Deze fietsvakantie past helemaal in de manier zoals ik het liefst wil leven; genieten van het hier en nu, het milieu zo min mogelijk belasten, respect voor de natuur, onthaasten, consuminderen...
Ik zal hieronder een verslag schrijven van wat ik zoal heb gedaan en beleefd.
Zondag 4 september
De dag van vertrek. Ik vertrok om 9.20 uur (keek nl. nog even op mijn kilometertellertje op de fiets). Ervoor had ik nog mijn huisje gecheckt; alle ramen dicht en deuren op slot? Is het gas uit? Zijn apparaten uit? Vuilnis weg, en hebben de planten water gekregen? En ja, ik kon vertrekken.
Ik woon vlakbij de Veluwe, en fietste eerst de Veluwe over. Eerst kronkelende weggetjes door bos en al snel kwam de heide in zicht. Bij een T-splitsing liet ik 2 mannen (een oudere en jongere, vader en zoon dacht ik) voor. Maar bij het eerstvolgende heuveltje kon ik ze al passeren! Ik fietste gewoon sneller dan hen! Whoehoe!! Ik had het idee dat mijn conditie dus beter was dan gedacht... hoewel het natuurlijk weinig zegt, haha.
Ik merkte bij de bochten dat 1 achtertas zwaarder was dan de andere. 'Zal ik aan de ene kant meer spieren kweken??' kwam in me op.
De heide maakt indruk op me. Zo mooi, zo stil.
Het stuk erna gaat enorm snel. Ik vlieg als een Razende Roeltje over de heuvelachtige wegen. Ik heb schijnbaar wind-mee.
Nog vóór 14 uur zit ik te 'grazen' van mijn boterhammen op de Tongerense Heide. De zon schijnt inmiddels volop. En het gebied is echt prachtig!! Paarse heide, heel veel kleuren gras en riet, veel meertjes tussen de heide. Zie op deze foto:
Onderweg ernaar toe had ik ook een evenement met stoomtreinen gezien. En ik kwam een schooltje tegen uit 1890, met de naam "Het Mosterdzaadje". Is dat niet toevallig?? Bleek wel weer dat het mosterdzaadje dus echt veel met de bijbel te maken heeft, hoewel ikzelf niet gelovig ben. Maar de uitleg over de naam vind je in het allereerste blogstukje - dus ik zal er hier niet verder over uitwijden. Hieronder de foto van het bord bij het schooltje:
Op de Tongerense Heide kom ik een stel tegen, waarmee ik een tijd klets. Zij blijken al 11 jaar op fietsvakantie te gaan. Voornamelijk naar Griekenland, Spanje, etc. Verhalen worden uitgewisseld, en ook tips. In Nederland op fietsvakantie lijkt hen ook erg leuk. Hij vraagt nog aan mij: "ben je niet eenzaam - zo alleen op reis?" Nou, nee, dat valt reuze mee. Dat had ik eigenlijk ook niet verwacht. Ik vind het eigenlijk wel fijn, in mijn eentje fietsen. Normaalgesproken ben ik tijdens een vakantie (met 1 of meer personen) veel bezig met die relatie. Veel aan het communiceren, veel op elkaar gericht. Nu vind ik het wel heel mooi te merken hoe het is als er niemand anders is om je op te richten, dus als je vooral gericht bent op de omgeving en natuurlijk op jezelf. Ik had gedacht dat ik misschien ging tobben/ 'malen'. Maar dat is helemaal niet zo. Er zijn bizar weinig noemenswaardige gedachten die zo tijdens het fietsen bij me opkomen. Soms verwondering, of een grappige gedachte, veelal gedachtes als: "zal ik nog even doorfietsen? Of is het tijd om even te stoppen en wat te eten/ drinken?" Ik merk er ook even echt helemaal tussenuit te zijn. Weg van alles en iedereen. Hoewel ik wel regelmatig de behoefte heb om iets te delen. Even een smsje sturen, of even bellen. Dat wordt wel minder, naarmate de vakantie vordert.
's Middags kom ik aan bij mijn nichtje en haar gezin. Zij wonen aan de noordkant van de Veluwe. Erg gezellig hen weer te zien en bij te kletsen. Een stuk gewandeld met mijn nichtje en de hond. En 's avonds een film gekeken.
