Zeep

Het was weer tijd om wasnoten te bestellen. Ik heb nog wasnootschalen in huis voor 1, misschien 2, wasmachine-ladingen en dan is het op...
Met 1 zak wasnoten doe ik ongeveer een jaar. Sinds een jaar of 4 was ik met wasnoten, en dat bevalt mij uitstekend.
Ongeveer 10 euro voor een kilo, ernaast lavendelolie en eco-zuurstofbleekmiddel (om de witte was echt wit te houden) - dat komt neer op gemiddeld 1,58 euro per maand om te wassen.

En als ik dan nieuwe bestel, dan bestel ik meteen ook een aantal andere producten. Zoals milieuvriendelijk afwasmiddel.
En bij het bestellen zat ik na te denken over verzorgingsproducten. Vorig jaar heb ik  een heel aantal biologische shampoo en gezichtsreinigingsproducten en crèmes gekocht. Maar over maar een paar was ik redelijk tevreden. Van de shampoo (in totaal 2 verschillende gebruikt) werd mijn haar òf niet schoon, of in korte tijd erg vet. De nachtcrème vond ik wel lekker maar erg duur. En de andere producten vond ik in verhouding ook erg duur - klein potje/flesje, redelijke kwaliteit, vaak wel lekker ruikend, maar dus duur.

Ik heb een tijdje geleden eens 'aleppozeep' gekocht. Ik gebruik het eigenlijk alleen als ik op reis/ met vakantie ben. Het zit nl. in een doosje in mijn toilettas.
Maar vandaag heb ik deze zeep weer eens gebruikt. En ik ben aangenaam verrast dat deze zeep zo mild is. Hoewel mijn huid niet echt problematisch is, is mijn gezichtshuid dat wel. Ik heb last van rosacea en dit wordt verergerd door bijv. bepaalde verzorgingsproducten. Soms heb ik erg rode wangen en neus. Nu lijkt deze aleppozeep ook erg mild te zijn voor het gezicht. (niet dat ik normaalgesproken gewone zeep voor het gezicht zou gebruiken - dat droogt veel te veel uit! Maar ik had gelezen dat deze zeep ook voor gezicht, en zelf haren te gebruiken is. En zelfs voor huidproblemen als psoriasis en eczeem).
Ik ga maar eens een tijdje die aleppo-olijflaurieroliezeep gebruiken... eens zien hoe dat bevalt.
En mocht het nou goed bevallen, dan is dat een heel groen en budgetvriendelijk verzorgingsproduct!
Ongeveer 4 euro, en het is erg zuinig in gebruik.

Domme 'juf'

Soms lijkt het mij best fijn om een peuter te zijn. de wereld draait 'gewoon' om jou en bovenal: de wereld zit logisch in elkaar. Je bedenkt je eigen logica - en zo is het dan gewoon. Op het moment dat je het even niet weet vraag je 'waarom?' en je krijgt uitleg. Maakt niet uit wanneer je je iets afvraagt, je roept het gewoon en je krijgt vast wel antwoord.
Als je de 'waarheid' gevonden hebt, dan is het gewoon altijd zo. En zegt iemand dat het niet zo is... dan is die ander een beetje dom.
Vanmiddag rond 17:45 uur waren al een heleboel kinderen opgehaald. Nog 2 meisjes waren er.
H. (bijna 3 jaar) liep rond met haar neus in de lucht. Ze straalde uit: ik snap het allemaal wel! We kletsten wat, maar al snel merkte ik dat onze communicatie wat minder vlot verliep dan gewoonlijk. Dit keer lag het er niet aan dat H. bepaalde letters òf niet òf verkeerd uitspreekt, en dat ik haar daardoor misschien niet helemaal kon volgen. Maar..vragen en antwoorden kwamen gewoon niet overeen.
Nadat F., het andere meisje, was opgehaald zei ik tegen H.: "nu ben je nog het enige kindje hier". H. keek mij nonchalant aan: "neeeheeee! Broer!!" Ik: "ohja, dat is waar... Je hebt thuis een broer!"

