Nattigheid

Het moment om de kinderen 's middags uit bed te halen, vind ik heel speciaal. De kinderen zijn weer uitgerust van hun slaapje, ik van mijn pauze. Het is een mooi moment om hun stralende gezichten weer te zien. Soms werk ik alleen de middag (soms ook alleen de ochtend), en dan vind ik het helemaal leuk om de kinderen uit bed te halen. Dan is er bij velen de verrassing van hun gezicht af te lezen: "hee.... nu ben jij hier?!" (gelukkig kijken ze er blij bij..haha)
Gistermiddag hoorde ik op een gegeven moment door de babyfoon wat geluiden. En ik ging naar de slaapkamer, kijken wie er wakker was. Dat waren er al een heleboel. Eén voor één maakte ik de bedhekjes open - en haalde ze uit bed. F. (3 jaar) zei al heel vlug, zodra hij me zag: "ik voel nattigheid! Voel jij maar eens hier..." Ik moest lachen om zijn uitspraak. Zonder dat hij de betekenis van de uitspraak kent, klopte het wel met hoe hij het zei. Er klopte iets niet, in zijn bed. Het was er letterlijk en figuurlijk nat. Zijn luier, die hij alleen in bed nog draagt, was zo vol dat die wat was doorgelekt. Hij vond het erg vervelend dat zijn bed nat was. Ik verzekerde hem ervan dat het niet erg was. "Kijk, F., ik doe àlle lakens in de was... het was toch tijd om ze te wassen.... dus helemaal niet erg dat je bed nat is". Opgelucht liep hij mee, om die volle luier uit te doen, en zich aan te kleden.

Frankrijk

En toch ook nog een stukje schrijven over Frankrijk. :-)
De paasdagen heb ik in Frankrijk doorgebracht. Luxe, nietwaar? Mijn zus woont met haar vriend in Frankrijk, op een boerderij (eh... ìn de boerderij natuurlijk). En mijn moeder, zusje en ik hebben er vlakbij een huisje gehuurd. Op (in ;-) ) de boerderij ging het werk gewoon door, maar iedere dag kwamen wij daar en mijn zus bij ons. Helaas was haar vriend wat ziek.... 
Heerlijk om even helemaal weg te zijn!! Ik kan daar zo van genieten. Al onderweg naar de bestemming kom ik helemaal in de vakantiestemming. Even geen werk, geen opleiding of huiswerk, geen klusjes die ik thuis nog moet doen, niets van dat alles. Gewoon even een paar dagen helemaal wèg - in een prachtige omgeving met overal mooie bloeiende bloemen, vol-groene bomen in heel veel tinten groen, en gezellig samen.
Hieronder een foto die ik gemaakt heb in het franse land:

Het vak van leidster

Laatst liet een klasgenoot mij een gedicht lezen, over "het vak van leidster". Een collega van me bleek het ook te kennen.
Het gaat zo:

"Het vak van leidster, denken mensen vaak,
is een zeer eenvoudige zaak.
Lekker een beetje met kinderen spelen
en op tijd een beetje fruit rond delen.
Als je zegt:'Tis best zwaar,"
vinden mensen dat maar raar.
Het lijkt zo makkelijk: de kinderen in een bak met zand
en leidsters zitten te zonnen op de rand.
Maar wie zo denkt heeft het mis,
want het werk van een leidster is geen kattepis!
Observeren, rapporteren, vergaderen en notuleren,
luisteren naar ouders, beleefd reageren.
In de groep een fijne sfeer creeëren.
Niet chagrijnig zijn maar warm en liefdevol.
Niet over je nek gaan van een drol.
Stimuleren en motiveren,
steeds maar weer opnieuw proberen.
Schoonmaken, schriftjes schrijven,
van alles op de hoogte blijven.
Voorlezen en liedjes zingen,
het bedenken van leuke dingen.
Op ziektes en goede voeding letten,
de kinderen op de wc'tjes zetten.
En zo zijn er nog veel meer zaken,
die het werk van een leidster zo veeleisend maken.
Rijk word je er ook niet van,
dus waarom doe je het dan?
Het zijn de kinderen, die maken heel veel goed.
Zij zijn de reden dat je het doet!"

Ik vind het een mooi gedicht. Zo juist beschreven... En die laatste zin is zo waar! De kinderen, die geven zoveel. Iedere werkdag zijn er een grote hoeveelheid waardevolle momenten waarin de kinderen toch echt de hoofdrol "spelen". Soms, of eigenlijk: vaak, zou ik wensen dat de enige taak van mij het directe werken met de kinderen zou zijn. Niet ook nog schoonmaken, schrijven, dossiers bijhouden, administratie bijhouden, de zoveelste was in de machine stoppen of opvouwen, de zoveelste lading uit de vaatwasmachine opruimen in de kast (gelukkig hebben we een vaatwasser!!), etc.

Zoals vandaag. De bibliotheekbus was langsgeweest en ik had een stapel boeken geleend. Het liefst wilde ik gaan lezen met de kinderen. Maar door drukte was er geen tijd. De middag vloog om zonder gelezen te hebben.... Gelukkig wèl veel directe tijd met de kinderen. Kinderen uit bed halen, aankleden, en ondertussen genoeg praatjes en grapjes over en weer. Met de kinderen wat drinken, buitenspelen, ondertussen twee baby's uit bed halen en hen ook de mogelijkheid geven om buiten te spelen (geweldig om een 8 maanden oud meisje in de zandbak te zien spelen en genieten!), en ondertussen ook een waslading "wegwerken", etc. etc.