Totale afstand: 67km
Maandag 5 september
's Ochtends weer vroeg op. Ik ontbijt mee met het gezin. En met mijn nichtje brengen we de kinderen naar school. Heel leuk te zien waar de jongens naar school gaan, en hoe het ochtendritueel dus zoal verloopt.
Erna zorg ik ervoor dat alle tassen weer goed aan de fiets hangen, en langzaamaan vertrek ik. De ochtend begint heel zonnig.
Eerst naar het plaatsje Elburg. Inmiddels is er al veel bewolking. Elburg is een leuk plaatsje. Ik was er nog nooit geweest. Ik maak wat foto's. Een oudere man komt naar me toe: "Meisje, helemaal alleen op pad? Ben je niet eenzaam?" Nouja, zeg!! De 2e die het vraagt in 2 dagen... Kennelijk komt die vraag bij sommige mensen op. Ik leg uit dat het erg meevalt. We praten wat, en ik ga door. Ik ga naar de bakker, koop Elburgse Kloosterwegge voor mijn volgende logeeradresje. Ik had nl. het plan bedacht om bij elk logeeradres iets van onderweg mee te brengen. Ik was nu op weg naar mijn zusje, haar vriend en zijn dochter. Maar toen ik die kloosterwegge had gekocht kwam het probleem: hoe krijg je zoiets nu mee?? Er zat een keurige doos omheen. Maar, ik moest toch echt de koek op z'n kant leggen. Op hoop van zegen dan maar...
Ik fietste erna over een mooi dijkje. Kwam door een piepklein plaatsje, Noordeinde, waar een huis stond met heel veel poppen. Erg grappig te zien.
Tijdens het fietsen komen vandaag 2 gedachten bij me op:
* Fietsen is leuk, zolang ik maar niet bezig ben met de vraag: "ben ik er al bijna??"
* Fietsen in mijn eentje is heel rustig - ook weleens lekker! Met gezelschap is erg gezellig, maar dan ben ik nog steeds veel bezig met de ander of de groep. Nu heel weinig gedachten. Stilte, rust en ervaren.
's Avonds gezellig bij mijn zusje en haar vriend & zijn dochter.
Totale afstand: 88km.
Dinsdag 5 september
Ik vertrek 's ochtends als de anderen ook richting werk en school gaan. Eerst even langs de bakker voor een kadootje voor mijn volgend logeeradresje. Drentse turfjes - chocolade.
Nu op weg naar Friesland.
Ik fiets door de Weerribben. Heel mooi gebied! Veel water. Op een fietspad zie ik een stuk voor mij een otter. Hij (of zij??) loopt een stukje door, telkens achterom kijkend. En even later verdwijnt hij/zij in de bosjes. (waar ook meteen water/riet is) Ik kan me niet herinneren eerder een otter gezien te hebben. Ik moest ook even nadenken: wat is dat voor een dier???
In Ossenzijl aan koffie met gebak. Lekker!!
Ik bedenk mij dat ik wil opschieten want er is regen en veel wind voorspeld, voor later op de dag.
Maar.... 's Middags vlakbij Scherpenzeel kan ik het bordje met bewegwijzering niet vinden!! Ik besluit dan een iets andere route te volgen. Bovenlangs 1 van de meren. Dat zou niet echt om zijn, dacht ik. Alleen, ik kom ineens een fiets/voet-veerpontje tegen dat ik zelf moet bedienen. Ik probeer het, maar krijg geen beweging in het ding. Inmiddels waait het al hard, en het regent ook. Ik sta verlaten op een fietspad bij het veerpontje en merk dat ik niet wil proberen om die pont in beweging te krijgen. Want wat als ik middenop het water ineens geen kant meer op kan...? Met dit weer is er dan ook niet snel iemand die me te hulp zou kunnen schieten... en tja, hoe zou je iemand helpen die met fiets en al midden op het water staat op de pont?? Nee, ik kan beter een stukje terugfietsen en weer een andere route nemen.
Het weer wordt steeds slechter. Treurig bedenk ik me, terwijl ik op de kaart tuur en bereken hoe lang de route zal zijn, dat ik zo'n 30km om moet fietsen. Want al de weggetjes in de omgeving lopen dood. Ze 'verdwijnen' in een akker/weiland. Er zit niets anders op dan de weg te vervolgen en dus enorm om te fietsen. Want terugfietsen heeft geen nut, dan is het net zo ver.