Vlak ervoor vroeg ik aan H.: "je hebt vandaag met een heleboel meisjes gespeeld. Wat ik mij afvraag, wie is je beste vriendin.. heb je een beste vriendin?" H. dacht toen even na en zei: "T.!" (T = haar oudere broer)

En vanochtend, toen liet J. (jongen, 3 jaar) mij even weten dat ik het niet snapte. We zongen het liedje: 'Dit zijn mijn wangetjes'. Toen het liedje afgelopen was vroeg J.: "en hoe heet dit?" En hij wees naar zijn voorhoofd. Ik: "dat is je voorhoofd". J. dacht even na...: "neeeeee! Gezicht!!"
Okee, dat was dus misschien een strikvraag ;-)

Maar... hoewel veel peuters denken het allemaal heel goed te weten en heel tevreden met zichzelf zijn/ lijken, toch zie ik ook veel frustratie bij kinderen in deze leeftijdsfase. Soms zijn het ècht net kleine pubertjes. Frustratie omdat de wereld tòch niet helemaal om hen draait... Frustratie omdat samen doen/delen of wachten soms zó ontzettend moeilijk is..! Frustratie omdat je het soms gewoon even helemaal niet meer weet... en op sommige dagen is dat 'soms' ineens heel vaak :-( Frustratie omdat 'nee' echt 'nee' blijft als antwoord... en jengelen en zeuren helpt niet.....

Bij F. (meisje, 3 jaar) kan ik de klok erop gelijk zetten. Vrijdagmiddag om 15:30/15:45 uur is 'de koek op'. Dan lukt het allemaal even niet meer... Een lage frustratietolerantie.
Vandaag was ik rond die tijd even op kantoor bezig met administratieve klussen. De invaller kwam naar mij toe: "F. zit even op de bank... Ze doet heel tegendraads. Ze wilde absoluut niet samen doen, en toen ik haar erop aansprak werd ze heel boos en ging schreeuwen en hard huilen...." Ik vroeg aan de invaller: "is het toevallig 15:30 uur?" Ja, dat was het. Ik vertelde de invaller hoe ik meestal reageer op deze boze/huilbuien. Ik vraag dan aan F.: "is het even teveel meisje? Het is ook een lange dag geweest he? Nog even en dan is het lekker weekend..." Meestal komt ze dan even op schoot zitten of even knuffelen. Of slaakt eerst een heel diepe zucht. Soms huilt ze nog even. En na een tijdje gaat ze vrolijk verder.

Ik begon dit blogstukje wel met dat het mij soms best fijn lijkt om een peuter te zijn... Maar, het is soms ook best lastig, hoor - die peutertijd!

Genieten voor weinig

Gisteren een heerlijk consuminder-dagje gehad... en vandaag trouwens ook!
Soms vraag ik mij af waarom zoveel mensen denken te moeten betalen om te genieten.... Ik bedoel, een vrij weekend wordt volgepland met allerlei bijzondere en vaak ook prijzige activiteiten. Concerten, restaurantbezoek, misschien een weekendje in een hotel... etc.
Ik was volkomen tevreden en gelukkig met mijn topdag gisteren.
Hier een verslagje:
's Ochtends bijtijds op (7:45 uur de wekker, maar nog heel even blijven liggen). Op m'n gemak ontbeten: kop thee en bakje muesli met melk, en een peer als 'toetje'. Erna de hardloopkleren aan, en op de fiets richting de hardloopgroep. (kosten hardlooptrainingen: ongeveer 2 euro per keer - nl. 100 euro per jaar, en ik train met de groep 1x per week. Maar het is ook mogelijk om 2x p/w te trainen... in dat geval, per training slechts 1 euro)
Anderhalf uur looptraining. De zon scheen lekker, en overal fluitende vogels en sportende mensen. Niet alleen veel hardlopers, maar ook een groep mensen die Tai Chi beoefenden in de open lucht. Mooi om naar die langzame bewegingen te kijken - alleen al door ernaar te kijken kreeg ik een ontspannen gevoel, terwijl ikzelf mij aan het inspannen was. We hadden een intervaltraining (tempo-wisselingen... en ook lichte heuveltraining).
Na de training nog even gekletst met wat mensen, wat gegeten en gedronken en weer richting huis.
Op mijn balkon in de zon een kop koffie, en een stapeltje brood ;-) Bewegen maakt hongerig!
Na een heerlijke douche was ik ineens zó slaperig... Even gaan liggen op bed.