En mijn volgende werkdag?? Ga ik toch ècht een leesmomentje zien te vinden, om met diegenen die zin hebben de biebboeken te lezen.

Inspiratie

Vanmiddag hard gewerkt aan opdrachten voor de opleiding. Dat ging lekker. Alleen... ik kwam erachter dat één opdracht veel groter is dan ik dacht. Gelukkig duurt het nog even, voordat alle verslagen en voorbereidingen moeten worden ingeleverd. Ik heb ze maar meteen allemaal in mijn agenda opgeschreven.
Naast leuke uitjes en weekendjes weg wordt het de komende weken ook behoorlijk druk.

Na een lange middag schrijven en lezen was ik moe, en ik had trek. Ik zat na te denken wat ik kon gaan koken. Er lag het één en ander in de koelkast, maar wat ervan te maken?? Ineens kreeg ik een idee: een ovenschotel, en dan heb ik meteen voor 2 dagen gekookt.
Het werd een ovenschotel bestaande uit: biologisch gehakt/prei-mengsel met kerrie en zout/peper, aardappelpuree erover, en geraspte geitenkaas. Erbij een heel simpele salade: tomaat, komkommer, ijsbergsla, blokjes geitenkaas en een honing/mosterd-dressing. Het was erg lekker!!

Time flies....

.... when you're having fun!
Zo voelt het nu. De dagen vliegen voorbij - hoewel ik ook wel mijn "mijmermomentjes" inplan... ik zou denk ik niet zonder kunnen (momenten waarop ik de tijd voorbij laat gaan zonder dat ik iets nuttigs of duidelijks
;-) doe - het zgn. "unwinding", heb ik ooit over gelezen).
Er gebeuren veel leuke dingen. Vorige week mijn toets gemaakt, en ik had een enorm hoog cijfer: 9,4!! Ik viel echt bijna om van verbazing. Heb het ook even extra moeten navragen, niet zozeer dat ik het zo graag nogmaals wilde horen, maar ik kon mijn oren gewoon echt niet geloven.
De dagen erna heerlijk gewerkt. Mooi weer, leuke momenten met de kinderen en collega's... erg gezellig op het werk.
Zaterdag had ik behoefte aan héél erg weinig doen. Dat heb ik dan ook gedaan! Alleen het hoognodige, zoals boodschappen doen.
Zondag een dag gefietst. Stralend weer, en door een prachtige omgeving. Heel afwisselend, zowel langs heide en bossen als ook over de dijk langs een rivier en met een pontje overgevaren.
En dan bedenk ik mij weer: Wat ìs Nederland toch mooi!!!
Natuurlijk weet ik heel veel mooie plekken te noemen in het buitenland. Plaatsen waar ik ooit ben geweest.
Maar Nederland heeft toch ook heel veel mooie gebieden. En niet eens zo ver van waar dan ook in Nederland.

Komende weekenden veel leuke plannen. Naar vrienden in Haarlem. Naar familie in Frankrijk, met Pasen. En nog een weekendje fietsen.
Het voelt net als vakantie :-)

Het volle glas

Er zijn soms dagen... dat ik het gevoel heb alsof mijn glas halfleeg is. (zoals het gezegde luidt - je weet wel, die over het halfvolle/halflege glas) Gelukkig heb ik heel vaak het gevoel alsof mijn glas halfvol is. En soms denk ik ook: het glas is vòl!
Zoals op een dag als vandaag. Ik ben gelukkig met hoe ik nu leef, wat er tot nog toe op mijn pad gekomen is, en dat er van die mooie stralende dagen zijn als vandaag... met volop zon en "lente in de lucht". Het lijkt dan ook alsof àlles mooier en fijner is. Vanochtend na de hardlooptraining stonden we bij de cooling down vlakbij een nogal droevig steegje dat naar bier stonk en misschien waren er ook wel andere geurtjes te ruiken (waar ik liever niet aan denk, wàt voor geurtjes dat zouden zijn). Toen ik voorover gebogen hing, dus met mijn hoofd naar beneden, keek ik het steegje in. Ik zag het dus op z'n kop. Het viel me op dat de lucht heel mooi blauw was, boven (of, voor mij op dat moment: onder) de uithangborden. Ineens leek het er heel vriendelijk, bijna Zuid-Europees. Met een beetje fantasie, en je neus dicht, zou het er bijna idyllisch zijn... Nouja, bìjna dan ;-)

Als ik dan denk aan alle leuke dingen in mijn leven, zoals bijvoorbeeld: mijn leuke baan met schatten van collega's en heel lieve kinderen (en ouders - regelmatig krijgen we waardering van de ouders voor het werk dat we doen), het feit dat mijn werkgever mij de mogelijkheid heeft geboden om verder te leren, de opleiding die ik nu met veel plezier volg en waar ik ook weer leuke nieuwe mensen heb leren kennen, mijn fijne huisje waar ik telkens weer heel graag naar terugkom als ik weggeweest ben, lieve vrienden en familie om me heen, hardlopen/fietsen/wandelen waar ik erg van kan genieten, etc. etc.
Maar... en misschien is het wel "mens-eigen" er zijn ook echt wel "baaldagen". Dan focus ik me vooral op de dingen die even niet zo lekker lopen. Ik vind het dan een kunst, en die kunst heb ik soms nog niet helemaal in de vingers, om diep vanbinnen te voelen en te weten: dit moment en dit gevoel gaat ook weer voorbij. Gelukkig leer ik mezelf steeds beter kennen. En weet ik meestal, dat een halfleeg glas ook weer vol kan lopen.