Even denk ik eraan om een camping te zoeken en het volgende logeeradres af te zeggen. Maar.... met dit weer op een camping?? Nee, dat is geen goed plan. En ik heb veel zin om mijn vriendin weer te zien.
Dus: doorfietsen.
Het is echt een mentale training vandaag, naast natuurlijk ook fysiek. Ik ben kapot!! Telkens die windstoten, waardoor ik mijn fiets in bedwang moet houden (die is natuurlijk topzwaar met al die tassen). En heel weinig beschutting in het Friese land. Ik deel de route op in stukjes, en telkens juich ik even vanbinnen als ik wéér een klein stukje dichterbij ben.
Zo gaat het de hele middag door. En natuurlijk wegen hier de laatste loodjes het zwaarst. Tijdens de laatste 10km stap ik iedere 2 tot 4km even af en eet/drink iets. En haal diep adem voordat ik doorfiets.
Als een verzopen kat kom ik aan. Maar... ik heb het gehaald!!! Joehoe!!
Ik stap onder een heerlijk warme douche, en schuif bij het gezin aan tafel. En 's avonds nog urenlang gepraat met mijn vriendin. Heerlijk!
Het ging buiten nog erg tekeer. De wind loeide om het huis, en er vielen zware potten met planten om in de tuin. Was ik even blij binnen te zijn en die nacht niet in mijn tentje...!
Totale afstand: 105km
Woensdag 7 september
Na rustig ontbeten te hebben met mijn vriendin en haar bijna-2-jarige dochter vertrok ik rond 9:45 uur.
Eerste deel was erg mooi. Het weer was redelijk rustig. De zon scheen ook regelmatig.
Maar bij het dorpje Mantgum ging het flink regenen en waaien. Dus... gauw het regenpak aan!
Een paar keer even verkeerd gefietst. En rond 13:30 uur kwam ik op de camping in Cornjum aan. Erg mooi, het terrein en vooral het mooie huis/landgoed. Maar het kampeerterrein was door al die regen erg drassig. Ik vond uiteindelijk een redelijk droog stukje grond waar ik de tent kon opzetten.
Hier een foto van het huis/landgoed:
Naar Stiens gefietst voor boodschappen.
En rond 16:45 uur begon het te regenen. En het bleef regenen. Na een douche, besloot ik in het gebouwtje (een open gebouw) te gaan koken. Bij de plek waar je kon afwassen.
De hele nacht heeft het geregend.
Totale afstand: 49km
Donderdag 8 september
Het regende de volgende ochtend nog steeds! De tent voelde vanbinnen ook vochtig aan. Onder mijn matje lag een plasje water. Kennelijk had ik het grondzeil niet goed genoeg onder mijn tent geschoven en was het een soort dakgoot geworden, waardoor het water op het zeil bleef liggen.
Ik dacht diep na... Wat te doen? Wel of niet door naar Ameland? En kamperen of toch op zoek naar de jeugdherberg daar? Hoe regenbestandig is mijn tent? En ikzelf? ;-) Vind ik het nog leuk, als het dagenlang blijft regenen? Zal ik huiswaarts keren? Maar... dan mis ik dus de rest van de vakantie!
Uiteindelijk besloot ik gewoon naar Ameland te gaan en daar te beslissen.
De fietstocht naar Holwerd was erg mooi, maar helaas ook veel regen onderweg.
Bij de veerboot 1 uur te vroeg. Rustig koffie gedronken.
Eenmaal op de boot heb ik weer ècht zin in een paar dagen Ameland! Blij dat ik toch ben gegaan. En hopelijk droogt de tent weer goed, met de eilandenwind.
Door al die regen had ik wel mijn eerste dip te pakken. Even wilde ik gewoon lekker thuis zijn - droog en warm.
Eenmaal aangekomen op de camping - na natuurlijk even zoeken (het zal toch ook niet zo zijn dat ik in 1x de juiste weg rijd! ;-) ).
De camping is geweldig!! Echt vlakbij het strand, en veel bos eromheen. Veel beschutte plekjes, en ook veel privacy. Hoewel er nauwelijks iemand is. Deze eerste dag en nacht is er alleen nog een duits stel aanwezig.
Ik zet mijn tentje op een zo droog mogelijk stuk. Maar met die duingrond zal het sowieso veel sneller droog zijn als op de Friese kleigrond.
's Middags nog een paar heftige buien, maar rond 17 uur droog en zonnig.