Eenmaal wakker ben ik op de fiets gestapt en naar mijn vriendin gefietst. Zij woont zo'n 8km van mij vandaan. Een mooie fietstocht, en het was nog steeds lekker weer. Een paar bosjes blauwe druifjes mee - als klein aardigheidje voor haar.
Mijn vriendin zal binnenkort bevallen. Ze is zwanger, wordt voor het eerst moeder. Zó bijzonder. Ik mocht haar buik voelen, en het kindje trapte vanbinnen uit tegen mijn hand. Wat ontzettend mooi, zo'n contact.
Ik had mijn vriendin al een hele tijd niet gezien - en we hebben veel bijgepraat. Erg leuk ook om haar te zien, nu ze hoogzwanger is. Wat een bijzondere en mooie tijd, verwachtingsvol ook...
Ik ken deze vriendin al 17 jaar, en ik weet zeker dat zij een fantastische moeder zal zijn. Eigenlijk, is ze dat al... zo lief en zorgzaam als zij is naar het kindje in haar buik.

Na de fietstocht terug naar huis bedacht ik mij wat ik zou kunnen koken. Ik had wel van alles in huis... maar wàt te maken. Het is uiteindelijk dit geworden:
- aardappelen
- gekaramelisseerde witlof (in olijfolie, beetje boter en honing gebakken)
- omelet
- salade

Na de afwas nog even tv gekeken. Maar ik viel al vrij snel half in slaap. Dus maar lekker naar bed gegaan. Het was een fijne dag - veel buiten, veel gezelligheid.

En vandaag? Maar weer eens hard aan de studie!

Dankbaar

Vandaag heb ik vrij... Dat wil zeggen: de klussen die niet met werk te maken hebben plan ik op deze dag. Vanochtend al naar de tandarts geweest (voor controle) en ook naar de fysiotherapeut. En vanmiddag mijn huisje schoonmaken en opruimen.
Bij de fysiotherapeut vond ik het even heel spannend.... Want na een fijne wandeling afgelopen weekend had ik toch weer erge last van een blessure (overbelasting) in mijn kuit. Ik vreesde het ergste. Het zal toch niet zo zijn dat de blessure weer helemaal terug is, zoals in januari en de maanden ervoor??
De fysio stelde voor om nogmaals het oefenen in de zaal over te slaan. Ze ging mijn kuiten masseren. En op die manier kon ze voelen wat er waarschijnlijk aan de hand was. Gelukkig!! Niet dezelfde pijn als toen, maar gewoon 'ordinaire spierpijn'. En gelukkig was ze heel optimistisch over het herstel - ondanks dat ik eerlijk moest opbiechten de oefeningen niet zo trouw te doen. Vanwege het herstel na de terugval (CVS) ben ik mij nu vooral aan het richten op de dingen die het meest noodzakelijk zijn - werken, opdrachten voor opleiding bij houden, veel rust, redelijk wat beweging.... En die oefeningen, dat schiet er dan bij in.

Zelf ben ik ook positief over het herstel n.a.v. de terugval van chronische vermoeidheid. Al is het met heel kleine stapjes.... ik voel mij iedere week weer iets beter.

En op dit moment - het zonnetje dat de woonkamer in schijnt, het fijne rustmomentje, lekkere kop koffie met plak groninger koek.... - voel ik mij zó dankbaar.
Dankbaar ook om zoveel lieve mensen om mij heen. Gisteren volop genoten van het werken met mijn lieve collega's, en natuurlijk al die kindjes. Prachtig hoe een kindje van 16 maanden mij 's ochtends verwelkomd met een glimlach van oor tot oor. Zij is sowieso een heel vrolijk kindje, en ik geniet ervan hoe ik haar gedurende de dag de wereld om haar heen zie ontdekken. En ook haar eigen mogelijkheden zie ontdekken - kroop ze gisteren ineens àchteruit, heel beheerst...
Mijn lieve vriendin die helaas aan de andere kant van het land woont... maar gelukkig mailen we regelmatig en zien we elkaar binnenkort weer. Ik moest lachen toen ze schreef in een mailtje: "... en nu even een kop thee maken en lekker met b.onb.onb.loc op de bank!" Zo zat ik ook op de bank, met dezelfde combinatie lekkers ;-).
En een andere vriendin, die helaas ook op 2,5 uur reizen bij me vandaan woont, die zo heerlijk kan schrijven over alles wat haar bezighoudt. Over haar dochtertje, net 1 geworden en waar ze zo enorm veel van houdt. Over het moederschap waar ze zo van geniet....
Zoveel lieve fijne mensen.... Zoveel goeds....