem, diep van binnen, want het gaat al een hele tijd erg goed. Ik voel me goed, en heb de CVS "onder controle". Ik voel mijn grenzen veel beter aan - weet wanneer de "handrem" er even op moet.
Deze week probeer ik weer meer ritme te krijgen in het sporten. Vanochtend ben ik gaan zwemmen. En afgelopen zondag hardgelopen. Ik hoop morgen ook te gaan hardlopen. En zaterdag naar looptraining. Maar ik wil even zien hoe het lichamelijk gezien morgen gaat. Even luisteren wat het lichaam zegt ;-). Weer het evenwicht vinden tussen activiteit en rust.
Abonneren op:
Posts (Atom)