De douche blijkt gratis, en ook deze camping is heel goedkoop. Ik ben lid van Natuurkampeerterreinen. Je betaalt dan 1x per jaar een bijdrage en kunt op heel veel terreinen voor een klein bedrag kamperen. Behalve dit voordeel, vind ik het ook heel prettig dat het er rustig is en dat je er de ruimte hebt. Niet buren die pal naast je staan. Geen luidruchtige muziek of tv's.
Nadat ik gedoucht heb, smeer ik me in met deet. Ik ben in de buurt van de Weerribben al lek gestoken door de muggen (ik weet nu ook waarom het plaatsje Muggenbeet zo heet ;-) ). En ook hier op Ameland heb ik al heel wat muggen ontdekt.
Mijn avondmaaltijd bestaat uit gevulde pasta (tortellini) met saus. De dag ervoor had ik er nog stukjes paprika in gedaan. Het is heel eenvoudig, maar ik vind het prima te eten. En wel zo makkelijk om zoiets op een brandertje te koken.
De dip veroorzaakt door de regen is weer helemaal over. Ik ben blij op Ameland te zijn.
Op deze foto hierboven zie je mijn tentje op het terrein. Na goed zoeken vond ik deze plek het meest droog eruit zien. Achter het bomengebied achter mijn tent beginnen de duinen. En daarachter de zee.
Totale afstand: +/- 30km
Vrijdag 9 september
Heerlijk geslapen!! Het had nog hard geregend, maar de tent was veel minder vochtig dan op het vasteland in Friesland.
Het is heel stil op het kampeerterrein. Je hoort wel iets van de weg, maar ook het ruisen van de zee, en vogels en insecten.
's Ochtends heb ik gefietst, vanaf de camping naar 't Oerd. Een heel mooi fietspad langs de Noordzeekust. Onderweg begint de zon steeds feller te schijnen. En als ik na de fietstocht bij een strandpaviljoen zit te lunchen kan ik gewoon in mijn hemdje zitten (i.p.v. jas/ shirtje). Vanaf het terras uitzicht op zee! En lekker in de zon! Vakantie!! Topdag!!
's Middags komen nog meer kampeerders hun tentje opzetten. In totaal staan er zo'n 7 tentjes. Het is nog steeds heel rustig, en je ziet of hoort elkaar nauwelijks.
Bij het betalen 's ochtends, vroeg ik aan de mensen van staatsbosbeheer (beheerder van de camping) of ze me wilden helpen met een picknickbank bij de tent te zetten. Dat wilden ze wel even voor mij doen, en zo heb ik aan het einde van de dag dus de luxe van een tafel en bank vlak naast mijn tent. De kosten voor de camping zijn wederom enorm laag: voor 3 nachten: 28,50 euro. Nog geen tientje per nacht dus!
Ik merk dat ik met de natuur mee leef. Qua ritme dan. Als het droog is, laat ik de was drogen en zit ik lekker warm in de zon (als die ook nog schijnt dus). Is het donker, dan ga ik slapen. Dat kan dus echt heel vroeg zijn. Ik kruip lekker in de slaapzak en lees nog eerst een uurtje. En is het mooi weer dan ga ik eropuit. En tijdens de reisdagen ga ik er sowieso opuit. Anders schiet het niet op. Gelukkig werkt een regenpak prima, en de meeste buien zijn ook binnen afzienbare tijd weer afgelopen.
Na het eten maak ik nog een strandwandeling. En i.p.v. tv kijken kijk ik hier naar de golven van de zee. Ik kom een andere fietster tegen. Zij kampeert ook op dezelfde camping. Ze komt uit Leeuwarden, en ze fietst veel vaker. Ook eens in 3 maanden de North Sea Cycle Route afgelegd. We praten wat.
Totale afstand: 31km
Zaterdag 10 september
's Ochtends, na een lange nacht, voel ik me niet zo lekker. Ik besluit wel op de fiets weg te gaan. Maar al snel stop ik bij het strand en ga even naar de zee turen. Ik voel me moe.
Heb 's ochtends al wel boodschappen gedaan en een kadootje gekocht voor mijn oom en tante - daar ga ik op zondag naartoe.
Na een tijdje aan zee merk ik toch een ommetje te willen fietsen. Ik fiets naar de vuurtoren, en door het dorp naar de andere kant van het eiland. Het Wad blijkt echt adembenemend mooi - het is laag water en overal zie je vogels op het Wad lopen en diertjes zoeken. Met veel zon, en uitzicht op het Wad fiets ik terug tot ik ter hoogte van de camping ben.
Inmiddels heb ik een week vakantie, en merk dat ik helemaal tot rust kom. Kamperen vind ik erg rustgevend. Weinig dingen die moeten. Vrijwel geen afwas. Een paar kleren mee, en die was ik tussendoor even snel met de hand (of als ik ergens logeer vraag ik soms of ik even een kort-programma-wasje mag draaien). De tent is zo opgezet, of afgebroken. Alles wat je nodig hebt kan mee op 1 fiets. Mijn bord - wel meegenomen - gebruik ik helemaal niet. Ik eet gewoon uit het pannetje.
's Middags heerlijk in de zon zitten lezen. Dat was goed te doen in hemdje en korte broek. En dat in september!
De volgende dag wil ik weer vertrekken, en ik orden mijn tassen zodat ik weet waar alles zit. Ik heb wel weer zin om een dag te fietsen - ik mis het eigenlijk een beetje.
's Avonds nog een wandeling door duinen en over strand. Erg mooi daar!!
's Nachts (of 's avonds) wordt ik rond 23:25 uur wakker. Ik schrik. Er zijn heel veel bliksemflitsen. En ergens hoor ik gerommel. Ik probeer te tellen. Het blijkt telkens tegelijkertijd te zijn. Maar door de bewolking is het a.h.w. gedempt. Ik vind het doodeng, zo in het tentje. En naast mijn fiets. Ik had gelezen dat tentstokken en een fiets de bliksem aan kunnen trekken. Ooit is in mijn huis de bliksem ingeslagen waardoor veel apparaten stuk waren gegaan, en sindsdien vind ik onweer behoorlijk eng.
Ik besluit naar het toiletgebouw te gaan.
Een uur lang gaat het flink tekeer. Heel veel bliksemschichten. Er is weinig wind, en daardoor blijft het onweer vlak boven het terrein hangen.
Pas als het echt voorbij lijkt ga ik weer naar mijn tentje. De vrouw uit Leeuwarden was ook in het gebouwtje komen schuilen.
Een foto van tijdens de fietstocht:
Totale afstand: 22km
Zondag 11 september
Samen met de vrouw uit Leeuwarden ben ik 's ochtends met de boot weer naar Holwerd vertrokken. Gezellig koffie gedronken aan boord. En het eerste stukje aan vaste wal samen gefietst. Jee, wat fietst zij snel!! Ik kon haar nauwelijks bijbenen.
Een prachtig stuk tussen Holwerd en het Lauwersmeergebied. Tussen de vele schaapjes langs de dijk gefietst. Hekje open, fiets erdoor frummelen, hekje weer sluiten... Zo ging het de hele tijd. En genieten van de zon, de omgeving, en het feit dat ik wind-mee had.
Die oranje dingen die je ziet, dat zijn de regenhoezen. Voor de zekerheid had ik ze er maar meteen opgezet. Mocht het ineens regenen, dan hoefde ik alleen mijn regenjas aan te doen. De broek die ik aanhad bleek in 'no-time' op te drogen.
Een kijkje over de dijk bij Moddergat/ Paessens.
Eenmaal bij Oostmahorn heb ik op het terras koffie met appelgebak gehad. En uitkijkend over het Lauwersmeer met de zeilboten.
Erna zuidelijk om het Lauwersmeer gefietst. Dat leek mij mooier dan over de dijk.
Van Zoutkamp naar Vierhuizen. Het kerkje bekeken - is niet lang geleden gerestaureerd. Uit deze omgeving komt (een deel van) mijn familie. Ik vond het erg leuk om hier doorheen te fietsen. Als kind ben ik veel in Noord-Groningen geweest.
En al snel kwam ik aan bij mijn tante en oom.
Totale afstand: 71km
Maandag 12 september
Gezellig bij mijn tante en oom. Maar oh... wat een regen vandaag!
Aan de ontbijttafel bedenken mijn tante en ik wat we kunnen gaan doen. Vrijwel alle toeristische mogelijkheden zijn gesloten op maandag.
Uiteindelijk blijkt dat het museum in Moddergat wèl open is. En we kunnen erna naar Dokkum. Dus rijden we terug naar waar ik vandaag kwam. Het museum is heel indrukwekkend. Het vertelt veel over de vissers en hun families. Er is een grote storm geweest waardoor in de 19e eeuw heel veel vissers zijn omgekomen.
In Dokkum uitgebreid geluncht en nog even gewinkeld.
's Avonds met mijn tante een film gekeken.
Dinsdag 13 september
Na het ontbijt, en het vastzetten van alle tassen op de fiets, wilde mijn tante wel een stukje mee fietsen. Dat werd nog best een flink stuk.
Langs het huis gefietst waar mijn grootouders hebben gewoond.
En op een gegeven moment ging mijn tante terug, en ik dus door.
Eerst Groninger land. Toen door de stad. En in steden raak ik steevast verdwaald. Dus ach, waarom nu dan niet...? Haha. Gelukkig vond ik al snel bordjes richting Haren. En erna langs Glimmen, Zuidlaren.
En het deel Noord-Drenthe.
In Hooghalen wilde ik naar een kampeerterrein. En dat zou bij Laaghalerveen zijn. Ik zag op de kaart een gebied dat zo heet. Dus ik fietste daar naartoe. Maar... er bleek ook een soort dorpje (of stukje van Hooghalen?) te zijn dat zo heet. Ik zat helemaal verkeerd. Na zoeken, en nog meer zoeken, en vragen, en nog eens vragen, kwam ik bij de camping.
Heel goede ontvangst op de camping! Heel gastvrije camping. En de beheerders zijn enorm gemotiveerd om zo 'groen' mogelijk te ondernemen. In alle opzichten. Ik vind dat erg leuk. Hij vertelde erover wat ze zoal doen. Alle Natuurkampeerterreinen zijn heel milieuvriendelijk (afval scheiden, milieuvriendelijke schoonmaakmiddelen gebruiken, etc. is op dit soort campings heel normaal), maar dit terrein gaat nog een stapje verder. "Thyencamp" heet het. Ik vind het kampeerterrein een aanrader, voor diegenen die zo'n soort camping leuk vinden. De omgeving is ook erg mooi, en veel te beleven (ook leuke musea, zoals bijv. het "knipkunstmuseum"... niet geweest, maar geweldig idee!).
Een foto van mijn tentje op deze camping:
Totale afstand: 87,3km
Woensdag 14 september
Van Hooghalen fiets ik rond 11uur richting Bruinehaar.
Een vermoeiende dag!! Veel wind! De dag ervoor ook veel wind. Maar zo'n 2e lange dag met veel wind maakt het extra zwaar.
En mijn achterwerk begint pijnlijk te worden. Ik krijg ook echt een soort wondjes, misschien beginnende eeltplekken. Dit is vast wat ze noemen 'zadelpijn'.
Ik fiets eerst door Westerbork, en even later door Meppen. Toen kennelijk een bordje niet gezien. Want ik kwam in Aalden, en moest daa geloof ik niet zijn. Even later door Coevorden. En langs Gramsbergen, door Bruchterveld, Kloosterhaar. En vervolgens kwam ik in Bruinehaar. De camping stond keurig aangegeven. Ik had enorme trek - en wilde graag een pannenkoekenrestaurant proberen te vinden. Maar, eerst maar tent opzetten. Alleen.... de camping was al gesloten!! Sinds 5 september. Ai.... wat nu??? Ik had dus niet goed in het boekje gekeken.
Een man kwam naar mij toe. Hij bleek de beheerder. Hij zei dat ik er wel mijn tent mocht opzetten, maar het warme water was al afgesloten... Hij raadde me aan naar een andere camping te gaan. Ik vroeg hem of hij iets in de buurt wist. "Ja, even verderop... Maar dat zou ik niet doen, dat noem ik een Krokettencamping". Hahaha... Ik: "nou, ik heb best trek, dus kroketten klinken mij heel goed in de oren!!" Hij dacht even na... "Wat leuker is, is een boerencamping dat nog net iets verder ligt".
Ik besloot eerst bij de Krokettencamping te kijken. Tja... dat was idd niet het soort camping dat ik leuk vind. Overal stacaravans met vaste plaatsen, en tuintjes eromheen.
Ik ging toch even nog doorfietsen.
De boerencamping vond ik veel leuker. De beheerder van die camping zei: "ja... maar je bent wel de enige...! Vind je dat niet erg?" Nee, natuurlijk niet. Lekker rustig, haha.
Ik had een prima plek.
Helaas geen pannenkoekenrestaurant in de buurt te bekennen. En ik was moe en wilde gewoon snel iets eten, douchen, en bijtijds slapen. Dus mijn maaltijd werd: soep met brood, en een kop wienermelange.
Totale afstand: +/- 87km
Donderdag 15 september
Een prachtige dag!! Stralendblauwe lucht, zonnetje. In de zon ontbeten. De tent afgebroken. Mijn vader gebeld en gevraagd of hij een stuk wilde meefietsen. We zouden elkaar in Ootmarsum kunnen ontmoeten. Ja, dat leek hem ook leuk.
We kwamen ongeveer tegelijkertijd aan. Eerst koffie met gebak op het terras. En vervolgens fietsten we door Twente richting De Lutte. Daar nog een pannenkoek gegeten. Jaja, toch nog die pannenkoek!
en verder gefietst. Ik was op weg naar mijn moeder. Bij mijn vader zou ik de dag erna gaan eten.
Op de foto 1 van de typische Twentse boerderijen langs de weggetjes waar we langskwamen.
's Middags bij mijn moeder de tent uitgehangen in de tuin. Ook een wasje gedraaid. En alles opnieuw geordend, en gezorgd dat het meeste weer schoon in de tassen kon.
En lekker uitgerust.
Totale afstand: 53km
Vrijdag 16 september
Een rustdag. Uitgeslapen. 's Middags bij mijn vader theegedronken en gegeten. Foto's van onderweg laten zien. 's Avonds nog gezellig bij mijn moeder.
Ik merkte dat ik toch behoorlijk moe was - van de dagen ervoor. Lang nagedacht over wat ik de dag erna zou doen. Of in 1x door naar huis, of nog ergens kamperen. De weerberichten op tv gezien. Op internet nog bekeken wat het weer zou zijn dit weekend. En uiteindelijk besloten om in 1x naar huis proberen te fietsen.
Zaterdag 17 september
Mijn moeder had zin om het eerste stuk mee te fietsen. Niet zo ver, want ze zou natuurlijk ook terug moeten. We hebben de eerste 22km samen gefietst.
Toen koffie met gebak.
En vervolgens ieder 'haars weegs'.
Ik wilde flink doorfietsen - wilde gewoon graag naar huis. Ineens had ik weer zin om thuis te zijn, wat ik ervoor nog niet echt had. De hele vakantie dacht ik: zo zou ik wel weken achter elkaar kunnnen leven. Het ritme van flink fietsen overdag, lekker buiten zijn, en ook veel slapen 's nachts, dat beviel mij wel.
Maar ineens dacht ik aan mijn huisje - hoe fijn het daar is.... En ik wilde weer naar huis.
De terugweg - zo'n laatste dag - viel mij zwaar. Nog steeds last van zadelpijn. En de wind stond nu ook niet echt gunstig - ZW, dus precies de wind tegen.
Gelukkig bleef het droog!
Ik ben al snel verkeerd gereden, waardoor ik dus iets meer km's moest maken. Ik baalde ervan! Maarja, weinig aan te doen... Het gebied bij Vorden vind ik heel mooi - al die kastelen, en de bossen... Bronkhorst leek mij leuk, maar het was enorm toeristisch. Ik besloot met het pontje over te gaan, bij Bronkhorst. Ik kon ook wel iets later overvaren, maar dan zou ik een langere tijd veel wind vangen. Liever in de bossen fietsen.
Het allerlaatste stuk was enorm zwaar!! Veel heuvels, met al die kilo's bagage. Ik had het gewoon helemaal gehad.
Heel blij thuis te zijn.
Maar... terugkijkend op een heel mooie fietstocht door (deel van) Nederland!
Totale afstand: 115,5km
En in het totaal was de afstand die ik heb afgelegd tijdens deze vakantie: 805,8km
En vantevoren had ik een budget vastgesteld van 212 euro (ik had een schatting gemaakt van kosten voor camping, boot, eten/drinken, kadootjes voor familie en vrienden). Maar... ik ben eronder gebleven: in totaal 188 euro uitgegeven. Wel dus heel simpele maaltijden gekookt, maar ook regelmatig een terrasje en koffie met gebak onderweg. En ik had dus bezoek aan familie en vrienden gecombineerd met de vakantie. Ik heb veel vrienden en familie die wat verder van mij vandaan wonen - en ik vond dit een mooie gelegenheid om bij ze langs te gaan.
